Trippel…..trippel…. ik had het idee dat mijn baasje weg ging, dus bleef maar in haar buurt rondhangen om haar in de gaten te houden. Ik wou natuurlijk mee!

Even later stapten we in de auto en gingen we op pad. Bij de 1e stop mochten Bolle en ik niet mee. De beide 2 voeters moesten nog even een boodschap doen. De 2e stop was bij Landgoed Zandhove.  Hier werden Bolle en ik samen uit gelaten.

De historie van dit landgoed gaat zo’n 300 jaar terug en ligt in het zuiden van Zwolle. Toen welgestelde Zwollenaren voor het eerst een ‘Huis op ’t Zant’ bouwden. Nadat de laatste particuliere eigenaar de buitenplaats kort na de oorlog moest verlaten is het landgoed in gebruik geweest als noodsanatorium en opvangtehuis voor bejaarde en zieke repatrianten uit Indonesië. Op de begraafplaats Kranenburg is een monument voor Zandhove. Hier liggen de resten van Indische Nederlanders uit het voormalige verpleeghuis Zandhove. Omdat van velen van hen geen nabestaanden meer op zijn te sporen, is besloten dat de graven van ongeveer 275 bewoners geruimd konden worden. De resten zijn samengebracht in een gemeenschappelijk graf met daarop een monument.

Rond 1900 werden er enkele sequoia’s op het landgoed geplant. Twee hiervan staan er nog steeds. De oudste boom is inmiddels ruim 110 jaar en heeft een omtrek van 4.71 meter. Tegenwoordig is op het landgoed een verpleeg- en reactiveringcentrum in ondergebracht. Het landgoed is vrij toegankelijk om door te wandelen.

Natuurlijk moesten we nog ff poseren op die grote boomstronk en deze met onze plas markeren. Bolle bleef nu een beetje op afstand bij de schapen in de weide, komt omdat hij de laatste keer met zijn grote neus in het stroomdraad zat omdat hij naar de schapen wou. Dat heeft ie dus gevoeld!

Na de wandeling zijn we nog even rond wezen kijken bij de Kringloopwinkel en daarna werd ik in de winkelwagen door Tuinland rond gereden. Ja, ik had het weer mooi voor mekaar, mijn eigen kar met chauffeur.

’s Avonds een broodje kroket gekregen. Lekker hoor! Maar dagen na het frituren stonk het huis nog.

Landgoed Gerven te Putten - 7 januari 2017

Yes, Yes! Wooeeffff eindelijk ligt er weer sneeuw! Ik vind het altijd heerlijk om door het sneeuw te rollen. Ik wou dus niet gelijk mee de auto in maar lekker rennen en rollen door de sneeuw. 

Met een gangetje van circa 50-70 km per uur reden we met de auto over de snelweg. Ach we komen er wel, als ik maar in de sneeuw kon spelen. De auto werd geparkeerd ergens in een berm bij Landgoed Gerven in Putten. Putten ligt op de grens van de Veluwe en de Gelderse Vallei, in de provincie Gelderland. Vanaf de auto holden Bolle en ik de lange boslaan in het landgoed op. Landgoed Gerven in Putten is een mooi afwisselend landschap dat bestaat uit licht glooiende akkers en weilanden omzoomd door houtwallen, afgewisseld met slingerende bosbeekjes.

Mijn baasje had een gps route gedownload via internet op haar gps (Global positioning system).Dat is een stuk handiger dan met kaart en kompas werken. Je ziet de route op de gps en dan is het gewoon een kwestie van de lijn volgen. De gps geeft ook aan waar je bent op de kaart en zo kun je ook altijd de auto (of ander startpunt) terug vinden. Het nadeel van een route van internet downloaden ondervonden we die dag. De route klopte niet meer en we liepen vast op privé terrein. Zo te zien liepen daar ook de paden niet, die de gps route aangaf. We zijn daarom een stuk terug gewandeld en hebben elders de route weer opgepakt. Waarschijnlijk was het nog een oude route die op de website stond. Dankzij een gedetailleerde kaart op de gps, is de route verleggen geen enkel probleem. Daarbij ben ik ook een goede speurhond! Ik volg gewoon mijn neus, daar heb ik geen gps bij nodig. Maar als we aankomen waar we moeten zijn is een 2e…..

Dierenwinkel Avonturia De Vogelkelder in Den Haag - 8 januari 2017

Lekker uitgeslapen en heerlijk ontbeten. Hoorde van mijn baasje dat we eerst naar een dierenwinkel gingen, maar die pas om 12.00 uur open zou zijn op zondag.

We gingen daarom de eind van de middag met de auto naar de Dierenwinkel Avonturia de Vogelkelder in Den Haag, de grootste dierenspeciaalzaak van de Benelux. De hondenafdeling is 800 m2 groot. Daar hadden ze ook vast wel lekkere kluiven voor me. Er zijn vele diersoorten (knaagdieren, vissen, vogels, reptielen, amfibieën, konijnen, insecten) te bezichtigen zoals; hamsters, konijnen, cavia’s, ratjes, muizen, slangen, papegaaien, schildpadden, flamingo’s, mandarijn eenden, baardagamen, miljoenenpoten, parkieten, leguanen en bevers. Het lijkt er wel een kleine dierenpark. In de winkel heb je ook een hondenbar. Daar mogen Bolle en ik altijd wat brokjes en kluifjes eten en water drinken. Ik ben een zeer kieskeurige eter, ik lust lang niet alles. Bolle daar in tegen is net een vuilnisvat. Die lust alles, zelfs fruit zoals druiven en meloen. Ook is er een dierenarts en honden wasstraat aanwezig. Gelukkig heb ik mijn jaarlijkse entingen al gehad, want ik vind een bezoek aan de dierenarts nooit leuk. Ik probeer dan altijd te ontsnappen uit de wachtkamer. De laatste keer werden ook mijn anaalzak kliertjes uitgedrukt. Ging aardig snel, maar wat stinken!  Ik wist dan ook niet hoe snel ik buiten moest zijn.

Tegen betaling kun je ook de Zoo bezoeken. Daar sta je oog in oog met stokstaartjes, woestijnvosjes, vleermuizen etc in een grottenstelsel. Als je trek hebt gekregen, kun je een hapje eten en drinken bij het restaurant. En het mooiste is dat honden ook overal zijn toegestaan!

Landgoederen Rhijnauwen en Amelisweerd in Bunnik - 8 januari 2017

Op weg naar de woning van Bolles baasje zijn we nog even wezen wandelen over de landgoederen Rhijnauwen en Amelisweerd. Deze landgoederen liggen aan de oostkant van Utrecht, tussen Utrecht en Bunnik in. Ze zijn tezamen ongeveer 300 hectare groot en bestaan uit bos, weide, akkers en boomgaarden. Zo kon ik mooi ff mijn pootjes strekken, want het was best wel een lange zit in de winkelwagen geweest in de dierenwinkel.

In het park wandelden we langs verschillende waterpartijen, enkele bunkers en een landhuis. Er was dus ook veel te zien, te snuffelen, te ruiken en te plassen.

De Millingerplas - 13 januari 2017

Het was weer vrijdag… dan is mijn baasje weer druk met de cavia,- en hamsterkooi schoonmaken, stofzuigen etc. Ik vlucht altijd voor de stofzuiger weg, want dat maakt een hels kabaal. Voordat ze daarmee aan de slag gaat, wandelen we altijd een ronde door het park.

’s Middags kwam die Franse Bull Bolle met zijn baas langs. We gaan vaak samen op pad met zijn allen.  Bij de 1e auto stop moest ik (en Bolle) in de auto blijven wachten. Er zit dan niets op dan geduldig te wachten tot ze weer terug zijn. Dit keer vond ik het niet erg om te wachten, want ze kwamen terug met lekkere kibbeling! Ja, dat was smullen!

Ik had geluk dat ik voor in de auto op schoot zat, dan krijg ik veel meer kibbeling dan die Bolle die achter in de bench zit.

Vervolgens reden we met de auto naar de Milingerplas in de wijk Stadshagen. De plas is ontstaan na zandwinning in de jaren 1970. Tegenwoordig kan er ook worden gezwommen en is er een strandpaviljoen. De auto werd geparkeerd bij het haventje en zo liepen we rondom de plas. Er waaide een koude wind, maar als ik hard liep of rende, dan werd ik vanzelf wel weer warm. Daarbij had ik ook een winterjas aan die me warm hield. Die gekke bolle ging zelfs het ijskoude water in. Brrrr, mij niet gezien hoor. Samen met Bolle over het strand gerend. Die Bolle is best nog wel snel, kan hem niet bijhouden. Na ongeveer 45 min. wandelen kwamen we weer bij de auto aan en brachten we nog een bezoekje aan de Intratuin. Ik werd dit keer niet in de winkel wagen rond gereden, maar dat gaf niet. Kan ik lekker snuffelen en tegen de plantjes aan plassen in de winkel. Die moeten toch ook gemarkeerd worden en water krijgen?

Dragonheart en Landgoed Stroink - 14 januari 2017

Eind van de ochtend reden we met de auto naar Enschede. Enschede is de grootste stad van Overijssel. De auto werd geparkeerd bij Landgoed Stroink.

't Stroink is een parkachtig natuurgebied met weiden, bosranden, lanen, paden en een vlonderpad over de natte delen. Op Landgoed Stroink (ook wel Stroinksbos of 't Stroink genoemd) mogen honden het hele jaar los op de speciaal daarvoor aangewezen loslooproute (4 km). De route wordt gemarkeerd door bordjes met een hondenpootje erop. In de rest van het gebied moeten honden aan de lijn. We volgenden hier een paaltjes route, maar zoals gewoonlijk raakten onze baasjes de paaltjes kwijt. Nee, speurhonden euh speur mensen zijn het niet. Dat kunnen ze beter aan mij en Bolle overlaten. Ook kwamen we regelmatig een stromend beekje tegen, waaruit Bolle water dronk. Ik drink het liefst water uit een drinkbak.

Na de wandeling moesten Bolle en ik in de auto wachten, want onze baasjes bezochten "Dragonheart" die zich ook op dit landgoed bevond. "Dragonheart" is de grootste ridderwinkel van Europa. Naast de winkel bevond zich ook een uilen tuin. Honden waren bij deze winkel en uilentuin niet toegestaan, dus we moesten even in de auto wachten. Snap niet waarom…. We willen graag mee en gedragen ons altijd!

Wil je de Middeleeuwen beleven en ben je op zoek naar activiteiten met uilen, kijk dan eens op de site van “Dragonheart” .

Buitenplaats Leyduin te Heemskerk - 15 januari 2017

Het is weer zondag. Het weekend is weer bijna voorbij. Ik ving op dat we in Heemskerk gingen wandelen. Waar ligt dat nu weer? Weten jullie het?

Heemskerk is een plaats en gemeente in Midden-Kennemerland in de provincie Noord-Holland. Dat is wel even rijden vanaf mijn hondenmandje in Zwolle. We gingen wandelen over Buitenplaats Leyduin. Onder Leyduin vallen drie buitenplaatsen: Leyduin, Woestduin en Vinkenduin. Ooit werden deze buitenplaatsen alleen door voorname families gebruikt als zomerverblijf. Nu is het voor iedereen vrij toegankelijk. Op het landgoed bevinden zich oa Huis Leyduin, een koetshuis, moestuin, een voormaling paardenrenbaan en een Juffershuis. Het Juffershuis (ook wel Tweelinghuis genoemd) is het oudste pand op buitenplaats Leyduin en dateert uit de 18e eeuw. Het is o.a. gebruikt als zomerhuis door twee halfzusters, familie van David Jacob van Lennep. Bolle en ik moesten wel aan de riem blijven, want loslopende honden zijn hier helaas niet toegestaan. Onderweg snack ik graag. Krijg altijd een BIFI worstje. Lekkerrrr! Op weg naar Bolles huis stopten we bij een Chinees restaurant voor het avondeten. Dat werd smullen, want ik krijg ook altijd wat restjes mee. Bolle en ik worden wel altijd apart gevoerd, want we willen beide geen eten delen.

Op de eind van de dag werden we bij station Den Dolder afgezet en namen we de trein en bus weer naar huis. Thuis worden dan eerst de poezen, cavia’s en hamster gevoerd, maar ik lust ook wel weer wat hoor!

Zwolle - 18 januari 2017

Ik maakte al vroeg mijn baasje vanmorgen wakker, omdat ik nodig een grote boodschap moest doen. Wat was ik opgelucht toen ik buiten was!

's Middags wandelden we via het park naar de moeder van mijn baasje.  Haar moeder  is mijn "Oma". Ze verwend me altijd met een lekker stuk worst of vlees. Dit keer had ze gehaktballetjes voor me bewaard.

Na het bezoek aan "Oma" wandelden we richting Agnietenbos..Nouja bos kun je het niet noemen, want je bent er in een poep en scheet door. Ik mocht hier los lopen, dus kon lekker rennen en rollen door de sneeuw. Ik vind sneeuw heel erg leuk!

Naast het bos liggen begraafplaatsen "Bergklooster" en "Kranenburg".  Op begraafplaats "Kranenburg" ligt de  roedelleider (vader) van mijn baasje begraven. Helaas heb ik hem nooit leren kennen.... ik kwam nl. een week na zijn overlijden bij mijn baasje terecht. Ik was toen al een jaar geweest.

Vervolgens wandelden we terug naar huis waar ik een bak met vlees kreeg.

Landgoed Anderstein te Maarsbergen - 20 januari 2017

We wandelden al vroeg door het park. Begin van de middag gingen we de deur uit richting bushalte. Toen de bus arriveerde snelde ik de bus in. De bus in betekent altijd een leuk dagje uit! Mijn baasje sleepte weer een hoop bagage mee, dus we zijn waarschijnlijk het hele weekend weg.

Op station Nunspeet stapte er een vrouw in met een zwarte Franse Bulldog. Ik vond het maar niets, dus heb de hele weg tegen hem gegromd tot we in Den Dolder kwamen waar we uit de trein stapten. Ik duld geen andere honden in de treincoupe.

Bij station Den Dolder stond Bolle en zijn baasje op ons te wachten.  Om de hoek van het station stond er ook een visboer. Daar kreeg ik een vies stinkende haring voor mijn neus geduwd. Nee dank u! Geef mij maar een lekkerbekje of kibbeling. Bolle daar in tegen lust alles. Die kauwt ook niet, die slikt alles gelijk door.

Bij Bolles baasje thuis kreeg ik een lekker stukje lekkerbek mee. Ja, dat lust ik wel!

Na de lunch reden we met de auto naar Landgoed Anderstein in Maarsbergen. De naam Maarsbergen is afkomstig van Meerseberch of Meersbargen wat moerassig land bij de berg betekent. Maarsbergen ligt in het grensgebied van de Utrechtse Heuvelrug en de Gelderse Vallei.

Het eerste gedeelte van de wandeling ging door een stukje bos over bruggetjes. Verder wandelden we nog over brede zandwegen en door een landelijke omgeving. Er bevonden zich ook veel campings in deze omgeving. Tot 1985 fungeerde het landgoed als melkveehouderij en kaashandel. Na het invoeren van het melkquotum en de daling van de melkprijzen, werd een andere bestemming gezocht voor het landgoed. Dit leidde tot de oprichting van Golfclub Anderstein, een 27 hole golfbaan.

Honden waren helaas niet toegestaan bij Recreatieplas Henschotermeer. Dus we zochten weer de weg naar de auto terug voordat het donker werd.

Dagje Leiden - 21 januari 2017

Ik kon niet rustig op schoot zitten in de auto, want ik moest nodig een drol draaien. Ik was blij dat ik de auto uit mocht om klei te kneden, wat een opluchting! Ik keek vreemd op dat we naar de parkeermeter liepen en ik en Bolle weer in de auto werden gezet. Mijn baasje hoorde ik zeggen dat ze zo terug kwam. Ze gingen eerst een naar een fantasywinkel “Take it easy ”waar honden niet zijn toegestaan. Ze hadden blijkbaar goed in geslaan, want er werden flink wat tassen de auto ingezet. Zou er ook niets voor mij bij zijn? Bolle en ik werden de auto uit gehaald en zo maakten we met zijn allen een stadswandeling door Leiden. We wandelden oa langs de Marekerk, het Rijksmuseum van Oudheden, het Gravensteen, Molen de Put, Rembrands geboortehuis en de Leidse Burcht; De burcht van Leiden is een van de oudste nog bestaande voorbeelden van een burcht in Nederland. Het bouwwerk bevindt zich op de plek waar de twee armen van de Rijn samenvloeien. Het ronde bouwwerk bevindt zich op een motte, een kunstmatige heuvel. Honden mochten helaas de burcht niet op, dus ik moest even bij Bolle en zijn baasje blijven toen mijn baasje de burcht beklom.

Het Gravensteen heeft verschillende functies gehad, onder andere woning, gevangenis, boekenmagazijn en universiteitsgebouw. Het diende als (privé-)gevangenis van de graven van Holland, die zelf regelmatig in de naastgelegen versterkte hoeve (Huize Lokhorst) woonden. Doodstraffen werden vanaf 1463 op het plein voor het Gravensteen, het huidige Gerecht, ten uitvoer gebracht.

Er was die dag ook markt. Het was er heel erg druk. Zo’n klein hondje (wel met een grote bek) als ik zien ze niet zo gauw, dus ben dan bang dat ik vertrapt wordt. Gelukkig gingen we de drukke markt niet over en mocht ik nog een paar patatjes mee snaaien. Uiteraard wel een patatje met een sausje, zonder saus eet ik het niet. Op het eind van de wandeling gingen we de MC Donald in. Daar kregen Bolle en ik nog wat water.

Strand van Wassenaar - 22 januari 2017

Het zou redelijk mooi weer zijn, hoorde dat we daarom gingen uitwaaien op het strand. Ik vind het altijd heerlijk op het strand. Gelukkig heb ik flaporen, dus het zand waait me niet zo gauw mijn oren in. Het duurde even voordat we bij de parkeerplaats waren in Wassenaar, omdat we daar in de file stonden ivm wegwerkzaamheden.

Vanaf het Pannenkoeken Boerderij Meyendel wandelden we door het bos en over de duinen richting het strand. De naam Meijendel is ontstaan doordat in een vallei een boerderij gestaan heeft, die genoemd werd naar de vele meidoorns die in de omgeving groeiden. Het duingebied van Meijendel ligt tussen Scheveningen en Wassenaar, heeft een oppervlakte van 1875 hectare en wordt beheerd door Dunea. Dit duingebied is voor onze drinkwaterproductie van groot belang. Dunea zorgt voor de bescherming tegen de zee, de waterwinning, natuur en recreatie.

We vermaakten ons allen goed op het strand. We vonden nog een uit de kluiten gewassen tennisbal waarmee we speelden. Helaas wil Bolle nooit zijn speeltjes delen, dus ik moest de beentjes uit mijn lijf rennen om de bal te pakken kunnen krijgen. Op het eind van de wandeling gingen we de Pannenkoeken Boerderij in. We zouden daar even pauze houden, maar het was er zo druk dat we maar weer gegaan zijn.

Na het wandelen hadden we best wel trek, dus we maakten op de terugweg een tussenstop bij de Burger King. Bolle en ik moesten in de auto wachten, we hadden natuurlijk graag een hapje mee gegeten…..

Landgoed 't Zelle te Varssel - 28 januari 2017

Lage Bergsche Bos te Rotterdam - 29 januari 2017

Het weekends is weer bijna voorbij, maar voordat het zover was gingen we zondag met de auto op pad naar Rotterdam. Mijn baasje en die van Bolle hadden kleding nodig zodat we eerst een stop maakten bij Rotterdam Alexandrium waar op zondag alle winkels (meer dan 200!) zijn geopend. De Primark is een goedkope kledingwinkel die zich straks ook in Zwolle vestigt. Bolle en ik bleven in de auto wachten bij een afgesloten overdekte parkeerplaats waar Bolles baasje werkt. Je weet hoe het gaat met vrouwen en shoppen, dus het duurde wel ff voordat die twee terug waren.

Vervolgens reden we naar het Lage Bergsche Bos. Dit recreatie gebied is in 1970 aangelegd en is 216 ha groot. Water en land wisselen zich hier mekaar af en aan de koeienvlaaien te zien en ruiken graasden er ook Schotse Hooglanders. Helaas kwamen we deze grote, harige koeien niet tegen. Af en toe wandelden we een stukje bos door waar zich ook vele houten bruggetjes bevonden over het water. Bolle is dol op water en modder dus die kon zijn lol op. We kwamen ook veel honden onderweg tegen waarmee we even mee speelden en aan snuffelden. Even onder de staart en aan de billen snuffelen hoort er nu eenmaal altijd bij. Ik wil alleen niet dat andere honden onder mijn staart of aan mijn billen snuffelen. Dan draai ik altijd snel om. We komen ook wel eens Nordic Walkers tegen; je weet wel die mensen met die zich met 2 stokken voort bewegen. Bolle snapt niet waarom hij die stokken niet van de mensen af mag pakken. Het is toch een stok waarmee je kunt spelen? Er waren ook verschillende gemarkeerde wandelroutes. Onze baasjes deden een poging om een route te volgen, maar zoals gewoonlijk raakten ze weer de paaltjes kwijt. Goede speurneuzen zijn het dus niet! Bij de auto waren Bolle en ik flinks smerig geworden, maar we hebben ons goed uit kunnen leven.

Landgoed Beerschoten bij de Bilt - 2 februari 2017

’s Morgens een rondje park gewandeld. Begin van de middag wandelde ik samen met mijn baasje naar de bushalte. Ik stapte weer vrolijk de bus in, want ik weet dat dan het avontuur begint. Op station Zwolle stapten we de trein in naar Den Dolder. In Den Dolder werden we opgewacht door Bolle en zijn baasje en stapten samen de auto in.

We parkeerden even later de auto bij Paviljoen Beerschoten in de Bilt. Met kronkelende vijvers, stromende beek, weiden met boomgroepen en oude lanen vormt het een aantrekkelijke wandelgebied. Bij het begin van de gemarkeerde rode wandel route kun je ook beelden bekijken. Het landgoed Beerschoten was vroeger in het bezit van het Biltse vrouwenklooster, maar kwam in 1680 in particuliere handen. Op het eind van de wandeling nog samen met Bolle bij de Shetlanders in de weide gekeken. Hoorde van mijn baasje dat we 5 km hadden gewandeld, makkie dus.

Het Zeisterbos - 3 febuari 2017

Aan de rand van het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug ligt bezoekerscentrum De Boswerf, middenin het Zeisterbos. Het Zeisterbos is voor Nederlandse begrippen een bijzonder oud bos. De bomen zijn meer dan 200 jaar oud, terwijl de meeste bossen in Nederland niet ouder zijn dan 70 jaar. Het bezoekerscentrum is zeker een bezoek waard en beschikt over een kleine, gezellige horeca, terras, kleine beestjestuin, eetbare voorbeeldtuin, bloemen- en kruidentuin en een bijenstal. Ook staat er een tipi tent op het terrein. Een ideaal startpunt voor boswandelingen. 

Er werd gekozen voor de rode paaltjes route van 6 km. Daar draai ik mijn pootje niet voor om. In de jaren 20 was er in het bos ook een dierenpark met oa. Maleise beren, kangoeroes, apen en ooievaars. In de WOII zijn alle dieren afgemaakt en nu zijn er alleen nog maneschapen. Maneschapen, zijn geen schapen maar Noord Afrikaanse geiten. Ook is er even verderop nog een hertenkamp. Dat vonden Bolle en ik erg leuk. Jammer dat er een groot hek omheen zat. Honden mochten ook hier los lopen in het bos, dus Bolle en ik waren hier erg blij mee. Vooral Bolle gaat dan altijd uit zijn dak als hij van de lijn af mag. Ik daar in tegen maak me niet zo druk, ik snuffel en plas wat in de rondte.

Het Baarnse Bos - 4 februari 2017

De Kalen - en Lochemseberg te Barchem - 5 februari 2017

Zondagochtend kreeg ik lekkere leverworst als ontbijt. Ik lust geen hondenbrok, dus mijn baasje schotelt me ook andere dingen voor. Mij hoor je dan ook niet klagen. ’s Middags stapten we de auto in en reden we naar Barchem.

Barchem is een klein dorpje in de gemeente Lochem in de Gelderse Achterhoek. Het dorp ligt aan de voet van de Lochemse berg. Barchem betekent oorspronkelijk ook 'Dorp nabij de Berg'.

De wandeling van 8 km startte bij de parkeerplaats bij Koffie- & Eethuis De Kaleberg en ging door het bos, langs uitkijktoren “Belvedère" uit 1893 en door een landelijke omgeving. Gelukkig beklommen we de uitkijktoren niet, dat is een flinke klim voor zo’n klein hondje als ik met korte pootjes. De Kaleberg is 46,5 m hoog en de Lochemseberg 49,2 m hoog dus het was wel ff klimmen naar de top. Onderweg kreeg ik last van mijn achter pootje. Er werd na gekeken, schoon gespoeld met water, het haar werd geknipt en mijn poot werd schoongemaakt. Thuis aangekomen werd mijn pootje in het soda water gezet, want ik bleef likken aan mijn pootje. Mijn baasje zei dat ze het nog ff aankeek en anders zou ze de dierenarts bellen voor een afspraak. Jammer dat ik mijn baasje niet kan vertellen wat ik voel.

Het Zeisterbos - 10 februari 2017

Helaas toch een bezoek aan de dierenarts moeten brengen. Ik had een wondje aan mijn pootje en daardoor was mijn pootje ontstoken geraakt. Mijn wondje werd door de dierenarts gespoeld, Wat deed dat een pijn! En dan vind je het gek dat ik niet de dierenartspraktijk binnen wil stappen?

Ik moet nu een week aan de pijnstillers en antibiotica en na iedere wandeling moet mijn pootje 20 minuten lang in een soda badje. Pffffff !

Doordat ik een ontstoken pootje had door een wondje, ging mijn bolide (honden buggy) vandaag mee. Mij hoor je dan ook niet klagen. Ik zit er lekker hoog en droog in en kan er ook lekker in liggen. Mijn privé chauffeur doet de rest.

In het Zeisterbos werden Bolle en ik even uitgelaten. Wel fijn, kon ik toch nog ff lekker rennen en rollen door de sneeuw.

Dagje Brabant - 11 februari 2017

Eerst rondom Kasteel Helmond gewandeld terwijl onze baasjes fotografeerden. Hierna moesten Bolle en ik in de auto wachten want onze baasjes gingen even de stad in.  

Vervolgens geluncht bij de MC Donald en de Boerenbond / Pets Place ernaast bezocht. Ik vond vooral de vogels erg leuk in de winkel.

Na de lunch gewandeld in Stadspark De Warande in Helmond . Dit park was oorspronkelijk een warande: een gesloten jachtterrein dat toebehoorde aan de Heer van Helmond. De laatste heer van Helmond was Carel Frederik Wesselman. Hij en zijn nazaten woonden op kasteel Helmond.
In 1815 kreeg de familie Wesselman toestemming om op hun buitengebied een familiegraf in te richten. Zo is het grafeiland tot stand gekomen, waarop telgen van de families Wesselman en Carp begraven liggen. Er bevindt zich daar een grafkelder en daaromheen zijn een aantal zerken te vinden.
In 1980 werd de bostuin, de voormalige gemeentelijke kwekerij aan De Warande toegevoegd. Hier zijn een aantal opmerkelijke bomen en er is een leuk dierenpark te vinden.

Voor ons honden is er een hoop te besnuffelen en te plassen. Je zou er spierpijn van krijgen van steeds je poot op te moeten tillen om ergens tegenaan te plassen.

Na het bezoek aan het Stadspark met de auto naar Kasteel Croy te Aarle - Rixtel gereden, onze baasjes wouden het kasteel fotograferen.

Denk je dat je alles hebt gehad, stopten we onderweg nog in het plaatsje  Mariahout

De Lourdesgrot uit 1999 in Mariahout is een kopie van de originele grot te Lourdes.

Ugchelen - 12 februari 2017

Een rustig ochtendje. Het is ook zondag.

Buiten ligt er nog sneeuw, vind het heerlijk om hier door heen te rollen.

Vandaag gingen we naar Ugchelen, dat valt onder gemeente Apeldoorn en ligt in de provincie Gelderland.
Het is altijd mooi wandelen in de omgeving van de Ugchelse Berg.

Het was er druk, veel honden en mensen.

De mensen kwamen vooral om te genieten van de mooie besneeuwde omgeving, de hond uit te laten en de kinderen om met de slee af te dalen van de Ugchelse berg.

We maakten een niet al te grote ronde, omdat ik een ontstoken pootje heb door een wondje.

Bunsingerroute te Zeist - 18 februari 2017

Ik had ‘s morgens geen zin in brokjes, dus was heel blij met een boterham met leverpastei. Nadat mijn baasje ook had ontbeten, gingen we erop uit. De hondenbuggy ging  ook mee, want ik had nog steeds last van mijn pootje. Mijn baasje vertelde me dat we naar Slot Zeist gingen wandelen voor de Bunsingerroute van circa 6 km. Op de heenweg gingen we nog even door Park de Brink. Het park bestaat uit loofbos, grienden, waterpartijen en weiden. Aan de noordoostkant staat het witgepleisterde landhuis uit 1856.  Hier was een hondenlosloopgebied, dus veel honden te vinden. Ik was dus ook even druk om mijn geurvlagen bij de bomen, struiken en gras achter te laten. Ik kreeg in het park last van mijn pootje, dus mocht toen de buggy weer in. Het duurde even voordat we bij Slot Zeist waren, maar ik mocht niet klagen, want ik zat lekker in de buggy om me heen te kijken. De Bunsingerroute voerde je door de groene driehoek tussen Zeist en Bunnik, grotendeels over gebieden van het Utrechts Landschap. We wandelden over smalle paden en verschillende landgoederen. De wandeling voerde langs Slot Zeist, landgoed Wulperhorst (waar Wibi Soerjadi woont), landgoed Blikkenburg en landgoed Schoonoord.

In 2001 nam Wibi Soerjadi het huis op Landgoed Wulperhorst over. Zijn droom was om een pianoacademie op te richten en daarvoor had hij rust en ruimte nodig. Het huis was geheel vervallen, dus Soerjadi moest alles laten restaureren. Iedere kamer is in een andere kleur ingericht. In de laatste twee weekenden van augustus geeft Soerjadi openluchtconcerten in de tuin van Wulperhorst, waarbij overdag jong talent is te beluisteren en hij 's avonds zelf optreedt. In 2013 is zijn woning te koop gezet. De maandlasten van Soerjadi worden op 25.000 euro geschat. Dat zijn flink wat hondenkluifjes!

Sprengenroute te Wolfheze - 19 februari 2017

We zouden eerst in de omgeving van Nijmegen wandelen, maar het was regenachtig weer zodat onze baasjes besloten om eerst de Intratuin in Duiven te bezoeken. Voordat we de winkel in gingen, werden Bolle en ik nog even uitgelaten op de groenstrook voor de winkel. Het was inmiddels ook weer droog. Het was een grote tuincentrum en ik werd in de winkelwagen door de winkel gereden. Mijn baasje had een dekentje in de winkelwagen gelegd, zodat ik lekker zacht kon zitten of liggen. Bolle zit niet zo vaak met mij samen in de winkelwagen, hij kan moeilijk stil zitten en voor hem is alles een grote avontuur!

Onze baasjes konden nergens naar het toilet, omdat er een water storing in de regio was.  Ook kon men geen koffie/thee bestellen, want ook hier was er geen water voor de hand. Geen water houd ook in dat mensen zich niet kunnen douchen, was draaien, afwassen, koken, verwarming aanzetten etc.  Wat hebben wij viervoeters dan ook een geluk dat we overal kunnen plassen en onze behoefte kunnen doen. Nouja, overal… soms snap ik niet waarom dat niet overal mag…..

We zijn ook de Outlet Shop in geweest. Vele breekbare spullen. Wonder boven wonder liet die Bolle alles heel. Hahahahahaa.

Na het winkelen was het nog steeds droog weer, zodat we naar Wolfheze (nabij Arnhem) met de auto reden om te gaan wandelen. Onze baasjes kozen voor een korte gemarkeerde wandeling, omdat het al wat laat in de middag was. Ze kozen voor De Sprengenroute van circa 4 km. Het was een leuke wandeling door het bos, over slingerpaadjes en over enkele bruggetjes. Ook passeerden we een grafheuvel. Ik was blij dat ik toch alsnog onderweg mijn Nikes uit mochten, want ik vind het maar niets lopen op schoenen. Mijn baasje zegt dat het schoentje aan voor mijn eigen bestwil is voor mijn zere pootje, maar ik vind het maar niets.  Snap ook niet waarom jullie mensen hier dagelijks op willen lopen. Ik loop liever blootvoets!

Oud Avereest - 24 februari 2017

Woef Woef! Ik laat mijn baasje altijd weten als de deurbel gaat. Vervolgens stapte Bolle en zijn baasje naar binnen. Ik wou dan ook alle aandacht en kwam mijn speeltjes laten zien.

Even later reden we met de auto reden naar Balkbrug. Hier stopten we bij de Kringloop winkel. Bolle en ik mochten helaas niet mee naar binnen. Toen ze terug waren reden we een klein stukje verder met de auto en stopten we bij de Welkoop (dat ligt er praktisch om de hoek). Hier werden er weer meerdere dierbenodigdheden in geslaan, wie weet ook wel wat botjes voor mij!

Het was even twijfelen of we nog gingen wandelen, maar omdat het droog weer was reden we door naar de Bezoekerscentrum De Wheem, een oud monumentaal boerderij in Oud Avereest. Oud Avereest ligt in de provincie Overijssel en ligt vlak bij Balkbrug op de grens tussen Overijssel en Drenthe. Het dal waar de Reest door stroomt wordt het Reestdal genoemd. Een eeuwenoud en kleinschalig cultuurlandschap met bos, heide, hooilanden en oude boerderijen. We volgenden hier door dit prachtige gebied een gele paaltjes route van 3,5 km. We konden overal lekker snuffelen, plassen en rennen.

Als afsluiting van de dag gingen we nog ff kijken en een hapje eten en drinken bij de Intratuin in Meppel. Ja, onze baasjes denken ook altijd aan ons.

Zwientjestocht te Ugchelen - 25 februari 2017

Jaarlijks nemen mijn baasje en ik deel aan de Zwientjestocht in Ugchelen. De organisatie (WsV DES-Ugchelen) zet er altijd een leuke wandel route uit.

We vertrokken al vroeg naar Ugchelen, omdat ik mijn baasje hoorde vertellen dat er altijd moeilijk parkeren is bij de sporthal waar de wandeling begint en waar je je moet inschrijven. Je kon kiezen uit een wandeling van 6 km, 12 km, 15 km, 20 km, 25 km en zelfs 30 km.  Onze baasjes kozen voor de 12 km.

De wandeltocht leidde ons naar Natuurpark Berg en Bos, een bosrijke omgeving met herten, wilde zwijnen, speelweide, vijver en de hoogste uitkijktoren van de Veluwe. De wilde zwijnen hadden ook jongen, we kwamen dus toevallig op kraambezoek.

Het gebied is circa 250 ha groot en grenst aan het Kroondomein van Paleis het Loo. Bij de rustplaats rond de 7 km  kon men een broodje hamburger, broodje braadworst, soep, drinken of snoep kopen. Bolle en ik kregen ook wat lekkers mee en wat water te drinken. Ons baasje had ons ingeschreven voor de 12 km, maar uiteindelijk stond de teller op 17 km! Voor mij ook een lange tippel, maar mocht af en toe in de buggy zitten om mijn pootje te ontlasten.

Het Hulsbeek te Oldenzaal - 26 februari 2017

We stonden al vroeg op omdat we naar Oosterik in Denekamp gingen. Oosterik is een heel groot tuincentrum in Twente (Overijssel) waar je ook lekker en goedkoop kunt eten. Daar houden we wel van! Het tuincentrum is dagelijks geopend, dus ook op zondag. Bolle en ik werden in een winkelwagen rond gereden en hebben ook twee keer in het restaurant even een pauze gehouden. Het Tuincentrum is heel groot, zodat je hier je wel een paar uur of een dagje kunt vermaken.
Na het bezoek aan het tuincentrum reden we met de auto naar Oldenzaal om hier te gaan wandelen. Onze baasjes wouden bij Recreatiepark t Hulsbeek (230 ha) nog even een klein stukje wandelen, want Bolle en ik hadden veel tijd in de winkelwagen door gebracht. Het Hulsbeek is een recreatiegebied dat van oorsprong een landgoed was, gesitueerd rond erve Het Hulsbeek. In de jaren 70 is het landgoed omgevormd tot recreatiepark. Hiertoe zijn door middel van zandafgraving drie recreatieplassen gemaakt. Het zand uit deze zandafgraving is gebruikt ten behoeve van de bouw van de Oldenzaalse woonwijk De Thij.
We hadden hier redelijk snel een parkeerplaats gevonden waar we gratis konden parkeren. Bij de parkeerplaats volgenden we een rosé paaltjes route. Volgens het baasje van Bolle was het een paarse route, maar mijn baasje zei dat het een rosé kleur was. Ik geloof natuurlijk mijn baasje. De kleur van het paaltjes maakte mij niet uit, ik vind de weg wel met mijn neus terug naar de auto. De wandeling ging door het bos en langs de Gammelerkerbeek met watermolen.

De Ockhorstroute te Vierakkar - 4 maart 2017

Gisteren in de winkelwagen rond geduwd door Tuincentrum Groenrijk in Raalte en door Tuinland in Zwolle, omdat het geen weer was om buiten lang te wandelen met mijn baasje. Vandaag zou het beter weer zijn, dat houd in dat we dan een lekker stukje gaan lopen. Maar vind het ook niet erg om in de winkelwagen te zitten hoor. Ik ga er dan lekker bij zitten of liggen om rond te kijken. Wie heeft er nu tegenwoordig de luxe van een eigen privé chauffeur?
Vandaag mochten Bolle en ik lekker onze benen strekken. Hoorde dat we de Ockhorstroute gingen wandelen. De Ockhorstroute (8 km) loopt langs de zuidoostkant van het dorp Wichmond en deze wandeling is in 2007 bij een prijsvraag van Landschapsbeheer Gelderland uitgeroepen tot het mooiste ommetje van Gelderland. Wichmond ligt tussen Zutphen, Hengelo, Vorden, Vierakker en Baak in. Het initiatief van het uitzetten van de wandelroute is uitgegaan van Dorpsbelang Wichmond-Vierakker, dat naast het verhogen van de leefbaarheid van de dorpen, zowel dorpsgenoten als bezoekers attent wil maken op de vele mooie wandelmogelijkheden rond de dorpen. De wandelroute is bewegwijzerd met bordjes met het logo van een witte vliegende gans op een ronde bruine ondergrond. De richting waarin de gans vliegt is de richting waarin gelopen moet worden. Het start- en eindpunt van de route is de parkeerplaats bij het Ludgerus gebouw aan de Vierakkersestraatweg 37 te Vierakker. Om het startpunt van de route te vinden gebruiken onze baasjes niet hun neus, maar zo’n kastje. Een Tom Tom noemen ze hem…. Natuurlijk na mij vernoemd! We wandelden ook langs Rustpunt De Rietberg. Hier kon je op het terras buiten of binnen overdekt zitten en mocht men zelf drinken met wat lekkers pakken. Het was een zelf bedienings punt waar je oa koffie/thee, gebak, ijs etc kunt kopen. Ik zocht nog naar hondenkoekjes, maar die waren er helaas niet. Het rustpunt bevond zich bij een boerderij waar ook koeien, papegaaien, pauwen en zelfs lama’s liepen. Onderweg kwamen we ook genoeg bankjes tegen waar we even pauze namen. Bolle en ik kregen dan ook wat water te drinken met een stukje worst. Na de wandeling pakten we bij het parkeerplaats bij het beginpunt van de wandeling een terrasje, want het was lekker weer om buiten te zitten. Een stukje uitsmijter gaat er natuurlijk altijd wel in. Alleen jammer dat ik dan weer met Bolle moest delen….
Na de wandeling op de terugweg naar Bolles woning werden Bolle en ik nog in de winkelwagen bij Ranzijn in Amersfoort rond gereden. Het leukste vond ik om langs de dierverblijven gereden te worden. Vooral de konijnen en vogels vind ik erg leuk.

De Evenaar, exotisch Tuincentrum te Etten-Leur 5 maart 2017

Het is altijd heerlijk wakker worden op een groot en warm bed. Ja, ik ben zo’n verwende hond die op bed naast mijn baasje mag slapen. Ik verhaar ook niet, maar af en toe heb ik natuurlijk wel vieze pootjes als ik ze in huis nog niet schoon heb gelopen. Maar daar maak ik me natuurlijk niet druk om.

Het zou de middag regenen, daarom had mijn baasje iets gezocht om heen te gaan wat overdekt was en waar honden mee naar binnen mochten. Het werd “De Evenaar”.  De Evenaar is een exotisch tuincentrum te Etten-Leur (Noord-Brabant).Niet zomaar een winkel, je kunt er ook eekhoorns bekijken. De koffie en thee is gratis en een lekker stukje appelgebak of vlaai kost maar 1 euro! Honden zijn welkom, maar dan moeten we wel in een winkelwagen of tas mee naar binnen. Al rijdend in de winkelwagen passeerden we oa vele boeddha’s, (antieke) Indische meubels, houtsnijwerken, verlichting uit Thailand en Indonesië en reden we langs enkele dierverblijven met eekhoorns, een slang en verschillende vogelsoorten. Het was een sfeervol ingerichte winkel, met een exotisch tintje. De (bamboe)tuinen gaan halverwege maart open hoorde ik, dan nemen we de volgende keer ook nog even een kijkje in de tuinen.

Buitenplaatsen "Pavia" en "Hoog Beek Royen" te Zeist - 10 maart 2017

Bij de bushalte werd ik weer enorm enthousiast toen de bus arriveerde. Als we met de bus gaan, betekend dat meestal een leuk dagje uit. Ik had dus ook enorm haast om in te stappen. Op station Zwolle wachten we op de trein naar Den Dolder. Hier zouden we opgepikt worden met de auto door Bolle met zijn baasje. Toen we de trein uitstapten moest ik natuurlijk even de muren en palen op het station markeren met een plasje. We reden met de auto naar het Hertenkamp in Zeist. Vanaf hier wandelden we door het Zeisterbos richting  de buitenplaatsen “Pavia” en “Hoog Beek Royen”.
“Pavia” is een buitenplaats aan de Laan van Beek en Royen. Bij de buitenplaats hoorde een koetshuis en bij het huis staat een houten duiventoren daterend uit rond 1880.
Het 9,5 hectare grote park “Hoog Beek en Royen” werd aangelegd in de Engelse landschapstijl met slingerende waterpartijen, boomgroepen en gebogen paden. Aan het Kippenlaantje dat evenwijdig loopt aan de Laan van Beek en Royenstaan bevinden zich oude eiken die een overblijfsel zijn van het oorspronkelijke lanenstelsel van de buitenplaats. Het park is nu eigendom van het Utrechts Landschap dat een moderne folly liet bouwen in de vorm van een vuurtoren.
Bolle en ik mochten hier los lopen, konden we mooi even onze pootjes strekken, rondsnuffelen, plassen en met andere honden spelen.

Fort Altena te Werkendam - 11 maart 2017

Het was leuk om weer vogels te kijken bij de dierenwinkel Geldof in Waalwijk. Ook ben ik dol op konijnen. Mijn baasje nam nog even een kop gratis chocolademelk, zodat ik nog wat langer bij de konijnen kon kijken. De koffiecorner bevind zich nl. naast het dierenverblijf. Wou ook eigenlijk helemaal niet mee toen mijn baasje aan de riem trok om verder te lopen.
’s Middags gingen we naar de brocante fair op Fort Altena te Werkendam. Honden zijn hier aangelijnd toegestaan (behalve achterin het restaurant). We hebben ook het fort, de linie winkel en de omgeving van het fort verkent. Het verdedigingswerk Fort Altena is in 1847 gebouwd. Het maakte deel uit van de Nieuwe Hollandse Waterlinie, een verdedigingslinie lopend van de voormalige Zuiderzee bij Muiden tot de Biesbosch. Deze moest het rijke westen van Nederland beschermen tegen invallen van buitenlandse legers. Zoals de naam waterlinie al aangeeft, speelde water een centrale rol in de werking van het verdedigingssysteem. In tijden van oorlog of oorlogsdreiging werd over de lengte van de linie (ongeveer 85 kilometer) een 3-5 kilometer brede strook onder water gezet (geïnundeerd). Hiervoor werd mede gebruik gemaakt van speciaal daarvoor aangelegde sluizen en kanalen. Strategische locaties en zwakke plekken in de linie (zoals hooggelegen terreinen die niet onder water konden worden gezet) dienden te worden beschermd door verdedigingswerken. Zo diende Fort Altena de weg Breda-Gorinchem en de Uppelse Dijk af te sluiten. De introductie van de brisantgranaat in 1885 maakte de gemetselde forten achterhaald. Deze explosieve projectielen dwongen ook tot nieuwe verdedigingstactieken.
Na het bezoek aan het fort stopten we bij de Mc. Donalds. Ik heb altijd geluk dat ik bij mijn baasje voor in de auto op schoot mag zitten, dus dan krijg ik vaker dan Bolle wat extra’s toegestopt die achterin de bench zit. Net zoals mijn baasje ben ik dol op de Chili Chickens, alleen houd ik niet van de salade. Dat mag mijn baasje opeten, ik ben een hond, geen knaagdier!

Het Strokelbos en het Beekhuizerzand te Harderwijk - 12 maart 2017

Het Strokelbos ligt onder Harderwijk. Het is het enige natuurgebied in de omgeving van Harderwijk waar honden het hele jaar los kunnen rennen en spelen. Vooral Bolle gaat altijd helemaal uit zijn ak als hij van de riem af mag.  In het zuidwesten gaat het Strokelbos over in een van de losloopgebieden van Ermelo, het Ermelose Bos.

Er zijn 3 gemarkeerde routes van 5, 7.5 en 9 km. Alleen de rode route van 5 km loopt volledig door het losloopgebied. Onze baasjes kozen voor de groene gemarkeerde wandelroute van 9 km.

We wandelden eerst het Strokelbos door en vervolgens richting het Beekhuizerzand. Het Beekhuizerzand is een stuifzandgebied ter grootte van 200 ha. Het is nu nog in gebruik als militair oefenterrein. Het Beekhuizerzand is in 2004 weer teruggebracht van een bosgebied tot een echt stuifzandgebied. Hiervoor zijn vele vliegdennen gekapt en de bovenlaag van de grond is verwijderd, zodat het verstuifbare zand weer vrij komt te liggen.

Zoals gewoonlijk raakten onze baasjes weer de paaltjes kwijt. Met hun neuzen vinden ze echt niet de auto terug, maar dankzij een gps vinden ze de weg wel weer.

Het Holtingerzand te Uffelte - 13 maart 2017

De auto werd geparkeerd bij herberg “De Roskam” in Uffelte. Uffelte is een dorp in Drenthe, vlak bij Havelte en Diever, de dichtstbijzijnde grote plaats is Meppel. Vanaf de herberg wandelden we het dorp door richting het bos (Holtingerzand).  Het Holtingerzand is afwisselend; bos, heide, zandverstuiving, grafheuvels, bomkraters en het Finse Meertje.
Het Finse meertje is een keileem put. In de Tweede Wereldoorlog legden de Duitsers bij Havelte een vliegveld aan. Om de start- en landingsbaan te versterken, hebben ze leem uit de bodem gehaald en de startbaan uitgevlakt en verhard. Daardoor is een lange kuil ontstaan met wat water. De naam 'het Finse meertje' is vermoedelijk ontstaan omdat de omgeving het er Fins uit vond zien. In dit water leven veel salamanders en ook ringslangen. 
Na de wandeling gingen onze baasjes bij het Chauffeurs café “Frederikshaven” lunchen, want de herberg is op maandag gesloten. Bolle en ik mochten hier mee naar binnen en kregen ook wat lekkers mee. Het rook ook heerlijk die uitsmijter ham/kaas. Op de terugweg maakten we in Steenwijk een tussenstop. Hier moesten we even in de auto wachten, want honden mochten niet mee de kringloopwinkel in. Bij Tuincentrum “Groenrijk” mochten we wel meer naar binnen. Zoals gewoonlijk werd ik in de winkelwagen rond gereden.
 

Het Heerderstrand - 16 maart 2017

’s Morgens mijn baasje in het park uitgelaten. Na het wandelen kreeg ik lekker een stuk leverworst. Het was heel mooi voorjaarsweer. Beter dan die kou en regen. ’s Middags zijn we met de auto naar het Pinetum in Wezep gereden. Daar hebben we met zijn allen (mijn baasje, Bolle en zijn baas en ik) buiten op het bankje een lekker visje met brood gegeten. Ja Bolle en ik worden ook verwend!
Vervolgens zijn we naar het Heerderstrand gereden. Het Heerderstrand is gelegen ten westen van Heerde. De waterplas is ontstaan door zandwinning voor de aanleg van de snelweg A50. Van 1 mei t/m 1 oktober mogen honden op het strand komen. We parkeren meestal de auto bij de oude Ossenstal in het bos waar je gratis kunt parkeren. Het is wel ff hobbelen en schudden op de weg naar de parkeerplaats toe. Veel mensen weten deze gratis parkeerplaats niet te vinden, dus er is altijd wel een parkeerplek en rustig.  Vanaf de parkeerplaats is het een klein stukje lopen naar het Heerderstrand. Bolle en ik hebben ons goed vermaakt op het strand en in het water.
Na de wandeling zijn we nog de Welkoop in Epe binnen geweest. De vogels vond ik daar erg leuk. Ook hebben we de dierenwinkel “Faunaland” in Wezep bezocht.  Buiten de winkel scharrelden er kippen in het kippenhok. Natuurlijk moest ik hier ook even een kijkje nemen en snuffelen. Schuin tegenover deze winkel bevind zich een snackbar (Anytime Station 134) waar onze baasjes een terrasje hebben gepakt. Het was ook heerlijk genieten in de zon, zowel voor ons als onze baasjes.

Laat het voorjaar maar komen!

Boswachterij Gees - 17 maart 2017

Boswachterij Gees is een prachtig en afwisselend wandelgebied (circa 1600 ha) tussen Hoogeveen en Emmen, tussen de dorpen Nieuw Balinge en Gees in de provincie Drenthe. Boswachterij Gees is aangelegd tussen 1920 en 1940. De bossen worden afgewisseld met vennetjes, heidevelden, het Mekelermeer en de Hooge Stoep. De route van vandaag ging door het bos en langs enkele vennen. Wij honden moesten helaas wel aan de riem blijven, want loslopende honden waren in dit gebied niet toe gestaan.
Op de terugweg naar Zwolle hebben we in Hoogeveen een tussenstop gemaakt. Onze baasjes gingen bij een snackwagen lunchen en daarna de beide kringloopwinkels bezoeken. Bolle en ik moesten even in de auto wachten, maar dat vonden we niet heel erg.

Kasteelpark de Wildenborch te Vorden en de Cactus Oase te Ruurlo - 18 maart 2017

Rondwandeling door het parkbos bij Kasteel De WIldenborch te Vorden. Kasteel De Wildenborch is een kasteel en landgoed gelegen in het midden van de driehoek Lochem, Ruurlo en Vorden in de gemeente Bronckhorst in de provincie Gelderland.

Na de rondwandeling door het parkbos bij Kasteel de Wildenborch in Vorden de Cactus Oase in Ruurlo bezocht. Hier vind je niet alleen cactussen maar oa. ook exposities, een modelspoorbaan, indianen schilderijen, een winkel, een zelf bedienings restaurant, een speeltuin, poppen tentoonstelling en vogel volières. Er was ook een pratende papagaai die veel mensen aan trok.

In de Cactus Oase kun je zelf jouw cactussen uitzoeken en laten poten in de pot van jouw eigen keuze (deze mag je zelf meebrengen.) Het was wel oppassen met plassen en snuffelen, want zat al gauw met mijn drop neusje in de stekels van een cactus.

Op de terugweg naar Bolles huis, zijn we ook nog even bij de Ranzijn in Zeist binnen geweest. Daar vind ik de konijnen altijd erg leuk.

Fort Everdingen en Everdingen Waarden - 19 maart 2017

Gewandeld over het terrein van Fort Everdingen en door de Everdingen Waarden. Everdingen valt onder de gemeente Vianen, provincie Utrecht. Deze uiterwaarden liggen langs de Lek tussen Everdingen en Culemborg.  Fort Everdingen is de thuishaven van brouwerij Duits&Lauret. De brouwers serveren hier hun bier aan bezoekers en bieden daarnaast een kleine menukaart aan. Het proeflokaal bevindt zich in een van de genieloodsen op het terrein, direct naast het torenfort en wordt door een glazen tussenwand gescheiden van de brouwinstallatie (die bijna operationeel is). Op het fortterrein is verder een camping gesitueerd en er zijn faciliteiten aanwezig voor het geven van proeverijen, feesten, partijen en zakelijke bijeenkomsten.

Fort Everdingen is een complex dat bestaat uit een natuurterrein van 12 hectare met daarop een aantal gebouwen van militair-historische betekenis. Het fort werd in de 19de eeuw gebouwd als onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. In 2015 kwam het in handen van bierbrouwerij Duits&Lauret. Bij het Fort zijn wij honden aangelijnd toegestaan, maar de uiterwaarden zijn niet helemaal toegankelijk voor honden.

Na het bezoek aan het Fort en het wandelen door de uiterwaarden hebben we Tuincentrum Groenrijk te Beneden-Leeuwen bezocht. Beneden-Leeuwen is een dorp gelegen in de provincie Gelderland, gelegen aan de rivier de Waal.  Het was een leuk tuincentrum, alleen niet heel goedkoop hoorde ik onze baasjes zeggen.

Natuurpad De Korte Duinen te Soest - 20 maart 2017

We wandelen niet vaak buiten Zwolle op de maandag, maar omdat Bolles baasje vakantie had, trokken we nog een dagje op met Bolle en zijn baasje.
We gingen eerst naar Eemland Diervoeders in Soest. Deze dierenwinkel heeft een moderne en compleet uitgeruste dierenkliniek en is voorzien van een spreek- en behandelkamer, een aparte operatiekamer en een opnameruimte. Gelukkig hoefde ik geen bezoek aan de dierenarts te brengen. Ook is er een hondenwasstraat aanwezig en buiten is er een weide met Alcalpa’s. Ze verkopen ook  een groot assortiment tuinartikelen, zoals tuinaarde, potgrond, meststoffen, tuingereedschappen, tuinzaden, klompen en laarzen en werkkleding. Ik hoefde dit keer niet in de winkelwagen, dus daar maakte ik ook (mis)bruik van door mijn pootje in de winkel op te tillen en ergens aan te plassen. Mijn baasje was het hier niet mee eens, maar ik moet toch altijd mijn visitekaartje achterlaten? Na het inslaan van kattenbakkorrel en caviabrok zijn we wezen wandelen.
De wandelroute " Natuurpad de Korte Duinen" gaat door bos, duin en over houtwallen in Soest.  De hoofdroute is 10 km en deze route kun je verkorten tot 6 of 8 km. Wij kozen voor de 6 km, omdat het al later op de dag was. Op de zandverstuiving mochten Bolle en ik nog even lekker los lopen.
Het zand van de duinen stamt uit de laatste ijstijd. In de voorlaatste ijstijd, het Saalien, zijn de stuwwallen gevormd, zoals de Utrechtse Heuvelrug, het Gooi en de tussenliggende geïsoleerde stuwwalheuvels van Baarn, Soest en de Lage Vuursche. In de laatste ijstijd, het Weichselien, kwam het landijs niet in Nederland, maar was het wel zeer koud. Er lag veel zand in de riviervlaktes en op de drooggevallen Noordzeebodem. Door de strenge koude was de begroeiing schaars en kreeg de wind gemakkelijk vat op het droge zand. De overheersende westenwinden transporteerden het zand massaal landinwaarts en legde het daar als een deken over het bestaande landschap heen. Het zand wordt daarom dekzand genoemd.
Rondom de stuwwallen ligt dit dekzand nog steeds aan de oppervlakte. In de laatste ruim 11.000 jaar is het klimaat in ons land aanzienlijk warmer geworden. De begroeiing werd dichter, waardoor massaal zandtransport niet meer mogelijk was. Ook de schrale zandgronden van de stuwwal en het omzomende dekzand raakten geleidelijk aan begroeid. In de middeleeuwen waren de hogere, veelal beboste, zandgronden bij de boeren in gebruik. Hier konden ze hun schapen laten grazen. De mest van de schapen maakte het mogelijk om de akkers vruchtbaar te maken. Het bos veranderde door de schaapskudden geleidelijk in een heidelandschap. Door het steken van plaggen op de heide voor de schaapskooien en door overbeweiding kwamen flinke stukken zand kaal te liggen.

Landgoed Den Alerdinck en Colckhof te Laag Zuthem - 23 maart 2017

Bolles baasje had deze week nog vakantie, dus dan zie ik die Franse Bull met baas ook weer. We stopten ’s middags de auto bij de Jumbo, dan weet ik wel dat het “Visdag” of “”Patatdag”” is! Dat gaat er wel in natuurlijk.

De Tom Tom navigatie had kuren. Ze hadden beter mijn neus kunnen volgen naar Landgoed Den Alerdinck en Colckhof. Na een hele toeristische route kwamen we aan bij het landgoed. Landgoed Den Alerdinck en Colckhof bevinden zich in Laag Zuthem, bij Heino in de Overijsselse gemeente Raalte. We wandelden hier de paaltjes route van 6 km. Landgoed Colckhof dateert uit 1300. Het neoklassieke landhuis is gebouwd in 1840 en is in particulier bezit. Het landgoed is in de eerste helft van de negentiende eeuw aangelegd in de Engelse landschapsstijl. Kenmerkende voor deze ‘natuurlijke’ stijl zijn de kronkelende paden, glooiende hellingen en verrassende doorkijkjes over de landerijen. De weides worden begraasd door bonte koeien, Lakenvelders genaamd. Als hond moet je hier oppassen bij de koeien, want voordat je het weet zit je met de neus in het stroomdraad. Dat ondervond Bolle, maar die stopt overal zijn neus in en door.

De(n) Alerdinck is een havezate en deze naam werd rond 1500 voor het eerst genoemd en is waarschijnlijk afkomstig van twee boerenerven: het Groot Alerdinck en het Klein Alerdinck. De havezate is ruim 200 jaar in handen geweest van het oud adellijke riddergeslacht Van Voorst tot Voorst.

Bakkeveensterduinen - 24 maart 2017

Bolles  baasje had iets van wat moet ik in Friesland zoeken? Das toch alleen weilanden? Nou mijn baasje en ik kunnen vertellen dat het hier best leuk wandelen is.

We parkeerden de auto bij het Bospaviljoen in Bakkeveen. De Bakkeveentser Duinen zijn circa 261 ha groot en honden mogen op sommige gedeelten los lopen. Vanaf deze parkeerplaats kun je ook een uitkijktoren beklimmen of door het doolhof dwalen. Je kun bij dit startpunt kiezen uit verschillende 3 verschillende wandelroutes van 1,5 km tot 8 km.

We kozen voor de groene paaltjes route van 8 km. Halverwege de route gingen we van de paaltjes route af en namen we de afslag naar het restaurant “”De Drie Provincien” om daar te lunchen. Het restaurant ligt op de grens van Friesland, Groningen en Drenthe.

Na de lunch vervolgden we weer de paaltjes route en kwamen we langs een monument uit de WOII ter nagedachtenis aan tien gefusilleerden. Samen met negen anderen werd kunstenaar Hendrik Werkman in 1945 in Bakkeveen, nabij Allardsoog, gefusilleerd door een Duits vuurpeloton, drie dagen voor de bevrijding van Noord-Nederland. De redenen voor zijn arrestatie en executie zijn nooit helemaal duidelijk geworden. Ik hoop in mijn hondenleven geen oorlog mee te maken.

De route ging  verder door het bos, over de heide, langs vennen en zandverstuiving waar sporen vanaf de laatste ijstijd te vinden zijn.

Uiteindelijk stond de teller van de wandeling op 10 km.

Cultuurhistorischeroute te Drie - 25 maart 2017

We reden vandaag met de auto eerst naar de Kringloop winkel “”De zaak van Ermelo””. Het was even zoeken naar de winkel terwijl ik lekker op de schoot van mijn baasje lag. Voor de mensen die deze winkel ook willen bezoeken, volg de borden in Ermelo, want via Google Maps kom je op een heel ander adres uit. Bolle en ik moesten even in de auto wachten, maar ik weet altijd dat het maar even is en dat we daarna lekker ergens gaan wandelen.

Na het bezoek van onze baasjes aan de Kringloopwinkel gingen we wandelen. De Cultuurhistorischeroute (circa 9 km) startten we bij Boshuis te Drie In de provincie Gelderland.

Een gevarieerde wandeling door het bos, langs grafheuvels en over de Ermelose Heide waar je deels in het voetspoor van de Romeinen treed, die eeuwen geleden op de Ermelose heide een marskamp hadden.Vervolgens langs de schaapskooi waar veel lammetjes rond huppelden. Bolle en ik konden het ook niet laten om bij het hek de ooien met lammeren te bekijken. Tegen het einde van de route kwamen we langs een plek waar mensen in de WOII ondergronds ondergedoken hebben gezeten. De 75 m lange vlucht gang was ook hun redding geweest toen de Duitse bezetter hun onderduikadres vond.

Na de wandeling moesten Bolle en ik wederom in de auto wachten, want onze baasjes gingen het Boshuis binnen. Hopelijk gingen ze hier niet stiekum lekker uit eten, want dan wil ik natuurlijk graag mee!

De RuÏne van Brederode te Santpoort-Zuid en Landgoed Beeckestijn te Velsen-Zuid - 26 maart 2017

Het was vandaag de laatste vakantiedag van Bolles baasje, dus dan moet ik die malle harige idioot even een paar dagen missen. Voordat het zover was, gingen we eerst naar de Ruïne van Brederode in Santpoort-Zuid. Santpoort-Zuid is een woonplaats in de gemeente Velsen, in de provincie Noord-Holland. Samen met Santpoort-Noord vormt het Santpoort.

Met de Ruïne van Brederode worden de resten aangeduid van Kasteel. Brederode. Het kasteel is in de tweede helft van de 13de eeuw gesticht door Willem I van Brederode. De naam Brederode verwijst naar een stuk bosgrond (Brede Roede) dat gerooid werd, waarop het kasteel is gebouwd. Eerst bestond het kasteel slechts uit een woontoren. Rond 1300 werd de toren afgebroken waarna Dirk II van Brederode een vierkant kasteel liet optrekken.

Het leuke van deze Ruïne is dat wij honden ook overal mogen snuffelen en rond mogen kijken. Zeer hond vriendelijk dus. Gelukkig tilde mijn baasje me de trappen op, want de traptreden waren voor mijn kleine pootjes te hoog.

Vervolgens gingen we na het bezichtigen van de Ruïne naar Buitenplaats Beeckestijn in Velsen-Zuid. Beeckestijn is een 18de-eeuws landgoed en één van de weinige in zijn geheel bewaard gebleven grote buitens die aan de duinrand in Kennemerland werden gesticht als zomerverblijven van Amsterdamse regenten. Hier is ook een groot stuk hondenlosloopgebied, maar de (sier)tuinen mogen wij viervoeters helaas niet in.

De Wijthemenerplas - 30 maart 2017

Ik werd zoals gewoonlijk vanmorgen op bed wakker naast mijn baasje. Ik moest nodig, dus probeerde haar aandacht te trekken. Dit lukte gelukkig, zodat ze me snel ging uitlaten. Poeh, dat luchtte op!  Ondanks ik alles had gedaan, wandelden we door naar het park. Bij het hondenlosloopterrein mocht ik nog even spelen met een ander hondje. Waar hij plaste, plaste ik natuurlijk er over heen. Ik wil natuurlijk de laatste zijn die een visitekaartje achterlaat.

’s Middags met lunchtijd kreeg ik een stukje visstick mee. Dat gaat er natuurlijk altijd wel in. Het bevalt me wel die nieuwe eet patroon van mijn baasje (minder suiker en koolhydraat vrij eten). Vervolgens mocht ik in de fietsmand mee op de fiets. Bij de Wijthemenerplas parkeerde mijn baasje de fiets en wandelden we rond de waterplas en omgeving. Deze waterplas ligt naast de Zwolse buurtschap Wijthmen in de buurt Herfte. Wij honden mogen van 1 oktober tot 1 april hier vrij rond lopen. Hierna mag dat niet meer ivm het zomer (zwem) seizoen.

De plas is in de jaren 1970 ontstaan door zandwinning voor de bouw van wegen en dijken. De plas wordt gebruikt om te zwemmen, zonnen, surfen, duiken, vissen, wandelen, wake boarden en waterskiën. Op de bodem van een diep deel van de plas ligt ten behoeve van de duiksport een grote hoeveelheid afgedankt sanitair zoals toiletpotten en badkuipen, alsook een auto- en een scheepswrak. Voor een hapje en drankje kun je terecht bij de Beachclub Lakesite.

Zoals gewoonlijk is het op het strand en over de grasvelden heerlijk rennen en spelen (met andere honden) en baad ik graag mijn pootjes in het water. Een zwemmer ben ik namelijk niet.

Landgoed de Haere te Olst - 31 maart 2017

Nee, ook vandaag liet ik mijn baasje niet uit slapen. Ik moest nodig een drol draaien, dus joeg haar mooi het bed uit. We liepen dan ook vroeg het “park rondje”.

’s Middags  reden we met de auto samen met Bolle en zijn baasje naar Landgoed de Haere. Landgoed de Haere is gelegen aan de IJsseldijk tussen Olst en Deventer. Op het landgoed (130 ha) bevindt zicht ook een namaakruïne en de grootste zonnewijzer van Europa. Je vind hier ook De IJssellinie, de verdedigingslinie langs de IJssel. Van 1950 tot 1968 moest de linie ervoor zorgen om een onverhoopte opmars van het Rode Leger te vertragen door een brede zone langs de rivier onder water te zetten. Er is een inundatiesluis en kazematten met geschutskoepels. Verder werden er ondergrondse bunkers, waaronder een commandobunker en een noodhospitaal ingericht. Het werk was bij voltooiing door gewijzigde militair strategische inzichten eigenlijk al verouderd. Bij de Cuba-crisis in 1962 zijn wel de eerste stappen tot ingebruikstelling gezet. Sommige onderdelen zijn begin eenentwintigste eeuw gerestaureerd en op gezette tijden ook van binnen te bezichtigen.

Voor een van de foto's  poseer ik bij de “Vierling”. Deze kazemat was ondergronds geschikt voor bewoning van 4 militairen. Ook stond er vroeger een stroomgenerator en was er opslag voor drinkwater en brandstof. Bovenop de kazemat was een opstelplaats voor een wapen. De effectieve dracht van de vierlingmitrailleur bij luchtdoelen was 1000 meter. Bij gronddoelen ongeveer 2000 meter. Iedere mitrailleur had een vuursnelheid van 450 - 550 schoten per minuut.

Obelink Kampeerwinkel te Winterswijk en de Planken Wambuis te Oud-Reemst - 1 april 2017

We waren rond 12 uur bij “”Obelink” in Winterswijk; een hele grote winkel alles op het gebied van kampeer artikelen. “Obelink” werd in 1959 opgericht door Jan Obelink. Begonnen als eenmanszaak met 100m2 winkelvloer is de winkel uitgegroeid tot een zaak met meer dan 65.000m2 oppervlakte. Naast kampeerartikelen zijn er ook tuinmeubelen, barbecues, dierbenodigdheden, kleding, schoenen, speelgoed en fietsen te koop. Ook is er een restaurant waar je even bij kunt komen van het shoppen. Dat is ook wel nodig, want je bent er zo een paar uur zoet. Bij “Obelink” zijn viervoeters van harte welkom, maar dan wel aangelijnd of in een winkelwagen. Samen met Bolle werden we in de winkelwagen rond gereden. Hoe luxe wil je het hebben?

Na het winkelen zijn we wezen wandelen in Oud-Reemst over de Planken Wambuis. Oud Reemst is een buurschap in de gemeente Ede, gelegen in de provincie Gelderland. De buurschap bestaat uit minder dan tien boerderijen. Oud-Reemst is een landbouwenclave tussen de heidevelden en bossen. Ten oosten van de buurschap ligt het Nationaal Park De Hoge Veluwe en ten noordwesten ligt Nieuw-Reemst. We volgden hier een paaltjes route, maar die raakten we al snel kwijt, zodat we maar onze eigen route gingen maken. Toen het begon te regenen, zijn we terug richting auto gewandeld. Ik ben wel niet van suiker, maar heb een zeer dunne vacht. Als het regent, dan wordt ik ook op mijn huid toe nat en koud. Dat is dan ook de reden dat ik dan vaak een regenjasje aan krijg.

De Gorzen te Ridderkerk - 2 april 2017

Van Overijssel en Gelderland opeens in de provincie Zuid-Holland. Om precies te zijn in Het Gorzenpark in Ridderkerk.Het Gorzenpark is een wandel- en sportgebied en een voormalig vuilnisstort van circa 40 ha groot. In de Gorzen is een heuvel aangelegd. De 'berg' is in 2003 opgehoogd. Bovenop de 'berg' staat een uitkijktoren. Het uitzicht vanaf de uitkijktoren is erg mooi. Zo heb je hier een prachtig uitzicht over de rivier de Noord, Alblasserdam en de Crezée-Polder.

We volgden vanaf de parkeerplaats een paaltjes route, maar zoals gewoonlijk raakten onze baasjes weer de paaltjes kwijt. Met onze speurneuzen en gps van mijn baasje komen we wel weer bij de auto terug hoor. In rivier de Noord even mijn pootjes afgekoeld en Bolle dronk er nog wat water. Ik vond de golven van het water best wel een beetje eng. We zijn ook de uiterwaarden in geweest. Het gaas over de vlonders vond ik niet zo heel fijn aan mijn pootjes, maar wou natuurlijk wel mijn baasje blijven volgen. Bolle deed onderweg nog een poging tot hink stap sprong op de stenen rotsen in het water. En plons….. daar sprong ie per ongeluk het water in. Hihihihi…. Ook een 2e en 3e poging mislukte hem en hield er dus een nat pak….euh vacht aan over.

Op de terugweg naar huis, stopten we bij een Mc. Donald. Het was mooi weer zodat we buiten op het terras gingen zitten. Wel fijn dat honden hier welkom zijn. Er kwamen ook nog andere honden langs lopen, ik bewaakte onze tafel natuurlijk goed. Alle (gevallen) patatjes zijn natuurlijk voor mij!

Natuur wandeling in Amersfoort - 7 april 2017

De wekker ging al vroeg die ochtend. Ik bleef nog lekker liggen op bed toen mijn baasje eruit ging. Nadat mijn mede huisgenoten (poezen, cavia’s en hamster) waren gevoerd, de kattenbakken schoon waren geschept en mijn baasje fris en fruitig uit de douche kwam, gingen we een blokje rond in het park. Na het wandelen kreeg ik een bakje vers vlees. Aan het eind van de ochtend wandelden we naar de bushalte om de bus naar het station te nemen. Op station Den Dolder werden we weer opgewacht door Bolle en zijn baas. Na de lunch zijn we naar Amersfoort gereden met de auto om daar een korte wandeling te maken.

Klein Zwitserland (36ha) ligt ten zuiden van de binnenstad van Amersfoort. Er is een wandeling uitgezet van 3,5 km die herkenbaar is door paaltjes met een groene rand.  Deze route loopt door het bos, langs een grafheuvel, een water toren en het Belgenmonument. De watertoren is gebouwd in 1912 en is 17 meter hoog, doordat hij is gebouwd op het hoogste punt van de Amerfoorste Berg.

Het Belgenmonument is een monument ook op de Amersfoortse Berg. Belgische militairen bouwden het ter herinnering aan de internering in Nederland tijdens de Eerste Wereldoorlog als werkverschaffings- en leerproject. De gemetselde bloembakken symboliseren de negen Belgische provincies. Het is in omvang het grootste monument van Nederland.

Honden mogen hier in het bos los lopen, dus dan zijn Bolle en ik altijd wel tevreden.

van links naar rechts: Bailey, Saronno, Bacardy, Brandy en Breezer

NS Wandeling Baarn - Hollandsche Rading - 8 april 2017

Mijn baasje koos vandaag voor een NS wandeling. Ze had een gps route van haar pc op haar wandel gps gezet.

De NS wandelingen worden samen met het Wandelnet uitgezet. De serie telt op moment 46 wandeltochten tussen de 7 en 22 kilometer. De wandelingen beginnen en eindigen altijd bij een station. De NS wandeling van 13 km begon vandaag bij station Baarn. Tegenover het station wandelden we het Baarnse Bos in. Het Baarnse Bos is een bos van ongeveer 80 hectare tegenover Paleis Soestdijk en is aangelegd tussen 1733 en 1758. Eind 19de eeuw werd het Baarnse Bos publiek wandelpark. In het midden van de 18e eeuw stond het park vol met beelden, waaronder 24 marmeren roomse keizers. Eind december 2013 werden in opdracht van Staatsbosbeheer vier grote sculpturen geplaatst. Deze gezaagde sculpturen beelden vier periodes uit van het bos van de 17e-, 18e-, 19e- en 20e-eeuw.

Vervolgens wandelden we naar boswachterij De Vuursche, langs heideveld De Stulp en het Pluismeer. In de 17e eeuw was De Vuursche een uitgestrekt heidegebied, maar door de bouw van buitenverblijven ontstonden hier weelderige tuinen en fraaie parkbossen. Monumentale bomen en oude beukenlanen liggen nu verscholen in jongere bossen. In het dorp Laag Vuursche wandel je langs kasteel Drakensteyn. Sinds 2014 wordt dit kasteel bewoond door Prinses Beatrix, onze voormalige koningin. Het Kasteel en landgoed zijn niet toegankelijk voor publiek aangezien Drakensteyn privébezit is gebleven en daardoor, anders dan andere koninklijke paleizen, niet onder de Rijksgebouwendienst valt. In het dorp Laag Vuursche heb je nog de mogelijkheid om de route in te korten als je de bus terug naar het station pakt. Mijn baasje koos ervoor om de hele route uit te lopen, dat kunnen mijn vier kleine korte pootjes ook wel volhouden.

Nadat we het dorp hadden verlaten, vervolgden we de route naar het Maartensdijkse Bos. Dit bos  ligt op de grens van Noord-Holland. Via het Maartendijkse bos wandelden we naar het station Hollandsche Rading waar we weer de trein terug naar Zwolle namen.

Het Leuvenumse Bos - 9 april 2017

Er was heel een heel mooie, warme voorjaarsdag voorspeld. Met mooi weer hoef je dan ook niet naar het strand of recreatieplas te gaan, want dan is het daar bomvol met mensen en honden.
Mijn baasje zocht dan ook een bos in de omgeving uit waar Bolle en ik een frisse duik in het water konden nemen. Het werd het Leuvenumse bos.  Het Leuvenumse Bos is een bosrijk natuurgebied op de noordelijke Veluwe zuidelijk van Harderwijk en oostelijk van Ermelo. Het Leuvenumse Bos is 837 hectare groot.  De auto werd geparkeerd op de parkeerplaats aan de Jhr.Dr.C.J. Sandbergweg te Leuvenum . Deze parkeerplaats ligt tussen Hotel Landgoed de Roode Koper en Hotel Restaurant de Zwarte Boer in (genoeg horeca gelegenheid dus). 
Onze baasjes kozen voor de gele paaltjes route van 8 km. Een leuke afwisselende bos route met leuke smalle slingerpaadjes door het bos. Bolle en ik konden onderweg lekker spelen en afkoelen in de Leuvenumsebeek die we meerdere keren passeerden.
Het witte huisje bij de waterval heeft een gevelsteen van een watermolen die in 1865 werd afgebroken. Voor die tijd moeten er meerdere papiermolens langs de Leuvenumse Beek hebben gestaan. Om genoeg water met de juiste snelheid voor de schoepenraden van die fabriekjes te verkrijgen, is de beekloop destijds aanzienlijk verlegd. Hier en daar zijn de oude kronkels van de beek hersteld. Aan de heuvels in het gebied kun je goed merken dat dit vroeger allemaal stuifzand was.

Tegenwoordig bestaat dit aaneengesloten natuurgebied uit loofbossen, grove dennenbossen, stuifzandvlaktes met hoge zandduinen en de Leuvenumse Beek meanderend door het natuurgebied. Het natuurgebied is daarom verdeelt in vier verschillende deelgebieden namelijk: Het Hulshorsterzand, Leuvenhorst, Het Leuvenumse bos en Het Cyriasische veld.

Het Agnietenbos en Sportpark de Pelikaan te Zwolle - 13 april 2017

Gelukkig waren we vanmorgen op tijd terug uit het park, want het begon te spetteren. Ik ben niet van suiker hoor, maar heb een hele dunne vacht. Als het regent, koud is of hard waait ben ik tot op mijn huid toe koud en nat. Daarom draag ik ook een regenjas als het hard regent en als het wat kouder is een bodywarmer of (winter)jas. Ja, ik heb een hele honden kleding outfit, waar een mens nog jaloers op kan worden.

’s Middags werd ik in het hondenfietsmandje door mijn baasje getild. Ik kreeg een warme winterjas aan zodat ik het niet koud op de fiets had. Bij het Sportpark de Pelikaan werd ik uit de fietsmand getild, mijn jasje werd uitgetrokken en toen mocht ik lekker rennen over het veld daar. Het was er rustig die middag. Ik had zelfs het hele veld voor me alleen. In drukke dagen worden er heel veel honden hier uit gelaten en zijn er veel sporters. Men kan er hockeyen, korfballen, tennissen, voetballen, outdoor fitnessen en er is een beach strand waar verschillende sporten worden beoefend. Vervolgens wandelden we door naar het Agnietenbos. Nouja, bos kun je het eigenlijk niet noemen, want het is er niet heel groot. Ik vind het altijd wel lekker om daar rond te lopen, lekker snuffelen, plassen en af en toe nemen we een heuveltje mee. Helemaal boven op de heuvel kijk je uit over de Molecaten Park De Agnietenberg en de Agnietenplas (recreatieplas), gelegen aan rivier de Vecht.

Bos Nieuw Wulven te Houten - 14 april 2017

Ik stapte vrolijk de bus in, want ik ging weer met mijn baasje op pad. Op station Zwolle vond ik het wel weer een beetje spannend de trein in te stappen. Gelukkig tilt mijn baasje me dan altijd de trein in. In de trein voel ik me altijd op mijn gemak en slaap ik graag op de schoot van mijn baasje.
Op station Den Dolder werden we op gewacht door Bolle en zijn baasje. Voordat we de auto instapten wandelden we nog even de dierenwinkel binnen. Het was heerlijk om even hier rond te snuffelen en te snuiven bij de lekkere botjes. Na de lunch reden we met de auto naar Houten.
Nieuw Wulven is een bos en recreatiegebied tussen Vechten en Houten in de provincie Utrecht. Het is genoemd naar het voormalige kasteel en ridderhofstad Wulven bij Houten. Het afwisselende bos ligt op het grensgebied van Bunnik met Houten en beslaat ongeveer 110 hectare. Het entreebos bij Houten ligt op oude landbouwgrond van de Romeinen. Het bestaat uit natte gedeelten (drasbos en dwaalbos) en een vochtiger eiken- en essenbos (boogbos). Er is een groot speelbos aanwezig, maar helaas mogen wij honden hier niet spelen. Speelbos Nieuw Wulven staat in het thema van de romeinen en de Hollandse Waterlinie. Het speelbos heeft zes verschillende gebieden. De Nieuwe Wulvense waterlinie, waar je kunt klimmen en klauteren. Het verdronken bos, om met water te kliederen. Op de vliegerweide kun je vliegeren of spelletjes spelen. De Romeinse fruitakker, het grote fort en het kleine dwaalbos. Het speelbos is één van de grootste speelbossen van Nederland!

Bollenstreek Autoroute te Zuid-Holland - 15 april 2017

Vandaag stond in het teken van een autoroute met bollenvelden. Vanaf ongeveer half april tot en met half mei staan de bollenvelden in Noord- en Zuid-Holland in bloei. De autoroute voerde ons door Oegstgeest, Rijnsburg, Katwijk, Noordwijk, Noordwijkerhout, Hillegom, Lisse, Voorhout en Warmond.
In Katwijk parkeerden we de auto op de boulevard bij het strand. Helaas mochten Bolle en ik niet meer op het strand rennen en spelen ivm het zomer seizoen. We hebben toen een wandeling door de duinen gemaakt. Na het wandelen gingen onze baasjes lunchen op de boulevard. Ik kreeg dan ook lekker een Vlaamse Frietje met kibbeling mee. Na de lunch vervolgden we weer de autoroute. Bij enkele bollenvelden stapten we onderweg uit de auto, zodat onze baasjes foto’s konden schieten. Bolle en konden dan even onze pootjes strekken en plassen. Ja, het maakt mij niet uit of ik tegen een boom of tulp plas. Hihihihi.
’s Avonds gingen onze baasjes gourmetten/grillen. Mmmmmmm dat rook goed! Het leek wel een hondenleven te duren voordat Bolle en ik ook wat vlees in onze hondenbak kregen. Dat was smikkelen!

Exoknaag te Houten - 16 april 2017

1e Paasdag. Regen en hagel. Voor mij dus geen Paas eieren zoeken. We gingen naar Exoknaag wat overdekt is.  Exoknaag in Houten is de grootste dierenbeurs van Nederland. Je moest wel even geduld hebben in de lange kassarij. Eenmaal binnen keek ik mijn ogen uit! Wat veel dieren en mensen!

Knaagdieren, exotische dieren, (roof)vogels, reptielen, insecten, poezen, fretten en dieren toebehoren. Vele muizen, hamsters, ratjes, schildpadden, baardagamen,  slangen, kameleons en ander onbekende dieren zoals zevenslapers, Afrikaanse Slakken en wit buik egeltjes. Ik was zeer onder de indruk. Gelukkig tilde mijn baasje me op, want anders werd ik vertrapt.

Nadat ik vele indrukken had opgedaan, werden Bolle en ik na de dierenbeurs in het Panbos in Zeist uit gelaten. Hier mogen honden los lopen.

Noordbargerbos te Emmen - 17 april 2017

2e Paasdag. De weersvoorspelling was voor vandaag niet goed. Met slecht weer bezoeken we meestal een tuincentra waar wij honden ook mee naar binnen mogen. Mijn baasje koos voor de Intratuin in Emmen (Drenthe). Onderweg stopten we eerst nog bij twee Kringloop winkel. Bolle en ik moesten er even in de auto wachten. Ik vond dat niet erg, want het begon heel hard te regenen. Intratuin Emmen ligt op de Hondsrug, een langgerekte rug deel uitmakend van en groter geheel van zandruggen en stroomdalen in Drenthe. De Hondsrug vormt samen met het omringende gebied, het enige geopark van Nederland. Bovendien bevinden zich hier tal van hunebedden. Bij de Intratuin deelde ik met Bolle de winkelwagen en zo werden we rond gereden door de winkel. Het was een heel groot warenhuis. Helaas werden er geen dieren verkocht in deze winkel, das wel jammer, want vind konijnen en vogels erg leuk. Bij het Tuincafé werden Bolle en ik uit de winkelwagen getild, want onze baasjes wouden hier een hapje eten en drinken. Sorry baas, maar ik kon mijn poepje echt niet meer ophouden. Flats flats flats…. Oeps aan de diarree….dat wordt schoonmaken baasje!
Inmiddels was het ook al weer droog weer, zodat Bolle en ik na het bezoek aan het tuincentrum in het Noordbargerbos werden uit gelaten. Het Noordbargerbos is een bos van 271 hectare ten zuidwesten van het centrum van Emmen, aangeplant in de jaren 20 en 30 van de 20e eeuw. We volgende hier de gele paaltjes route van circa 4 km. Over de steen, die in het Noordbargerbos ligt, wordt gezegd dat het de grootste megaliet (stenen monument)) van Nederland zou zijn.

Groene Wissel Wandeling Meerssen (Zuid-Limburg) - 20 april 2017

Mijn baasje had een AH treindagkaart. De dagkaart is geldig vanaf 09.00 uur.  Daarom namen we rond 08.50 uur de bus naar station Zwolle. Met de bus is het ongeveer 10 minuten rijden naar het station. We moesten even wachten op de trein. In Utrecht moesten we overstappen. Op het Centraal Station Utrecht ging ik samen met mijn baasje naar het toilet. Ik heb het gelukkig altijd makkelijk, gewoon mijn pootje optillen en plassen, das voor mijn baasje wel anders. Vanaf Utrecht was het nog zo’n twee uur reizen met de trein voordat we in Maastricht waren. Hier waren we nog niet op bestemming, want we moesten in Meerssen (Zuid-Limburg) zijn. Rond 13.00 uur stapten we uit de trein in Meerssen. Een lange treinrit dus. Was blij dat ik onderweg af en toe mijn pootjes kon strekken en even kon plassen.

Meerssen is een dorp in het heuvelland van de  provincie Zuid Limburg. Hier startte we met de Groene Wissel Pannenkoeken route. We wandelen eerst een stukje door de woonwijk en passeerden de Joodse begraafplaats. De Joodse begraafplaats is gelegen langs de rivier de Geul tussen de plaatsen Meerssen en Rothem. De begraafplaats werd in het jaar 1715 in gebruik genomen. Het is hiermee een van de oudste joodse begraafplaatsen van Nederland. De begraafplaats hoorde officieel bij de Joodse gemeente van Meerssen die in 1947 werd opgeheven. Meerssen valt nu onder de Joodse gemeente van Maastricht. De begraafplaats is een Rijksmonument en is niet toegankelijk voor publiek. Anno 2008 zijn er nog 67 graven te zien. De oudste, bewaard gebleven grafsteen, stamt uit 1859. Omdat de Joodse begraafplaats van Meerssen al in 1715 in gebruik was, kan er van worden uitgegaan dat er veel meer mensen hier hun laatste rustplaats hebben gevonden. In de rivier de Geul heb ik nog even wat water gedronken en pootje gebaden. Hierna volgden we verder de rivier om bij restaurant de Nachtegaal een pauze te houden. Na de pauze was het een flinke klim de berg op in het bosgebied van de Dellen (92 ha). Het gebied bestaat uit helling- en plateaubos, in het dal liggen bossen en graslanden. Langs de Geul en in de ondergrond bevinden zich enkele mergelgrotten. Op het plateau zijn enkele akkers in eigendom die beheerd worden ten behoeve van de hamster en andere soorten natuurrijke akkers. Voordat we weer op de trein stapten nog even een rondje gelopen door het Proosdijpark schuin tegenover het station.

Nunspeet - 21 april 2017

’s Middags na de lunch zijn we naar Nunspeet gereden samen met Bolle en zijn baasje. De auto werd in het centrum van Nunspeet geparkeerd. Bolle en ik moesten soms even wachten in de auto, want we mochten niet bij iedere winkel naar binnen. De dierenwinkel was erg leuk.  Er waren veel vogels die buiten de kooien zaten. Ik nam er natuurlijk graag een kijkje. Bij de Welkoop heeft mijn baasje nog een voorraad zaagsel en hooi voor de cavia’s in geslaan. Ja, die kleine harige wezens poepen en plassen wat af hoor!

Na het winkelen reden we naar het Transferium. Er is hier een uitkijktoren van 30 meter hoog die je gratis mag beklimmen. Vanaf de uitkijktoren heb je een fantastisch uitzicht over de omgeving van Nunspeet. Met goed weer kan zelfs tot ver in de Flevopolder gekeken worden. Ik ben niet zo groot, maar als mijn baasje me in haar armen heeft kan ik ook van het uitzicht genieten. Naast de uitkijktoren bevind zich een speeltuin en brasserie.  Bij het bezoekerscentrum aan de overkant startten verschillende wandelroutes; een rolstoelpad (1,7 km), Kabouterroute (1,7 km) Zandenboswandeling (2,7, of 12 km), het Hulshorsterbosrandroute ( 9,5 of 19,5 km) en de Verscholen Dorp Route (24 km).  Wij kozen voor de oranje Zandenbosroute van 2 km. Het was dan wel een korte route, maar er zaten flink wat heuveltjes in de route. Was een makkie, want de dag ervoor hadden we een flinke klim in het Limburgse Heuvellandschap gehad.

Landgoed Twickel te Delden - 22 april 2017

In Twente, in Delden aan de zuidwestkant van de A1/A35, ligt het grootste landgoed van ons land: Twickel, een heel gevarieerd landschap van bossen, parken, lanen, weilanden, boerderijen, beken, watermolens, heidevelden en kasteel Twickel. Op het landgoed (4000 ha) bevinden zich zo'n honderdvijftig boerderijen, herkenbaar aan zwart-witte luiken, twee watermolens, een watertoren en een houtzagerij. Ook zijn er een landgoedwinkel, een Oranjerie, een moestuin, een kwekerij en tuinen te bezichtigen.
De auto werd geparkeerd bij het centrum van Delden. Vanaf de parkeerplaats was het een klein stukje lopen naar het kasteel(park). Honden mogen in het voorste gedeelte van het park los lopen.Kasteel Twickel stamt uit 1347. Het kasteel zelf is niet te bezichtigen. De kasteeltuinen kunnen tegen betaling ( 5 euro pp) worden bezocht. De ingang van de tuinen is bij de Landgoedwinkel. Het omliggende landgoed is vrij te bezichtigen.
De Twickelerlaan is een laan die deel uitmaakt van het landgoed Twickel. De Twickelerlaan werd aangelegd rond 1686 en vormde met de recht voor het kasteel gelegen Kooidijk een van de belangrijkste assen van de toenmalige aanleg. Hij verbond kasteel Twickel met de grote postweg van Delden richting Hengelo in het zuiden en de weg naar Almelo in het noorden. Tegelijk met de aanleg van de laan werden ten noorden van de laan twee vijvers gegraven die nu de Lepel en de Vork worden genoemd. Aan de overzijde van de laan werd een bergje opgeworpen met aan de voet een derde, kleinere vijver die met een sloot verbonden is met de noordelijke vijver aan de overzijde. Tegenover de Lepel en de Vork ligt de zogenaamde Dikke Steen. Deze werd hier in 1845 geplaatst nadat deze na de markenverdeling van Azelo daar werd uitgegraven en met 12 paarden naar de Twickelerlaan werd getrokken.
De Noordwatermolen was ook geopend. Deze is te bezichtigen (vrije gift). De Noordmolen is ruim 650 jaar oud. Vroeger stond tegenover de huidige oliemolen ook nog een korenmolen. Deze is in 1831 afgebroken. Sinds mei 1990 houden vrijwilligers de molen in bedrijf. We kwamen ook langs de moestuin en kwekerij. Honden waren niet toegestaan in de moestuin, maar we mochten wel de kwekerij in. Voordat we weer richting auto wandelden, keken we nog even rond bij de landgoed winkel en hielden we hier even pauze. Er is hier van alles te koop, zelfs ook (herten)vlees. Voor de ingang van de winkel stonden honden drinkbakken, zeer gastvrij dus. Na de wandeling wandelden we het dorp in en haalde Bolles baasje broodjes bij de bakker. Ik mocht ook mee smullen van de lekkere broodjes. Altijd samen delen toch?

Groene Wissel Kerkrade (Zuid-Limburg) - 26 april 2017

Mijn baasje en ik stonden vanmorgen al vroeg op. Voordat we de bus naar het station pakten, liet mijn baasje me eerst uit in het park.

Het was een lange treinreis, maar heb op de schoot van mijn baasje verder kunnen slapen. Als we onderweg over moesten stappen, had ik even de tijd om een plasje te doen.

Samen met mijn baasje heb ik een prachtige, afwisselende wandeling door het mooie heuvelige Limburgse landschap gemaakt. Het was 4 uur enkele reis met het OV, maar deze Groene Wissel route In Kerkrade (Zuid-Limburg) was zeker de moeite waard.
Vanaf het station wandelden we het centrum door richting het mooie stadspark met waterval naar en langs de Vloedgraaf; een diepliggende beek in een bosravijn. Daarna wandelden we over voetpaden en wandelwegen langs de Crombacher- en Bleijerheiderbeek, de grens tussen Nederland en Duitsland. Die Bleijerheiderbeek is hier en daar slechts twintig centimeter breed en ligt in een bijzonder florarijk bosdal. Als we onderweg water tegen kwamen, ging ik het water in om te drinken en pootje te baden. We gingen ook nog even van de route af om de Mariakapel te bekijken en over het vlonderpad een stukje Duitsland in. Dit hield dan ook in dat de 9 km, in totaal 11 km wandelen werd. Maar daar draai ik mijn hondenpootje niet voor om!

Koningsdag Huize Doorn - 27 april 2017

Huis Doorn is een kasteel, ridderhofstad en landgoed op de Utrechtse Heuvelrug in Doorn in de provincie Utrecht. Het is vooral bekend door de Duitse ex-keizer Wilhelm II die er van 1920 tot zijn dood in 1941 woonde. Na het overlijden van Wilhelm II werd zijn stoffelijk overschot naar de kapel gebracht, nabij het poortgebouw. Het lichaam van Wilhelm werd op 4 juni 1942 in het mausoleum bijgezet. Tot op heden ligt Wilhelm II er opgebaard. De wens van Wilhelm was om na herstel van de monarchie in Duitsland bij zijn overige verwanten in Potsdam te worden bijgezet, maar aangezien dat nooit is gebeurd, Duitsland is tot op heden een republiek, blijft zijn lichaam in Doorn. Huis Doorn is al sinds de Tweede Wereldoorlog, na het overlijden van Wilhelm II, ingericht als een museum.

Koningsdag 2017 bracht ik door op het landgoed van Huize Doorn. Die dag werden er allerlei activiteiten georganiseerd zoals bijvoorbeeld een roofvogel show, een rommelmarkt, kinderspelen, demonstratie hout sculpturen zagen, boogschieten en een rondrit door t park. Zoals jullie ook misschien weten, ben ik dol op vogels, dus ik hield de vogels goed in de gaten. De vogeltrainer zei dat zijn roofvogels dol waren op kleine kindjes en witte hondjes, maar ik laat me niet bang maken hoor!

We wandelden ook door het park, helaas waren honden in de rozentuin niet toegestaan, zodat ik even bij Bolle en zijn baas bleef, zodat mijn baasje er even wat foto’s kon maken.

Het Blookerpark te Huis ter Heide - 28 april 2017

Waarschijnlijk had ik weer mijn pootje overbelast, want mijn linker voorpootje deed pijn en ik wou er niet graag op lopen. Er hebben al meerdere dierenartsen na gekeken, maar men kan helaas niets vinden…. Mijn baasje denkt dat het misschien met een poot operatie nog te maken heeft, waarbij ze een gezwel tussen mijn tenen hebben verwijderd. Normaal loop ik dan een dag kreupel (of op 3 pootjes) en dan is het vaak de volgende dag weer over.

Een (lange) wandeling zat er dan ook vandaag niet in, zodat ik met mijn baasje naar de dierenwinkel in Den Dolder en Soest ben geweest. Bolle met zijn baas waren ook mee. Op de terugweg naar Bolles huis hebben we in het Blookerpark in Huis ter Heide gewandeld. Tja, ook al heb ik een zere pootje, ik moet toch uit gelaten worden.

Huis ter Heide is een dorp in de Nederlandse gemeente Zeist (provincie Utrecht). Het station Huis ter Heide werd in 1941 gesloten. In 1896 koopt Blooker het landgoed Zandbergen bij Huis ter Heide. De tuin is in 1860 aangelegd door J. en H. Copijn, maar Blooker laat het park aanpassen in de Engelse landschapsstijl. De waarschijnlijk dan al aanwezige theekoepel; het Keienhuisje, wordt bekleed met veldkeien. Deze gevel is opgebouwd uit gemetselde keien. Boven de deur is een plaquette aangebracht met daarin het jaar 1700 in Romeinse cijfers (MDCC) als romantische verwijzing naar een gefingeerd bouwjaar.  De top van de gevel heeft een timpaan-achtige omlijsting, waarin een wijzerplaat met Romeinse cijfers is aangebracht. De wijzers van de klok staan onveranderlijk op 9.29 uur. Toen we bijna bij de auto waren, gaf ik aan dat ik weer last van mijn pootje had. Ik werd toen terug naar de auto gedragen. Wat een goede zorgen en service he?

Het Land van Ooit te Drunen (Brabant) - 29 april 2017

We brachten eerst een bezoek aan Geldoff een vogel- en dierenhandel in Waalwijk. Daar moest Bolles baasje dierbenodigdheden voor zijn vogels in slaan. Ik keek samen met mijn baasje bij de dierverblijven. Ik was niet weg te slaan bij de konijnen die daar in een grote ren liepen. Gelukkig kon ik ook weer normaal lopen, want gisteren had ik weer last van mijn linker voorpootje.

Hierna reden we naar het Land van Ooit in Drunen. De gemeente Heusden heeft de naam van het park veranderd in de Poort van Heusden. Het was vroeger een park rond een ridderthema waarbij veel nadruk was op theater: er waren veel acteurs die in het park rondliepen en een personage speelden uit het verhaal, alles onder het motto kinderen zijn de baas. Kinderhelden Kloontje het Reuzenkind, de Luie Lakei en Sap de Aardwortel zijn van hun troon verstoten. Sinds het faillissement van het Land van Ooit in 2007 zijn ze er niet meer te bekennen. Langzaam raakte het kinderpark in verval. Gemeente Heusden kocht het terrein van 44 hectare aan, maar vele jaren later is er nog geen koper gevonden. Daarom ging de bezem door het park - de paden begaanbaar, de planten gesnoeid - en zwaaien de deuren weer open. Tegen verwachting in opent het Land van Ooit zeven jaar later haar deuren... als wandelpark!

Het Voorsterbos te Kraggenburg (Flevoland) - 30 april 2017

Het Voorsterbos is een van de oudste bossen in de provincie Flevoland. Het ligt tussen Kraggenburg en Vollenhove. Het bos is in 1944 aangeplant op de voormalige Zuiderzeebodem.

We volgenden vanaf party centrum de Voorst in Kraggenburg een blauwe paaltjes route van circa 3,5 km. Honden mogen in dit gedeelte van het bos los lopen, dus Bolle en ik konden ons lekker uitleven. Bij de waterplas namen Bolle en ik nog een verfrissende duik in het water en speelden we met onze soortgenoten die hier ook werden uitgelaten. Onderweg kwamen we ook genoeg bankjes tegen waar wandelaars pauze kunnen houden. Onze baasjes hielden ook bij een van deze bankjes even pauze en kregen Bolle en ik ook wat lekkers mee. We waren gelukkig bijna bij de auto toen mijn linker voorpootje weer op kwam spelen. Het laatste stukje werd ik ook naar de auto gedragen.

Onderweg naar de Intratuin in Emmeloord zijn we nog even gestopt om bij de bollenvelden te kijken. Bij het Tuincentrum zelf mocht ik in de winkelwagen op mijn dekentje zitten. Zo hoefde ik mijn pootje ook niet verder te belasten.

Zwolle - 3 mei 2017

Het was fris vanmorgen, heb het nu snel koud nu ik geschoren ben, dus tijdens het uitlaten liep ik wat harder om warm te blijven. Gelukkig kreeg ik bij de middagwandeling wel een jasje aan. ’s Avonds gingen we met de bus naar het centrum van Zwolle. We maakten hier een korte wandeling. We stapten bij de bushalte vlak bij de Spiegel uit. De Spiegel is een theater die op 30 september 2006 geopend werd door prinses Beatrix. De Spiegel heeft als enig theater in Nederland een beweegbaar plafond. Het theater heeft als basis 850 plaatsen, maar als het plafond in zijn hoogste stand is gezet zijn dit er 1.000. Het zaalvolume is dan verdubbeld. Dit is handig bij bijvoorbeeld concerten. Bij toneelstukken wordt het plafond juist in zijn laagste stand gezet, opdat stemmen niet verloren gaan in de grote ruimte. Naast de Spiegel bevind zich de Librije, een drie sterren restaurant gerund door Chef-kok Jonnie Boer en zijn vrouw Thérèse. Er bevind zich ook een hotel.  De Librije was vroeger vrouwengevangenis Het Spinhuis. Hierna staken we de Pelsenerbrugje over en liepen langs de stadsgracht met monumentale gebouwen zoals het Bethlehemkerk het oudste gebouw in Zwolle. Naast de Bethlehemkerk uit het jaar 1309 staat het Refter gebouw. Ook dat behoort tot één van de oudste gebouwen van Zwolle. Omdat het van steen was, ging het niet verloren in de grote brand (in het jaar 1324) van Zwolle. Het gebouw heeft nog dichtgemetselde ingangen naar het onderaardse gangenstelsel van Zwolle, bedoeld als vluchtroutes ten tijde van belegering. De stadsmuur van Zwolle is een stadsmuur die in vroegere tijden diende als bescherming tegen belegeringen en kanonsvuur. De stadsmuur van Zwolle heeft één keer een beleg moeten doorstaan. De muur omgaf de gehele stad. Oorspronkelijk waren er 23 torens opgenomen in de muur. Hiervan zijn alleen nog de Zwanetoren, de Wijndragerstoren en de Pelserpoorttoren overgebleven.

Via het Park Noordereiland wandelden we naar het winkelcentrum de Diezerpoort. Bij de AH stond mijn baasje haar fiets geparkeerd, die had ze daar achter gelaten om met de bus een pakket naar huis te brengen. Samen met mijn baasje reed ik mee op de fiets naar huis.

Huisdierwereld Diebo te Nieuwegein en Militair Oefenterrein De Oude Kamp te Amersfoort - 5 mei 2017

Mmmm dat rook goed toen we de trein uit stapten….. ik rook vis! Ja, joepie we wandelden richting viskraam. Das de goede kant op. Voor de lunch werd er gebakken lekkerbek en broodjes gekocht, dat gaat er wel in.

Na de lunch gingen we naar Huisdier Wereld Diebo in Nieuwegein. Een hele grote winkel (2500 m2) met een groot assortiment dierbenodigdheden. Ik vond het leuk om hier na de vissen te kijken. Er waren hier ook heel veel aquaria, zowel zoet als zoutwater aquaria. Er is ook een dogwash (honden wasstraat) en een dierenkliniek aanwezig, dat zie je steeds vaker in dierenwinkels. Gelukkig hoefde ik niet ingesopt te worden of naar de dierenarts. Mijn baasje was op zoek naar twee nieuwe huisgenootjes. Twee dames ratjes. Leuk! Helaas waren hier geen ratjes te koop. Na het bezoek aan Diebo, moesten Bolle en ik even in de auto wachten, omdat we niet mee de Kringloopwinkel naast de dierenwinkel in mochten. Nadat onze baasjes de Kringloopwinkel hadden bezocht,  werden Bolle en ik uit gelaten over het Militair oefenterrein De Oude Kamp in Amersfoort. De Vlasakkers, De Stompert en de Oude Kamp zijn overdag slechts toegankelijk voor wandelaars en de Leusderheide is hermetisch afgesloten voor burgers. Op de Leusderheide militaire oefenterrein ligt nl. een hoop onontplofte munitie uit de Tweede Wereldoorlog.

Op de terugweg naar Bolles woning bezochten we de Ranzijn. Hier werd ik zoals gewoonlijk weer in de winkelwagen rond gereden en smikkelden we uit de voerbakjes die ze speciaal voor honden in de winkel hebben neer gezet. Zo wil ik wel vaker een dagje uit!

Welle Diertotaal in Bussum en Pinetum 't Vinkennest in Wezep - 6 mei 2017

Dit was de tweede dag dat ik weer met mijn baasje mee op zoek ging naar nieuwe huisgenoten. Spannend! We reden met de auto naar Welle Diertotaal in Bussum. Een dierenspeciaalzaak met ruitersportartikelen, reptielen, hondenkleding en exotische dieren. Mijn baasje kocht geen kleding voor me, heb al een hele outfit waar menig mens jaloers op zou worden. Er waren wel wat ratjes aanwezig, maar niet wat mijn baasje zocht. We keken ook nog even bij Petsplace een eindje verderop in de straat, maar die verkochten geen ratjes. Op de terugweg naar Zwolle, keken we ook nog even bij dierenwinkels in Nijkerk en Wezep. Hier ook genoeg konijnen, cavia’s, vissen, vogels en vele hamsters, zelfs kippen en schildpadden, maar geen enkele rat….  

Hierna werd het tijd om onze pootjes te strekken en onze blaas te legen. We maakten toen een wandeling in Pinetum t Vinkennest, een naaldbomentuin die op het landgoed bij Huize IJsselvliedt in de jaren van de Tweede Wereldoorlog werd aangelegd in opdracht van graaf Johan Paul van Limburg Stirum (1873 tot 1948). De graaf vervulde de functie van Gouverneur-generaal in het voormalige Nederlands Oost-Indië tussen 1916 en 1921.

Erfgoed Wandeling te Drouwen - 7 mei 2017

We startten vandaag met wandelen vanaf het Boomkroonpad in Drouwen. Drouwen is een dorp in de provincie Drenthe, gelegen op de Hondsrug in de gemeente Borger-Odoorn, tussen Borger en Gasselte. De ontginningsbossen waar we tijdens deze wandeling doorheen liepen, zijn grotendeels aangeplant in de jaren ’30 van de vorige eeuw.
De wandeling heette de "Erfgoed wandeling", een bruine gekleurde paaltjes route door de omgeving van Boswachterij Gieten-Borger. Volgens de beschrijving zou hier rond de 8 km zijn, maar hij was veel langer. 
Het was bij het startpunt flink wat herrie, omdat er hout sculpturen werden gezagen. Hele kunstwerken kwamen zo te voorschijn. Waren ook lekker ruikende palen om tegenaan te plassen, maar ik mocht er helaas niet bij in de buurt komen. Onderweg kwamen we ook Schotse Hooglanders en schapen tegen. Honden mogen ook in sommige gedeelten van het bos los lopen. We wandelden ook langs Hunnebed D26. Deze hunebed heeft 5 dekstenen en 4 poort draagstenen liggen er nog bij. De twee poort dekstenen zijn er niet meer en op sommige plekken liggen nog een paar kransstenen. Dit hunebed is eind van de jaren zestig van de 20e eeuw archeologisch onderzocht door de Universiteit van Amsterdam. Het was het laatste hunebed in Nederland waar onderzoek gepleegd is.

Fietstocht rondom Westerveld te Zwolle - 11 mei 2017

Het was lekker weer vanmorgen toen we het park door wandelden. Nadat ik in het park was uitgelaten, kreeg ik na de wandeling een voerbak met vlees. Nouja, wat er van over was, want mijn huisgenoot Ronja, de dikke zwart witte poes, had mijn voerbak aardig leeg gegeten. Gelukkig vulde mijn baasje weer mijn voerbak met vlees aan. Ik kon niet de hele bak met vlees op, maar dat wordt dan wel weer leeg gegeten door die veelvraat van een Ronja. Das net een vuilnisbak. Shira de bonte poes daar in tegen is erg kieskeurig.

Vervolgens mocht ik mee op de fiets in de fietsmand van mijn baasje. We fietsten richting Westerveld, een voormalig vuilnis stort plaats waar we een stukje gingen wandelen. In 1934 werd er hier vijftig jaar lang afval gestort van de Zwolse inwoners. In 1989 sloot de stortplaats en ‘ontstond’ het Westerveldse Bos. De plek van de oude vuilstort is nog altijd goed te herkennen door de hoogteverschillen in het landschap. Het Westerveldse Bos is tegenwoordig een bekend recreatiegebied. Het bestaat uit een laag liggend, aangelegd bos en een met grond bedekte oude vuilstort met daar omheen volop wandelroutes en mountainbikepaden

Ten noordwesten van Zwolle lag vroeger het kasteel Westerveld. Het kasteel lag binnendijks aan het Zwarte Water, de rivierloop van de IJssel naar Hasselt, nabij de Langenholterdijk in Zwolle.

Het kasteel ontstond mogelijk al in de zestiende eeuw. In de jaren vanaf 1603 werd er druk aan het kasteel gewerkt. Het was een groot kasteel geworden, een van de grootste van Salland. In 1816 lieten nieuwe erfgenamen het kasteel voor afbraak verkopen. Het poortgebouw van de oude havezate heeft nog lang bestaan maar werd uiteindelijk ook gesloopt. Er resten van het kasteel nu alleen nog ondergrondse restanten. Nabij het oude kasteelperceel is nu een boerenbedrijf gevestigd.

Als je de Langenholterdijk over fietst, heb je zicht over de Vecht. Je fietst hier op de dijk tussen de Tankmuur door. De muur is aan het einde van de Tweede Wereldoorlog gebouwd in opdracht van de Duitse bezetter. Het geheel heeft een lengte van 16,80 meter en bestaat uit twee delen. Het doel van deze muur was de doorgang van de geallieerde te kunnen blokkeren vanuit noord tot westelijke richting. De doorgang tussen beide muren kon men door middel van een externe versperring afsluiten. En aan de zijkanten werd de doorgang verspert door een kolk. De linker kolk sloot vervolgens weer aan op een stelsel van loopgraven en tankgrachten tot aan de IJssel.

Kasteel Westerveld in 1729

Het Westerveldse Bos te Zwolle - 12 mei 2017

Tegen de middag ging ik samen met mijn baasje mee met de bus naar oma. Zondag zou het Moederdag zijn, dus die vrijdag kwamen er meer familie leden (twee-voeters) langs op visite. Zoals gewoonlijk werd ik weer verwend met een dikke plak worst.

’s Middags waren we op tijd terug voor Bolle en zijn baasje. Na een late lunch reden we met de auto naar Westerveld, ook wel Westerveldse Bos genoemd. Bos kun je het niet noemen, tis meer een groot park. Hoe dan ook, genoeg bomen om tegen aan te plassen en om lekker rond te rennen en snuffelen. Tis wel raar om te bedenken dat dit ooit een vuilnisstortplaats vroeger was. Vandaag wandelden we ook langs het haventje, daar kwamen we de dag ervoor niet langs.

Na het wandelen brachten we een bezoek aan Tuinland. Ik werd rondgereden in de winkelwagen. Ik had de hele winkelwagen voor mezelf, want Bolle liep mee naast de wagen.

Landmachtdagen en het Holtingerveld te Havelte - 14 mei 2017

Tijdens de Landmachtdagen toont de Koninklijke Landmacht zich aan het Nederlandse volk. Hierbij worden materiaal en uitrusting getoond, er worden demonstraties gegeven en vindt er educatie op scholen plaats. Wij bezochten de Johannes Post Kazerne en de Marechaussee in Havelte. Men mocht hier op en in verschillende (motor) voertuigen. Er reden ook een  militaire vrachtwagens rond waar bezoekers een gratis rondrit mee mochten maken. Het was net een attractie bij de Efteling, want er stond een heeeeeeeel lange rij. Ondanks dat er circa 12 mensen mee konden rijden per keer, schoot de rij ook niet op. Misschien volgend jaar een herkansing.

Hierna zijn we het Holtingerveld in gegaan, die tegenover de kazerne lag. Het Holtingerveld heeft een prachtig landschap dat bestaat uit heide, vennen, bos, stuifzand, heuvels en hunebedden (D53, D54). D53 is met een lengte van bijna 18 meter het op één na grootste hunebed in Nederland. De grootste hunebed D27 (22,5 m) bevind zich in Borger.

Het Holtingerveld heeft een belangrijke rol gespeeld in de Tweede Wereldoorlog. De Duitsers legden er een vlieg- veld aan om te dienen als uitgangsbasis voor Duitse jacht- vliegtuigen. Ongeveer 4000 dwangarbeiders die in een kamp op het terrein waren opgesloten, werden verplicht aan het vlieg- veld te werken. Het vliegveld is nooit in gebruik genomen doordat het tot twee keer toe door geallieerden is gebombardeerd. Aan de kraters zie je hoe heftig de bombardementen moeten zijn geweest.

We wandelden eerst naar de Genieput, waar Bolle en ik in het water even af konden koelen en met andere honden konden spelen. Ik misdraag me vaak dus daarom werd ik weer aangelijnd. Alle kluifjes nog aan toe! Vervolgens wandelden we richting de hunebedden op de Havelterberg. Helaas begon het te regenen, dus wandelden we weer richting auto.

Landgoed Hoevelaken - 14 mei 2017

Op zondag slapen mijn baasje en ik vaak uit. Zo ook vandaag. Na het uitlaten kreeg ik een bak voer en gingen we daarna samen op pad. We gingen vandaag met de auto naar Landgoed Hoevelaken waar honden ook los mogen lopen.

Landgoed Hoevelaken is een lang, smal stuk veenland dat rond het jaar 1000 werd ontgonnen. Er werden toen lange sloten gegraven van de Hoevenlakensebeek naar het Noorden, naar Nijkerk.

In 1800 gaf Napoleon Bonaparte opdracht om de Dorpsstraat te verharden. Later raakte die in onbruik door een nieuwe autosnelweg die later de A1 werd. Het park werd in 1927 in landschapstijl ingericht. Er kwam een grote waterpartij en een klein sterrenbos, zoals toen in de mode was.

Door enkele percelen samen te voegen, ontstond het landgoed in zijn huidige vorm, ongeveer 3km lang en slechts 375m breed.

Toen we de toegangspoort van het Landgoed verlieten, wandelden we het dorp een stukje in. De voormalige herberg in Hoevelaken die we passeerden is sinds 1993 omgetoverd tot een pannenkoekenbakkerij. Een vreemde naam had deze pannenkoekenbakkerij “De Gillende Keukenmeid”. Wat moet ik hier nu van denken? Via landelijke wegen wandelden we het landgoed weer op.

Het Engelse Werk te Zwolle en Tuincentra in Hattem - 19 mei 2017

Een van de hobby’s van mijn baasje is fotograferen. Overal neemt ze haar foto camera mee naar toe en ook maakt ze vaak foto’s met haar mobiel. Tegenwoordig doen de tweevoeters ook alles met hun mobiel; internetten, mailen, bankieren, fotograferen, spelletjes etc en tegenwoordig heb je ook speciale apps waarmee je kunt afrekenen of mee kunt reizen met het OV. ’s Morgens fotografeerde mijn baasje de wilde bloemen in het park. Zij lette op de kleuren van de bloemen en ik lette op de geuren van de bomen en struiken om tegen aan te plassen.

’s Middags kreeg ik tijdens de lunch vis mee, daar ben ik dol op. Nouja, lust graag kibbeling en een lekkerbekje. Haring lust ik niet. Heb dus graag mijn vis gebakken ipv rauw. Omdat het regende bezochten we twee tuincentra in Hattem; GroenRijk en Kwekerij en Tuincentrum Souman. Deze twee tuincentra liggen tegenover mekaar aan de Zuiderzeestraatweg. Het is altijd rustig bij GroenRijk in Hattem. Ook op de dierenafdeling was het rustig, wat vissen en maar een cavia.

Tuincentrum Souman heeft meer dan 350 zomerbloeiers. Ook verkopen zij vaste planten, heesters, bomen, groente planten, zaden, bemesting en potgrond. Aan de weg bij Souman staat een eier,- en een aardbeiautomaat. Het is net een snackautomaat. Je gooit er muntgeld in, toetst het vaknummer van je keuze in en dan kun je de eieren of aardbeien uit de automaat pakken. Zou er ook een hondenkluif automaat bestaan?

Na het bezoek aan de tuincentra was het inmiddels weer droog, zodat Bolle en ik in het Engelse Werk werden uit gelaten. Het Engelse Werk is een park dat rond 1828 werd aangelegd bij Zwolle. Op voormalige vestingwerken werd een ontwerp in romantische Engelse landschapsstijl van waarschijnlijk Hendrik van Lunteren gerealiseerd. Het wandelpark ligt ten zuidwesten van de stad in de buurtschap Spoolde, aan de rivier de IJssel. In het park bevind zich een monument  opgericht ter nagedachtenis aan zes jonge mensen die hier op 3 oktober 1944 door de bezetter zijn gefusilleerd als represaille voor een verzetsdaad. In het park kijk je ook niet heen over de grote Mijnwiel; een geschenk afkomstig van een Kolenmijn uit zusterstad Lünen (BRD) toen Zwolle 750 jaar stadsrechten vierde.

Het Fochteloërveen te Ravenswoud - 20 mei 2017

Het Fochteloërveen is een 2500 ha groot natuurgebied op de grens van de provincies Friesland en Drenthe, ongeveer 17 kilometer van Assen. Het is één van de weinige en best bewaarde hoogveengebieden in Nederland, een opmerkelijke bodemsoort die is opgebouwd uit veenmossen en zo vochtig, voedselarm en zuur is dat er geen boom kan groeien. Hoogveen wordt alleen gevoed met regenwater. Omdat schoon regenwater nauwelijks voedingsstoffen bevat is hoogveen voedselarm. De planten die er groeien zijn daar op aan gepast.  

We parkeerden de auto net buiten het dorp Ravenswoud. Hier begon de wandelroute. Er is ook een uitkijktoren in de vorm van de letter zeven langs de route. Gelukkig hoefde ik de 18 m hoge toren niet te beklimmen. De gemarkeerde wandelroute die daar door het gebied liep, was tijdelijk afgesloten, zodat we via de grote weg om zijn gelopen. Onderweg begon het ook even te regenen, maar mijn baasje is vaak op alles voorbereid, dus ik kreeg toen mijn regenjas aan. Ook Bolle kreeg zijn regenjas aan. Ja, wij zijn moderne, goed geklede honden!

De Stulp te Lage Vuursche - 21 mei 2017

De Stulp is een natuurgebied van 120 ha. in boswachterij De Vuursche in de gemeente Baarn. Het terrein ligt tussen de tuinen van Paleis Soestdijk en de Lage Vuursche. Het heuvelachtige terrein is onderdeel van boswachterij de Vuursche (1106 ha) en wordt beheerd door Staatsbosbeheer.

In het bos rondom de heidevelden van de Stulp zijn grafheuvels te vinden. Het gebied was onderdeel van de Heer van Drakenburg, de schout van Utrecht, die in 1346 tot ridder geslagen werd. De Stulp ligt precies op de grens van Utrecht en Noord-Holland. Vroeger zorgde dat voor grensconflicten. Dit gebied is lang privé-bezit geweest maar staatsbosbeheer heeft de Stulp in 1964 van freule Bosch van Drakensteyn gekocht.

Enige tijd geleden was ik hier al eerder met mijn baasje geweest. Toen wandelden we een NS wandeling van Baarn naar Hollandsche Rading. Soms gaan we terug naar hetzelfde gebied om daar de omgeving verder te verkennen. Vandaag starten we de wandeling vanaf dag recreatieterrein de Kuil van Drakensteijn, vlak bij Kasteel Drakensteijn die nu bewoon wordt door Prinses Beatrix.  De wandeling voerde ons door het bos, over de heide en langs een kudde Charolais koeien. Het waren zeer vriendelijk koeien die een stukje met ons mee wandelden. Misschien moet ik toch maar overwegen om veedrijver te worden. Zal me denk ik goed af gaan. Ik ben dan misschien wel klein, maar wel dapper!  Mocht je na een heerlijke wandeling of fietstocht trek hebben gekregen, dan kun je terecht bij “Buiten in de Kuil” voor een hapje en drankje (en misschien ook wel een kluifje).

Zwolle

Een avondronde gemaakt bij het Sportpark de Pelikaan in Zwolle. Ik heb hier heerlijk over het veld gerent en gespeeld met andere honden. Hierna zijn we door de “Brinkenbuurt” wezen wandelen.

Door de buurtschap loopt van zuid naar noord de Haersterveerweg, die leidt naar de Overijsselse Vecht, alwaar men met een veerpontje (geen auto's) de rivier kan oversteken.

Omgeven door landelijk groen, weilanden en bomen is dit een wijk met royale vrijstaande huizen, gelegen op flinke kavels. De 'Brinkenbuurt' is door zijn fraaie landelijke ligging een van de meest begeerde locaties van Zwolle.

De Brinkhoek is in 2012 door het maandblad Elsevier uitgeroepen tot beste buurt van Nederland.

De Struinwaard te Zwolle - 24 mei 2017

Rek en strek, het was weer tijd voor een rondje park. Het was rustig in het park, kwam geen enkele soortgenoot tegen. Na het wandelen krijg ik altijd een lekker bak voer. Vandaag kreeg ik vers vlees. ’s Middags gingen we met de bus naar de wijk Berkum. Dat is een paar bushaltes verder. We stapten vlak bij de kinderboerderij uit. Leuk even dieren kijken en ruiken!  

Vervolgens wandelden we de dijk op richting de Struinwaard de uiterwaarden in langs rivier de Vecht. Na het rondrennen kreeg ik het aardig warm, zodat ik in het water van de Vecht even lekker af kon koelen. Er lagen ook enkele boten gemeerd bij de Nieuwe Vecht. De Nieuwe Vecht is een waterloop in Zwolle die rond 1600 is gegraven tussen de Overijsselse Vecht en de Nieuwe Wetering in het centrum van Zwolle.

Door dit kanaal konden schepen sneller van de Vecht in Zwolle komen en omgekeerd. Aan het begin van de vorige eeuw nam het vaarverkeer over de Nieuwe Vecht drastisch af. De sluismeester bij het Nieuwe Verlaat schutte in 1930 nog maar 311 kleine schepen. Toen de Ceintuurbaan werd aangelegd, was scheepvaart tussen het centrum en de Overijsselse Vecht definitief onmogelijk. De Nieuwe Vecht loopt langs en door de Zwolse wijken Berkum, Wipstrik, Diezerpoort en de nieuwe wijk Molen Oever. Aan deze waterloop lag het voormalige fabriekscomplex van Golden-Wonder.

Bij het sluiscomplex staat de sluiswachterswoning "Het Nieuwe Verlaat". In de 18e eeuw was dit een schipperscafé. Het huis werd door meerdere generaties van de familie Koezen bewoond. De naastgelegen kolk, de Kolk van Koezen, dankt hier haar naam aan. De bij het sluiscomplex behorende ophaalbrug werd door de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog vernietigd. De ophaalbrug werd vervangen door een vaste brug.
We zijn hierna lopend naar huis gegaan beneden langs de snelweg van de A28. We passeerden ook twee monumenten. Het Monument op de schietbaan Berkum is een monument aan de Haersterveerweg opgericht ter nagedachtenis aan zeven burgers die op 13 oktober 1944 zijn gefusilleerd als represaille voor een verzetsdaad en het monument aan de Meppelerstraatweg dat zich aan de gelijknamige straat in Zwolle bevindt, is opgericht ter nagedachtenis aan vijf inwoners van Kampen, Zwolle en Zwollerkerspel die op 31 maart 1945 zijn gefusilleerd als represaille voor een verzetsdaad. Zij waren de laatste van in totaal 19 mannen die tussen 3 oktober 1944 en 31 maart 1945 in Zwolle werden gefusilleerd.

Heidepark te Bilthoven - 25 mei 2017

Op Hemelvaartsdag wordt binnen het Christendom herdacht dat Jezus Christus is opgevaren naar God, Zijn Vader in de hemel, negenendertig dagen na Zijn opstanding uit de dood. Hemelvaartsdag valt altijd op een donderdag, tien dagen vóór Pinksteren. Mijn baasje en ik zoeken op dit soort vrije dagen meestal de rust op. We gingen toen ook wandelen in het Heidepark in Billthoven. Het Heidepark ligt aan de westgrens van Bilthoven. Het is niet een groot park (22,8 ha), maar wij viervoeters mogen er het hele jaar los lopen en er is een grote waterplas om af te koelen, wat bos en wat heide. En niet te vergeten je kunt er leuk met andere honden spelen!

Na het wandelen brachten we ook nog een bezoek aan Eemland Diervoeders in Soest. Natuurlijk moest ik ook even bij de knaagdierenbak kijken, dus trok mijn baasje gelijk die  kant op. Bij de kassa kreeg ik toen mijn baasje afrekende, nog een lekker hondenkoekje. Daar moeten we dus vaker heen!

Birkhoven te Amersfoort - 26 mei 2017

Vandaag verbleven we nog in de provincie Utrecht. Vandaag gingen we naar Birkhoven in Amersfoort. Birkhoven is een parkachtig bos en voormalig landgoed ten westen van Amersfoort. Het ligt aan de rand van de Utrechtse Heuvelrug. In het westen grenst het aan het natuurgebied de Soester Duinen (Soest).Het gebied heeft een oppervlakte van 59 ha.

Het Dierenpark Amersfoort (aangelegd in 1948) ligt in het bos Birkhoven. In de jaren dertig werd er een bosvijver, een uitzichtheuvel, het pinetum en een bosbad aangelegd. Het pinetum Birkhoven is circa 1,5 ha groot dat ingericht is als naaldbomentuin. Het is een gespecialiseerd arboretum waarin uitheemse coniferen zijn aangeplant. De oudste bomen van Birkhoven zijn grove dennen, een aantal is al meer dan 150 jaar oud. Het pinetum is vrij toegankelijk. In het bos mogen wij honden gedeeltelijk los lopen, maar waar dat is wordt ook met bordjes aan gegeven.

Vanaf de parkeerplaats bij het Bospad  kun je een gemarkeerde wandeling volgen. De geel gemarkeerde wandeling van 2 km voert je door het bos, over de uitzichtheuvel, langs het Pinetum, bosvijver en door de rododendronvallei.

Na het wandelen lekker relaxen in de tuin van Bolles Baasje. Het was tropisch warm, dus verzette ook geen hondenpootje meer.

Kasteel(park) Groeneveld te Baarn - 27 mei 2017

De laatste dag vandaag in de provincie Utrecht. We gingen vandaag een kasteelpark wandeling maken in Baarn bij Kasteel Groeneveld.

Het landgoed rond het kasteel is ongeveer 130 ha en wordt beheerd door Staatsbosbeheer. Het park van kasteel Groeneveld werd aangelegd in de Hollandse Barokke stijl, die wordt gekenmerkt door strenge geometrische vormen en imponerende oprijlanen.

Toen in de achttiende en negentiende eeuw de Engelse landschapsstijl in opkomst kwam, werd het park omgevormd. Waterpartijen, heuvels, slingerende paden en boompartijen werden aangelegd. Ook werd er een ijskelder aangelegd. Deze ijskelder bestaat nog en wordt nu bewoond door grootoorvleermuizen.

In het park mogen wij honden los lopen. Bolle en ik konden lekker rondrennen en badderen in het water. Zwemmen doen Bolle en ik niet, we houden graag onze pootjes aan de grond in het water. Natuurlijk kon ik het ook zoals gewoonlijk niet laten om andere honden groter dan mij uit te dagen.

Landgoed Staverden - 28 mei 2017

Na drie dagen gewandeld te hebben in de provincie Utrecht, gingen we vandaag wandelen in de provincie Gelderland. Er was een warme dag voorspelt (rond de 30 graden), dus mijn baasje zocht een route op waar Bolle en ik af en toe konden afkoelen in het water.

Onze baasjes kozen voor Staverden. Landgoed Staverden (718 ha) ligt tussen Ermelo en Elspeet op de noordwest flank van de Veluwe, in een prachtige bosrijke omgeving. Staverden is de kleinste stad in de Benelux. Het Kasteel Staverden, wordt ook wel de Witte Pauwenburcht genoemd, het landgoed staat namelijk bekend om de witte pauwen. De pronkende pauwen trokken dan ook zeer mijn aandacht. In de Staverense beek konden Bolle en ik lekker afkoelen.  Kasteel Staverden is particulier eigendom en niet vrij toegankelijk. Het park bij het huis is eigendom van Geldersch Landschap en Kasteelen en voor publiek (en honden) wel toegankelijk. Op het landgoed bevinden zich ook een brasserie en doolhof.

Graaf Reinald I van Gelre bouwde rond 1300 het kasteel en een aantal huizen. Het was zijn bedoeling om Staverden uit te laten groeien tot een stad. Het is echter nooit meer geworden dan een kasteel met wat boerderijen. Het kasteel werd door de hertogen van Gelre gebruikt als jachtslot. Sinds 1400 woonden er leenmannen op Staverden, die het kasteel voor de graaf moesten bewaren en verdedigen. In 1400 wordt Gaedert van Staverden als leenman van Kasteel Staverden genoemd. Zij hadden de verplichting om witte pauwen te houden. Met de veren van deze pauwen werden de helmen van de graaf versierd. Daarom wordt Kasteel Staverden wel de 'Witte Pauwenburcht' genoemd. Einde negentiende eeuw herstelde de toenmalige eigenaar van het kasteel de traditie. De veren werden niet meer gebruikt voor de helmen, maar jaarlijks aangeboden aan de Commissaris van de Koningin en vervolgens in de statenzaal van het provinciehuis gezet. Nog steeds zijn er witte pauwen op Staverden en worden de veren ieder jaar aangeboden aan de commissaris van de Koning die vervolgens tweejaarlijks (elk even jaar) één witte pauwenveer uitreikt aan een persoon of instelling die zich verdienstelijk heeft gemaakt voor het cultuur- en natuurbehoud van Gelderland.

Achter Kasteel Staverden ligt in het park van het kasteel de Leonorapol, een gedenksteen op een klein eilandje in de Molenbeek – een aftakking van Staverdensche Beek – met het opschrift 'Leonora 1353'. De steen zou herinneren aan Vrouwe Leonora, die volgens de legende in de 14de eeuw uit liefdesverdriet op Staverden is gestorven. Haar geest zou na haar dood nog huilend ‘s nachts op Staverden ronddolen. Durf jij het landgoed nog te bezoeken?

Het Vegtlusterbos te Zwolle - 31 mei 2017

Vanavond mocht ik in de fietsmand mee op de fiets naar het Vegtlusterbos in de wijk Berkum in Zwolle. De fiets parkeerde mijn baasje bij een bushalte naast het park. Het Vegtlusterbos is eigenlijk geen bos, maar een klein park. Er is een hondenlosloop veldje en je kunt er in de vijver zwemmen. In het park kunnen mensen een herinnering boom planten. Deze boom wordt geplant bij een bijzondere gebeurtenis, zoals de geboorte van een (klein)kind, een verjaardag, jubileum of herdenking.

In het park lekker rond gerent, gesnuffeld, geplast, een grote boodschap gedaan en toen weer op de fiets naar huis gebracht.

Fietstocht Zwolle - Kasteel Nijenhuis te Heino 1 juni 2017

Ojee, ik moet nodig! Ik maakte mijn baasje wakker en ging in de hal zitten zodat ze de hint wel snapte. Sorry baas dat het nog maar 02.45 uur in de ochtend is…. Mijn baasje kleedde zicht snel aan en liet me naar buiten. Zo dat luchtte op!

Na 10.00 uur maakte we een rondje park. Heb nog even op de schoot van mijn baasje gezeten toen ze op een bankje in het park zat. Er werden ook andere honden in het park uitgelaten die ik even begroet en besnuffelt heb.

’s Middags werd ik in de fietsmand getild en vertrokken we op de fiets via Laag Zuthem lang het kanaal de Nieuwe Wetering richting kasteel het Nijenhuis in Heino.
Het Nijenhuis is een landgoed met havezate gelegen tussen de plaatsen Wijhe en Heino in de Overijsselse streek Salland. Twee bouwhuizen flankeren het plein voor het kasteel. Gebouwen en omliggend parkbos zijn bij Museum De Fundatie in gebruik als tentoonstellingsruimte voor beeldende kunst. De havezate wordt in de archieven in 1382 voor het eerst vermeld. Het tegenwoordige kasteel stamt deels uit 1680.

Mijn baasje schoot wat foto’s van het kasteel en daarna zijn we rond het kasteel gewandeld door het kasteelpark. Na een korte wandeling fietsten we naar het dorp. We bezochten hier de dierenspeciaalzaak Discus, waar ze leuke baby hamsters en een pagegaai hadden. Ik snuffelde graag tussen de botten, wat ruikt dat toch lekker.  Hierna fietsen we door naar de Welkoop. Ook hier waren enkele knagers te zien en zelfs wat kuikens. Na het bezoek aan het dorp fietsen we (nouja mijn baasje fietste, want ik lifte mee) Heino uit en gingen via het dorp Lenthe en Wijthem weer terug naar Zwolle

Het Roggebotzand te Dronten - 2 juni 2017

Mijn baasje had enkele dierbenodigdheden nodig en toen zijn we ’s middags naar “De Groot Diervoeders” in ’s Heerenbroek geweest. Bolle en ik werden beide in een winkelwagen rond gereden, ieder in zijn eigen wagen. Luxe he?

Vanaf de winkel zijn we met de auto door naar het Roggebotzand in Dronten gereden. Langs de randmeren liggen de boswachterijen Roggebotzand en Reve-Abbert. Samen vormen zij een 1520 ha groot natuurgebied. Het Roggebotzand is het oudste bos in Oostelijk Flevoland. De vogelrijke loof-en naadbossen zijn aangelegd op een oude zandbank van de voormalige Zuiderzee en de eerste aanplant dateert van 1957. Onderweg konden Bolle en ik ook lekker afkoelen in het water. Zelfs mijn baasje ging nog ff met haar blote voetjes het water in. Vreemde wezens hoor!
Honden mochten hier in het bos los lopen, kwamen ook geen andere wandelaars tegen, behalve een fietser en een brommer. Bolle en ik konden dus lekker relax overal snuffelen, plassen en rond lopen.

Beuningen langs de Dinkel - 3 juni 2017

Het was ongeveer een uur rijden met de auto van Zwolle naar Beuningen. Beuningen is een klein dorp in de gemeente Losser in de provincie Overijssel. De auto werd geparkeerd bij Café - restaurant “Het Sterrenbos”, waar we de gps wandeling van 5 km op konden pakken. Normaal wandel ik met mijn baasje in het weekend langere afstanden, maar ivm een langdurige blessure kan ze niet zo ver meer lopen. Na het verlaten van het dorp wandelden we langs rivier de Dinkel. De Dinkel is een rivier in het grensgebied van Nederland en Duitsland. Zij begint in Noordrijn-Westfalen tussen Coesfeld en Ahaus. Bij Losser in Twente komt de Dinkel Nederland binnen, stroomt langs het Lutterzand en verlaat Nederland weer in de buurt van Ootmarsum (gemeente Dinkelland), om bij Neuenhaus uit te monden in de Vechte die Nederland bij De Haandrik binnenkomt en vanaf daar de 'Overijsselse Vecht' genoemd wordt. De Dinkel is circa 93 km lang. Hiervan liggen 38 km in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen, 46 km in Twente en 9 km in de Duitse deelstaat Nedersaksen. Toen we de rivier achter ons lieten, wandelden we door landelijk gebied terug naar het dorp.  Bij Café – Restaurant “Het Sterrenbos” hielden we pauze waar we mee mochten snoepen van een stukje appelgebak.

Landgoed Schovenhorst te Putten - 4 juni 2017

De laatste keer dat ik met mijn baasje over Landgoed Schovenhorst in Putten ging wandelen gingen we met het OV. Vandaag konden we met de auto mee rijden met Bolle en zijn Baasje. We hoefden dus ook geen uur te wachten op de bus als we die net misten. Dat is erg vervelend, want dat is best lang wachten en als het dan ook nog regent, is er geen bushokje om te schuilen bij het Landgoed.

Het 160 jaar oude landgoed is beroemd om zijn vijf bomentuinen die in de 19e en 20e eeuw ontstonden als kwekerij- en bosbouwexperimenten met naaldbomen.

In het Kleine Pinetum begon mr. Schober in 1848 zijn proeftuin en boomkwekerij. Een aantal bomen dat toen is aangeplant, is in die 160 jaar 40 meter hoog gegroeid. De tuin is besloten en biedt interessante doorkijkjes op de verschillende exotische boomsoorten die op deze plek verzameld zijn.

Het Grote Pinetum werd ingericht omdat er geen plek meer was in het Kleine Pinetum. In 2004 is de proeftuin omgetoverd in ‘De Verborgen Tuin'. Langs een ‘groene wand' en via een houten vlonder wandel je de verstilde tuin binnen.

Aan de overkant van de Gardenseweg ligt, eveneens op het grondgebied van landgoed Schovenhorst, het Josinapark. Het park werd in 1929 beplant.

Het 1936 – Arboretum is een wat ruimer opgezette bomentuin waarbij je over graspaden tussen groene ‘continenten' door loopt. De naald- en loofbomen zijn gegroepeerd in clusters bomen die uit eenzelfde land of streek komen. De bomen zijn afkomstig uit de gematigde zone van het noordelijk halfrond tussen Noord-Afrika en Midden- Finland. Het klimaat in deze zone komt overeen met het Nederlandse, anders konden ze hier niet groeien.

Naast de tuinen bestaat het landgoed uit 150 hectare bos. In het Driecontinentenbos groeien coniferen uit Azië, Noord Amerika en Europa. Het is een afwisselend bos, met veel jonge bomen, waar nog volop onderzoek wordt gedaan. Het Kolkbos is genoemd naar de diepe kuil die in het bos ligt. In de drooggevallen kolk, waar vroeger schapen dronken, groeien nu rododendrons tot diep in de kuil. In de rest van het bos domineren enorme Corsicaanse dennen de kroonlaag op 35 meter hoogte. Op de open plekken ertussen groeit een nieuwe generatie bos. Tamme kastanjes, beuken en berken wisselen douglassparren af, en maken zo iedere stap verder het bos in anders.  Voor de mensen (en honden) zonder hoogtevrees kun je hier tegen een vergoeding de bostoren (235 treden) met een hoogte van 40 meter beklimmen.

Dierenspeciaalzaak Zoo& Zo en Edense Heide te Ede - 5 juni 2017

Vandaag een dagje uit in Ede. We bezochten eerst de dierenspeciaalzaak Zoo&zo. Een hele grote dierenwinkel(4500m2) van 2 etages met dier(benodigdheden), paardensport, hengelsport, outdoor, een dierenartsen praktijk, honden wasstraat en een lunchroom. Veel bezoekers hadden hun hond mee genomen, dus die wouden Bolle en ik dan ook graag begroeten en besnuffelen. Mijn baasje had nu geen hele winkelwagen volgeladen, maar nam nu alleen wat hondenbrokjes mee. Hopelijk lust ik deze brokjes, want ben een heel kieskeurige eter. Bolle daar in tegen lust alles, ook fruit, hij is net een vuilnisvat.

Vanaf de dierenwinkel was het circa 15-20 min. rijden met de auto naar de Edense heide. We parkeerden vlak bij het Belgenmonument. Het Belgenmonument is een gedenksteen ter nagedachtenis aan het voormalige Belgische vluchtelingenkamp Vluchtoord Ede (V.O.E.) dat hier van 1915 tot 1918 was gevestigd. Ten tijde van de Eerste Wereldoorlog vluchtten meer dan een miljoen Belgen de grens over naar het neutrale Nederland. Ruim 5300 hiervan werden opgevangen in Ede. Het kamp, bestaande uit barakken, was een volledig dorp compleet met een school, hospitaal, winkel, werkplaatsen en een kerk. Er was ook een eigen elektriciteitscentrale voor verlichting en aandrijving van machines in de werkplaatsen. Het kamp was voor een groot gedeelte zelfvoorzienend. Na de oorlog, in 1918, werd het kamp afgebroken. Veel van het materiaal werd door de Belgen meegenomen voor de wederopbouw van hun land.

We passeerden ook het Natuurcentrum Veluwe. Hier bezochten we de natuurtuin (7500 m2). Het Natuurcentrum Veluwe ligt in een fraai en veelzijdig gebied: aan de rand van de Ederheide op de landbouwenclave "De Hindekamp". We hebben ook het grootste gedeelte door het landelijk gebied gewandeld, zodat we wat beschut konden lopen ivm de warmte.

SallandseHeuvelrug te Nijverdal - 9 juni 2017

We gingen samen met Bolle en zijn baasje die nog vakantie heeft wandelen door het Nationaal park de Sallandse Heuvelrug.

Nationaal Park de Sallandse Heuvelrug ligt in Overijssel, ongeveer tussen Hellendoorn en Holten, op de grens van Salland en Twente. Het omvat onder andere de Haarlerberg, Holterberg, Noetselerberg en de Koningsbelten. De Hellendoornse Berg ligt buiten het nationaal park, maar behoort wel tot de Sallandse Heuvelrug. Het park is ongeveer 35 km² groot. Het hoogste punt is de (Grote) Koningsbelt van 75 meter boven NAP.

De auto werd geparkeerd het Buitencentrum de Sallandse Heuvelrug in Nijverdal. In het Buitencentrum Sallandse Heuvelrug kunt je alle informatie krijgen over de natuur, geologie en (cultuur)historie van dit unieke gebied. Naast Staatsbosbeheer vinden ook het Instituut voor Natuureducatie en Duurzaamheid (IVN), het Centrum voor Natuur en Milieu-educatie, Sterrenwacht Hellendoorn en het Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug  hier hun thuisbasis. In het café-restaurant met een open haard en buitenterras is het ook heerlijk toeven.

Er starten hier verschillende gekleurde paaltjes wandelroutes. Voor kinderen is er naaste deze routes ook een Speelbosroute van Joep de Eekhoorn, waarbij je de eekhoorntjes in het bos moet volgen. Langs deze kinderroute je vindt allerlei leuke dingen om te klimmen en klauteren, slingeren en schommelen. Er werd gekozen voor de oranje paaltjes route van 6 km. Een leuke route door het bos, over de heide en de Noetselerberg van 59,5 m hoogte. Helaas mogen honden hier niet los lopen, dus Bolle en ik moesten aan de lijn blijven.

Intratuin Almelo en de Kattenberg te Nijverdal - 10 juni 2017

Helaas regen, regen en regen….dat wordt dus een nat pak, euh vacht met uitlaten…… Na het uitlaten werd ik goed droog gewreven met een handdoek door mijn baasje. Ik vind het altijd heerlijk om droog gewreven te worden, een lekkere massage.
Aangezien het bleef regenen en de weersvoorspelling niet al te best was, zijn we ‘s middags naar de Intratuin in Almelo geweest. Gelukkig maar, scheelt me weer een nat pak…euh sorry vacht. Ik had al veel Intra tuinen bezocht samen met mijn baasje, maar hier waren we nog nooit geweest. Bolle en ik kregen ieders ons eigen winkelwagen met privé chauffeur. We keken onze ogen uit bij de ingang. Dat beloofde ons al veel goeds. Een prachtige jungle met waterval en verschillende staande, liggende en hangende apen. Het was een zeer grote Intratuin en ook was het goed toeven bij het Tuincafé. Er was ook aan ons honden was gedacht, want er was een hondenbarretje waar we vers water konden drinken. Toen we het tuincentrum verlieten was het droog weer, zodat we op de terugweg naar Zwolle weer in Nijverdal zijn gestopt om te gaan wandelen. Gisteren hadden we ook over de Sallandse Heuvelrug gewandeld over de Noetselerberg. Nu gingen we wandelen bij de Kattenberg, ook wel Teeselinksveld genoemd, een hondenlosloop terrein. De auto parkeerden we naast camping de Noetselerberg. Bolle leefde zicht helemaal uit in de modderplassen. Ik niet, ik vond een nat vacht van de regen vanmorgen wel genoeg.

Landgoed Stameren en Hoogmoersbergen te Maarn - 10 juni 2017

Voordat we het bos in gingen, bezochten we eerst de Ranzijn in Amersfoort. Het leukst vond ik natuurlijk weer bij de konijnen en vogels kijken. In het Tuincafé kregen we van onze baasjes ook wat te snoepen.

Op één van de hoogste toppen van de Utrechtse Heuvelrug (boven de 48 meter), tussen de gemeenten Maarn en Doorn, ligt Stameren. De auto werd geparkeerd op Parkeerplaats 'Groene Entree Zanderij Maarn' aan de Bergweg in Maarn. We wandelden de geel gemarkeerde wandelroute van 5 km over Landgoed Stameren en Hoogmoersbergen.

Stameren bestaat uit een gevarieerd bos met kleine heideveldjes. Opvallend zijn de vele verwilderde rododendrons die er groeien. Het landgoed is ongeveer een eeuw oud. Het gelijknamige huis werd in 1904/1905 gebouwd op een toen nog kale Heuvelrug. Door de ‘meedogenloze’ weersomstandigheden werd het huis ook wel ‘Waai en Braai’ genoemd. 'Waai' staat voor wind en 'braai' voor hoge temperatuur in de zomer. Rond het huis werd een parkachtige tuin aangelegd, waarvan nog een aantal elementen resteert. Een voorbeeld hiervan zijn de solitaire bomen die de open ruimte (een heideterreintje) voor het huis versterken. Op het heideterreintje in de Noordwesthoek van Stameren ligt een urnenveld met grafheuvels uit de ijzertijd. Het verhaal gaat dat hier een zonnetempel stond waar de Germanen hun goden vereerden.

Hoog Moersbergen werd in de tweede helft van de 19e eeuw door de bebouwing van Doorn gescheiden van Moersbergen. Het landhuis dat in 1900 werd gebouwd is in 1935 alweer afgebroken. Alleen het centraal gelegen acacia- en taxusbosje herinnert nog aan dit buiten. Verder bestaat Hoog Moersbergen uit natuurlijk, jong bos van eiken en berken. Ook in dit gebied liggen verscheidene grafheuvels.

Vlakbij Stameren en Hoog Moersbergen ligt een diepe plas: de Zanderij. Hier hebben de Nederlandse Spoorwegen in de 19e en 20e eeuw zand gewonnen. Bij de graafwerkzaamheden kwamen honderden stenen naar boven. Deze stenen zijn ongeveer 150.000 jaar geleden door het landijs vanuit Scandinavië naar Nederland gevoerd. In 1999 zijn 700 zwerfstenen verwerkt in een Aardkundig Monument op het Zwerfsteneneiland in het midden van de plas. Wandelaars zijn bij de Zanderij toegestaan, maar helaas geen honden.

Landgoed Stameren, Hoogmoersbergen en het Heihuis te Maarn - 11 juni 2017

De auto werd geparkeerd op dezelfde parkeerplaats als gisteren in Maarn. We gingen nu de andere kant van het landgoed verkennen. We wandelden wederom over Landgoed Stameren en Hoogmoersbergen.  Kwam dus ook bekende luchtjes tegen van Bolle en mezelf. Vandaag wandelden we ook over Landgoed het Heihuis. In dit laatste gebied ligt een voormalige akker van 25 hectare waar in het verleden asperges en mais werden geteeld. Dit zwaar bemeste perceel werd in 2004 omgevormd tot natuurgebied. Daartoe werden de randen hier en daar met struiken beplant en werd beheer achterwege gelaten, zodat struweel en ruigte ontstond. Het grote middendeel van het terrein wordt eenmaal per jaar gemaaid. In het ontstane schraalgrasland met open plekken groeien haversoorten, biggenkruid en zandblauwtje. Ecoduct Mollebos verbindt 't Heihuis met het noordelijker gelegen landgoed Noordhout. De route was circa 8-9 km.

Het Veluws zandsculpturen festijn te Garderen - 12 juni 2017

We wandelden eerst in het bos tegenover ’t Veluws Zandsculpturenfestijn te Garderen, zodat Bolle en ik onze behoefte konden doen voordat we het park in gingen. Een drol in het park leggen mag natuurlijk niet!

Het thema is dit jaar “Erop uit in eigen land”. Voordat we de ingang bereikten, liepen we eerst door het beeldentuin. Ik werd kort gehouden aan de riem, want wil natuurlijk eigenlijk overal aan snuffelen en tegenaan plassen. Tja, das nu eenmaal mijn natuurlijke instinct.

In het overdekte deel van het festijn vind je ca. 40 sculpturen die een gezelschapsspel uitbeelden. Als je raad welk spel alle zandsculpturen uitbeelden, kun je leuke prijzen mee winnen. Zal leuk zijn als mijn baasje een hondenkoekjes pakket ermee kon winnen.

De sculpturen worden voorzien van een speciale vernis. Hierdoor zijn ze beschermd tegen regen en hagel. De meeste schade ontstaat nog steeds, doordat mensen er niet af kunnen blijven.
Er bevind zich ook een woonwinkeldorp van ruim 1300 vierkante meter verdeeld over twee verdiepingen met alles voor in huis.  Achter oude geveltjes gaan compleet ingerichte kamers schuil, sfeervol ingericht met meubels, decoratie en verlichting. Zo is er bijvoorbeeld een Ot en Sien kamer, een babykamer, een landelijke lavendelkamer en de Engelse kamer.

Bij ’t Veluws Zandsculpturenfestijn vind je het zelfbedieningsrestaurant de Plattelands Preuverie. Geheel in stijl en omringd door kabouters, kun je genieten van koffie met gebak, een lunch of een lekkere snack. Naast de Plattelands Preuverie is op het terrein ook Lunchroom De Rozentuin. In deze lunchroom wordt u door onder andere mensen met een verstandelijke beperking.

Landgoed de Uitkijk in Hellendoorn - 14 juni 2017

Vandaag werden we uit gelaten op Landgoed de Uitkijk. De wandeling startten we bij hotel De Uitkijk. Het hotel ligt aan de rand van de Sallandse Heuvelrug en midden op de Hellendoornseberg. De naam van het hotel is afgeleid van het prachtige vergezicht (de Uitkijk). Ooit was deze rietgedekte villa op het landgoed een theehuis met een uitkijktoren. Anno 2015 is Landgoed De Uitkijk een hotel restaurant. Ook aan de kinderen is gedacht; zij kunnen zich uitleven in de bos speeltuin met boomhut, slingertouw en kabouterhut en Avonturenpark Hellendoorn ligt op een steenworp afstand.

We volgenden vanaf het hotel een paaltjes route en kwamen ook langs het Gagelmansveentje op het landgoed Duivecate te Nijverdal. In de winter werd hij vele jarenlang gebruikt als ijsbaan. Bolle en ik konden hier even lekker afkoelen in het water. De route (circa 8-9 km) hebben we niet helemaal uitgelopen, omdat het zulk warm weer was. Hierdoor hebben we de route ingekort tot circa 6 km.

Tierpark Nordhorn - 15 juni 2017

Waar gingen we nu naar toe? Mijn baasje pakte haar rugzak in, zelfs mijn Europese dierenpaspoort ging mee. Na iets meer dan een uur rijden in de auto werd het me duidelijk waar we heen gingen: Tierpark Nordhorn!

Via een mooi beekje kom je, direct achter de entree, bij de kolonie prairiehonden. Tussen de kolonie door bevind zich een wandelpad. Honden mogen niet op dit pad komen dus ik moest erom heen lopen. “Honden” heten deze grondeekhoorns, die op de prairie van Noord-Amerika tot Mexico voorkomen, vanwege hun blaffende waarschuwingsroep. Zoölogisch gezien zijn het knaagdieren. Boeren hebben ze fanatiek bestreden, omdat men dacht dat ze schadelijk waren voor de landbouw. Ze bewonen nu nog maar 2% van hun oorspronkelijke gebied. Prairiehonden houden geen winterslaap. Ze hamsteren voedsel in hun holen voor het koude jaargetijde en maken bij mooi weer uitstapjes in de sneeuw.

Er zijn veel diersoorten te bekijken zoals op de Afrika Savanne de Struisvogels, Zebra’s en Maraboes. In de Noord-Amerika de bosbizons, pecari’s en witsnuitneusberen, in Zuid-Amerika de nandoes, grote mara’s en alpaca’s. In het Amfibieën- en reptielenhuis zijn baardagamen, korenslangen, padden, vuurbuikpadjes, axolotls, vuursalamanders en ribbensalamanders. Op de Gierenrotsen kun je vale gieren, Siberische Steenbokken, Heremietibis en Europese Moerasschildpadden vinden. In de Kust volière (stelt) kluten, kievits, tureluurs en wulpen. Helaas mocht ik hier niet na binnen, dus mocht ik bij Bolle en zijn baasje blijven.

De bewoners van de kinderboerderij waren ook divers. Cavia’s en dwergkonijnen die zowel binnen als buiten een groot gemeenschappelijk verblijf hebben scharrelden rustig rond. Het kleinste schapenras ter wereld de ouessantschapen, varkens, geiten en dwergezels lopen hier ook rond. Vogelvrienden vinden op het boerenerf pluizige zijdehoenders en op de paden lopen de kleine Antwerpse baardkrielen je al tegemoet.

Bij paviljoen De Mallejan en bij de Cafetaria hebben we nog een stop gemaakt om wat te eten en drinken. Ja, ook aan ons honden wordt gedacht door onze baasjes. Bolle en ik mochten lekker frikadellen en patatjes mee smullen.

Je zult in deze dierentuin geen olifanten, giraffes of neushoorns vinden, maar wel kangoeroes, muizen, Europese wolven, oehoes, raven, parkieten, zeehonden, chimpansees, doodshoofdapen, Noord-Perzische luipaarden, Europese wilde katten, stekelvarkens, witte ooievaars etc.

Dus zoek je een leuk betaalbaar (dierentuin) uitje net over de Duitse grens, dan is deze prachtige dierentuin zeker een bezoekje waard!

Landgoed Schaffelaar te Barneveld - 16 juni 2017

Landgoed Schaffelaar is een parkbos (94 ha) met landhuis in Barneveld. Het landhuis dateert van rond 1850. Voorbij het kasteel mogen honden los over het landgoed lopen. Op het landgoed staan bijgebouwen zoals een tuinmanswoning met schuur, een dienstwoning, een koetshuis en een boerderij. Het koetshuis is in neoclassicistische stijl gebouwd. Het interieur heeft nog de oorspronkelijke bestrating en de paardenstal is voorzien van de originele schotten. De traditionele boerderij is in 1869 gebouwd. Dat blijkt uit een gedenksteen in de gevel. Het park heeft slingerende vijvers, met slingerende paden eromheen en een vijver met grafeiland.

Helaas mochten we niet het water in ivm blauwalg. Blauwalgen zijn eigenlijk geen algen of wieren. Het zijn bacteriën. Een andere naam ervoor is cyanobacteriën. Ze leven van licht, koolstofdioxide en voedingsstoffen in het water. Als er veel voedingsstoffen in het water zitten en het warm is, kan dat een blauwalgenbloei veroorzaken. Als honden in aanraking komen met blauwalgen of bij het zwemmen binnenkrijgen, kunnen ze last krijgen van irritaties aan de ogen, neus of huid. Andere klachten zijn trillen, ademhalingsproblemen, verlamming, maag- en darmklachten.

We hadden de auto bij de Welkoop geparkeerd, tegenover de ingang van het landgoed. Na de wandeling (4 km) brachten we hier ook nog even een bezoek. Waren net op tijd in de winkel toen het begon te regenen. Vervolgens zijn we nog naar de Intratuin geweest. Een leuk dagje Barneveld dus!

Zandwindplas Drunen - 17 juni 2017

Het beloofde een warme dag te worden. We reden ’s middags eerst met de auto naar de Vogel-en dierenspeciaalzaak Geldof in Waalwijk. Bolles baasje moest enkele vogelbenodigdheden in slaan. Ik genoot wederom van de dieren in de winkel. Ze hebben vele soorten vogels, vissen, hamsters, ratjes, degoes, konijnen, cavia’s en zelfs stokstaartjes.

Na het bezoek aan de winkel gingen we naar de Zandwinplas Drunen aan de Kanaalweg. Zandwinplas Drunen is een kunstmatige plas ten zuidwesten van Drunen. Wij honden mogen deze jaargetijde het hele jaar door in de plas zwemmen, maar niet op het strandje komen. Bolle en ik hebben heerlijk gebadderd in het water.

De Lemelerberg - 23 juni 2017

Op weg naar oma in de fietsmand, mocht ik onderweg nog even door het park lopen. Bij oma wordt ik altijd verwend. Ik krijg er altijd een plakje leverworst of een stukje vlees die ze speciaal voor me bewaard. Vandaag was tante Jo er ook. Dat is de zus van mijn baasje. Tante Jo verwende ons allen met een broodje kroket. Ik mocht ook mee-eten. Ik ben ook een echte “snack-dog”.

’s Middags werden we opgepikt door het baasje van Bolle met de auto. We zijn naar de Lemelerberg gereden. Natuurgebied Lemelerberg bestaat uit een stuwwal die zich ten westen van het Overijsselse Lemele en ten noordoosten van Lemelerveld bevindt. Het gedeelte dat Lemelerberg heet is ruim 60 meter hoog. Met 77,9 m is de aan de noordzijde van het gebied gelegen Archemerberg het hoogste deel van de stuwwal.

Hoog op de berg zit een rode leeuw op zijn sokkel. Trots kijkt hij uit over Park 1813. Bij zijn oprichting in 1913 lag de leeuw op z'n sokkel. De liggende leeuw doorstond de tand des tijds niet. Hij werd aangetast door verweer en vernieling.

In 1893 ging het slecht in de Nederlandse steden. Grote gezinnen leefden in bittere armoede in kleine ongezonde huisjes. Een aantal welgestelde mensen maakte zich grote zorgen en richtte de Oranjebond van Orde op. Zij wilden de verpauperde stedelingen hoop bieden om aan het troosteloze bestaan in de stad te ontsnappen. Het herinneringspark 'Park 1813' werd aangelegd vanwege het 100 jarig bestaan van het Koninkrijk der Nederlanden in 1913. Rechte lanen, met namen van de leden van de bond en slingerende paden werden aangelegd door de arbeiders uit de steden.

Voordat Bolle en ik werden uit gelaten, gingen we eerst een hapje eten bij de Kiosk. Bolle en ik kregen ook een paar patatjes en een stukje frikandel mee. Het Theehuis de Lemelerberg is alleen in het weekend geopend, dus was vandaag dus gesloten.

Bij onze startpunt zijn er gemarkeerde wandelroutes, oa Het Spoor van de Leeuw (4 km) en een rolstoelpad, ook ideaal voor de kinderwagen. Onze baasjes kozen ervoor om geen paaltjes route te volgen, maar ons eigen route te maken. Geen probleem om onze weg terug naar de auto te vinden met de gps van onze baasjes en mijn goede speurneus!

Landgoed Hackfort te Vorden - 24 juni 2017

Mijn baasje had een wandeling van een paar jaar geleden uitgezocht: een rondwandeling over Landgoed Hackfort te Vorden. Tot het landgoed behoren een kasteel met wandelbos, koetshuis, tuinmanswoning, watermolen en vele boerderijen. Het bekendst is Vorden vanwege het feit dat het acht kastelen telt, waarmee het een van de meest kastelen-rijke dorpen van Nederland is. Huis Vorden staat aan de rand van het dorp, de andere zeven staan er in een kring omheen. Het kasteel Hackfort is in de 13e eeuw ontstaan uit een versterkte woontoren. Het werd in 1586 door Spaanse troepen verwoest en in 1600 herbouwd.

In 1788 werd kasteel Hackfort ingrijpend verbouwd. Het oude poortgebouw en de bijgebouwen werden afgebroken en de grachten gedempt. Het kasteel veranderde in een 18e-eeuws landhuis. Alleen de twee torens herinneren nog aan de vroegere functie van het kasteel. Toen de laatste barones van Westerholt van Hackfort in 1981 overleed, viel het landgoed toe aan Natuurmonumenten. Het is een van de best bewaarde kastelen van Gelderland.

Vanaf de parkeerplaats naast het kasteel Hackfort zijn er verschillende gemarkeerde wandelroutes; De Tichelmanroute (5 km), Kasteelroute (1,5 km), Veldenroute (3,5 km). Mijn baasje koos voor de groene gemarkeerde Tichelmanroute van 5 km.

Het was een leuke, gevarieerde wandeling langs de watermolen, kasteel, moestuin, koetshuis en langs bolle akkers. Bolle akkers zijn ontstaan door eeuwenlange bemesting met een mengsel van schapenmest en heideplaggen waardoor deze akkers of essen vanzelf opgehoogd werden. De akkers werden vooral op dekzandkopjes aangelegd, waardoor de perceelgrenzen soms een grillig verloop hebben.

Onderweg kwamen we nog een weiland met koeien tegen. De kudde koeien kwam naar ons toe lopen en probeerden aan ons te snuffelen. Blijkbaar vonden ze honden heel erg leuk!

Naast het koetshuis ligt de Hof van Hackfort, de moestuin waar vroeger al groentes, fruit en bloemen werden geteeld voor de kasteelbewoners. Een groot deel van de opbrengst van de tuin blijft nog altijd op het landgoed; het komt rechtstreeks op tafel in de Keuken van Hackfort.

Na de wandeling zijn we op het terras van het koetshuis neer gestreken. Hier huist brasserie de Keuken van Hackfort, waar je terecht kunt voor een heerlijke maaltijd of tussendoortje, gemaakt van ecologische producten. Voor ons honden stond er een drinkbak met water buiten.

Schokland - 31 juni 2017

Tegen de middag vertrok ik met mijn baasje mee op de fiets. In het park vlak bij oma mocht ik nog even door het park lopen. Het was gezellig bij oma, mijn beide tantes waren er ook. Zoals gewoonlijk kreeg ik weer een plak worst van oma en van beide tantes een stukje brood met kaas. Rond 14.00 uur werd ik weer in het fietsmandje getild en reden we naar huis. We waren nog niet zo lang thuis, toen Bolle met zijn baasje aan kwamen. Eerst samen met zijn allen een visje gegeten. Ja, dat lust ik wel! Na het eten van het visje gingen we naar de Groot in ’s Heerenbroek dierbenodigdheden inslaan, waaronder hooi en twee balen houtvezel. Ja, de cavia’s poepen en plassen wat af hoor!

Na het winkelen, mag dan altijd mee in de winkelwagen, gingen we wandelen in de Noordoostpolder. Midden in de Noordoostpolder ligt het voormalige eiland Schokland. Schokland ligt tussen de dorpen Nagele en Ens aan de N352. Bij het museum parkeerden we de auto.

Sinds de drooglegging van de Noordoostpolder in 1942 maakt Schokland deel uit van het vasteland van de tegenwoordige provincie Flevoland. Er woonden op 1 april 2017 vijf mensen in Schokland. Op dit gedeelte van het eiland mogen honden los lopen.

Schokland was in de middeleeuwen veel groter dan nu. Door zware stormen en landafslag werd het eiland steeds kleiner. Tijdens de stormvloed van 1825 werd Schokland zwaar getroffen. Het hele eiland kwam onder water te staan. Er werd meer dan twee kilometer aan zeedijk vernield en de paalwering raakte zwaar beschadigd, evenals de twee kerken. Ook de vuurtoren op de Zuidpunt werd volkomen vernield. De bewoners moesten naar de zolders van hun woningen vluchten. Er vielen 13 doden, 20 huizen spoelden weg en tientallen andere woningen liepen ernstige schade op.

In 1855 werd vanwege de landafslag Zuiderbuurt ontruimd. Vanwege de onveilige situatie en omdat de instandhouding van het eiland te duur was, werd in 1859 op bevel van koning Willem III het gehele eiland ontruimd. Er woonden toen ongeveer 650 mensen. Reden voor de ontruiming was ook de armoede; de visserij was vanaf het begin van de 19e eeuw nauwelijks levensvatbaar en Schokland was de armste gemeente van Nederland. Regelmatig waren er inzamelingen voor de Schokkers. Ook de inteelt op het eiland zou een rol gespeeld hebben.

Tot 1932 lag Schokland als een echt eiland in de Zuiderzee, die na de voltooiing van de Afsluitdijk in 1932 het IJsselmeer werd. Nadat de dijk om de Noordoostpolder in 1941 was gesloten werd er begonnen met het droogpompen van de polder. Met het droogvallen van de Noordoostpolder in 1942 werd het eiland volledig omgeven door land.

De wandeling ging langs De Zuidert (ook wel Zuiderbuurt genoemd), de Kerk van Ens en de vuurtoren ruïne. De Zuidert is een woonterp op het zuidelijke deel van Ens. De terp werd bewoond vanaf 1400. In 1775 zijn de huizen door brand verwoest en daarna heropgebouwd. De Zuidert met destijds 14 gezinnen is in 1855 ontruimd, waarna vier jaar later geheel Schokland ontruimd werd. Op de terp is een woning en een waterput gereconstrueerd.

De Kerk van Ens was een kerkgebouw gebouwd in de 14e eeuw. Het materiaal was afkomstig van een oudere kerk, die nog wat zuidelijker op het eiland heeft gelegen. Door overstromingen was de oude kerk verloren gegaan. In de loop van de tijd werd de kerk in zeven fasen uitgebreid totdat in de loop van de 16e eeuw de grootste omvang was bereikt. In het begin van de 18e eeuw werd besloten om iets noordelijker op het eiland, in de Middelbuurt, een nieuwe kerk te bouwen. Van de oude kerk werd daarna geen gebruik meer gemaakt en deze raakte steeds meer in verval. Uiteindelijk werd in het begin van de 19e eeuw besloten om de kerk af te breken.

De middeleeuwse kerk op de zuidpunt van het eiland werd aanvankelijk als baken gebruikt door schippers en vissers. Na het vallen van de duisternis was het de gewoonte vissersvuren aan te steken om schepen veilig de haven binnen te loodsen. In de 17e eeuw werd er op de zuidpunt een vuurbaak geplaatst, een gebouwtje met een takel en een korf waarmee brandende turf omhoog gehesen kon worden. In 1635 wordt op dezelfde plaatse een 'vuurboete' gebouwd, een stenen gebouw met een rooster op het platte dak waar een open kolenvuur gestookt werd. Om de bouw en het onderhoud van deze vuurboete te bekostigen werd lange tijd tol geheven, het zogenaamde 'Ensergeld'.

Nadat in 1825 de vuurboete door de storm werd verwoest, bouwde Rijkswaterstaat een nieuwe, ronde vuurtoren. De fundamenten hiervan zijn nog steeds zichtbaar op de zuidpunt. De laatste vuurtorens op Schokland waren open ijzeren constructies. Beide zijn na de drooglegging afgebroken.

Na een wandeling van 5 km, keerden we weer met de auto terug naar huis.

Landgoed Bruggelen te Beekbergen - 1 juli 2017

Het was regenachtig weer. We gingen eerst met de auto naar Decathlon In Apeldoorn. Hier vind je van alles op het gebied van (sport)kleding, kampeerartikelen en outdoor. Bolles baasje had nog enkele kampeerbenodigdheden nodig. Helaas mochten honden de winkel niet naar binnen, zodat Bolle en ik in de auto moesten wachten.

Hierna zijn we naar Beekbergen gereden om te wandelen over Landgoed Bruggelen, ook wel Engelanderholt genoemd. Het is een afwisselend natuurterrein van 448 ha, dat in 1947 werd gekocht door Het Geldersch Landschap. Op Bruggelen groeien meer dan tachtig soorten paddenstoelen. In het bos staan twee Noorse huizen. Bij een van de huizen ligt een arboretum, een park met meer dan 50 soorten exotische bomen.
Waarschijnlijk is de naam ‘Bruggelen’ een verbastering van ‘Braclog’. Dit woud wordt al in 801 vermeld. Sinds de 16e eeuw heet het bos ‘Engelanderholt’. In het landschap zijn veel sporen van het verleden te zien. Er liggen vijf grafheuvels van ongeveer 4000 jaar oud. Bij de A1 ligt de middeleeuwse gerechtsplaats Heerenhul. Dit is van de eerste plekken waar in ons land recht werd gesproken, hier vergaderden de hertog van Gelre met edelen, ridders en afgevaardigden van de Gelderse steden. Het lag niet alleen in het hart van de Veluwe, maar vooral op een kruispunt van handelswegen naar alle windstreken. De Harderwijker Heerweg, de drukke handelsroute voor het Veluwse ijzer, voerde dwars door  Engelanderholt, want de Herenhul lag in het hart van het ijzergebied. Bovendien was het hier goed toeven in de tapperijen en logementen. Een steen markeert de Herenhul waar vroeger recht werd gesproken.

Kasteelpark Born en het Limbrichterbos - 2 juli 2017

Kasteelpark Born is een dierenpark dat gelegen is in de tuinen van voormalig Kasteel Born in Zuid Limburg. Vanuit de dorpskern is de afstand tot de Belgische grens hemelsbreed 2,5 kilometer westwaarts en tot de Duitse grens 4,7 kilometer oostwaarts. Het kasteelpark is dagelijks geopend en wij honden mogen gratis mee naar binnen.

In het park wandel je langs herten, roofdieren, stekelvarkens, landschildpadden, kamelen, varkens, ezels, apen, otters, zilvervossen, alcapa’s, neusberen etc. Bij een aantal verblijven wordt de voedertijd aangegeven. Als de verzorger de dieren voert geeft hij informatie over het dier.

In het Kriebelhuis maak je kennis met onder meer diverse soorten wandelende takken, tropische kikkers, vogelspinnen, axolotls, leguanen en tropische planten.

In de grachten zwemmen vele soorten zwanen, ganzen en eenden en in de grote doorloopvolière vliegen de vele parkietachtige om je heen.

Ook een kinderboerderij met geiten, varkens, cavia’s en konijnen ontbreekt hier niet, maar Bolle en ik mochten hier en bij de doorloopvolière helaas niet naar binnen en dat terwijl ik vogels zo leuk vind.

Midden in het park is een speeltuin. De speeltuin ligt naast het terras, waar een Limburgse Vlaai er natuurlijk bij hoort!

De gemeente Born heeft enkele jaren geleden besloten haar kasteelruïne te behoeden voor verder verval. Daarom wordt de ruïne momenteel geconsolideerd. Dat wil zeggen dat de bestaande resten van de ruïne worden behouden voor verder verval, zodat ons nageslacht ook nog in staat zal zijn de overblijfselen van dit eens zo fiere kasteel te bewonderen. De geschiedenis van kasteel Born is al oud, eeuwenoud. Het kasteel werd voor de eerste keer vermeld in een document uit het jaar 1154.

Het huidige kasteel bestaat uit de ruïne met vier hoektorens en een afzonderlijk gelegen voorburcht en voormalige kasteelboerderij. Deze voorburcht bestond oorspronkelijk uit drie aaneengesloten vleugels rondom een binnenplaats; een noordelijke vleugel bestaande uit een rentmeesterswoning en stallen, een middenvleugel met stallen en schuren en een zuidelijke vleugel met een koetshuis, een tiendschuur en paardenstal. De middenvleugel is in de 18e eeuw afgebroken en in 1989 is op deze plaats een moderne nieuwbouw gebouwd. Het kasteel, gelegen binnen een omgrachting, is op 28 augustus 1930 door brand verwoest. De ruïne is helaas zelf niet te bezichtigen.

Na het bezoek aan het Kasteelpark reden we met de auto het dorp verder in. De auto werd geparkeerd in een woonwijk en zo wandelden we richting het Limbrichterbos. Het Limbrichterbos is een bosrijk natuurgebied (91 ha) in de provincie Limburg, gelegen tussen de plaatsen Limbricht, Born en Sittard. Ten noorden van het Limbrichterbos bevindt zich nog een kleiner bos met een visvijver genaamd "de Rollen". Na het wandelen rondom de visvijver, vervolgden we weer onze weg door het bos, langs akkervelden en het viaduct over de A2 richting de auto.

Het Kloosterpad te Wapenveld - 7 juli 2017

Nadat mijn baasje de dierverblijven had schoongemaakt en met de stofzuiger door het huis was geweest (wat maakt dat ding toch altijd een hels kabaal), mocht ik weer mee op de fiets naar oma. Ik kreeg bij oma een lekker stukje brood met kroket mee en zelfs nog een stuk worst! Later de middag was het weer feest, toen kreeg ik van Bolles baas ook nog een stukje kroket mee. Toch wel een stuk lekkerder dan die vieze hondebrokken die ik altijd voor krijg geschoteld.

De eind van de middag gingen we met de auto op pad. De auto werd geparkeerd bij Vriezes Erfgoed te Wapenveld. Vanaf hier zouden we het Kloosterpad, een route van 4 km door het Kloosterbos wandelen. Omdat ik van de week mijn pootje overbelast had, ging mijn buggy ook mee.

Vrieze’s Erfgoed is door wijlen molenaar Willem Vrieze, geschonken aan de Stichting Molenbezit Heerde. Bijzonder is dat de molenaar op 22 oktober 2013 op zijn eigen erf begraven is. Vrieze’s Erfgoed zelf bestaat uit molen de Vlijt, het bezoekerscentrum in de vroegere molenaarswoning, een streekwinkel en een erf van drie hectare. Op het erf zijn een moestuin, boomgaard, bijenstal en bijenhotel te vinden en een deel van het terrein wordt gebruikt voor historische akkerbouw. Al sinds 1602 staat op deze locatie een molen. De huidige molen is in 1984 in gebruik genomen nadat de voorganger in de Kerstnacht 1980 tot de grond toe afbrandde. Molen de Vlijt is nog in bedrijf en molenproducten als volkorenmeel, pannenkoekenmeel en kruidkoekmix zijn zowel in de molen als in de streekwinkel te koop.

Onze baasjes zochten na het startpunt van de wandelroute, maar nergens werd er een bordje aangegeven. Mijn baasje en ik hadden de wandeling al een keer eerder gewandeld vanaf de bushalte, dus mijn baasje wist ongeveer waar we de route konden op pakken. Op de dijk bij het Apeldoorns kanaal konden Bolle en ik nog even lekker het water in. In Wapenveld volgt het kanaal vervolgens de loop van het - al in de middeleeuwen bekende – riviertje de Grift. Deze was toen al bevaarbaar met platbodems. Een platbodem is een historisch vaartuig zonder kiel, dus met een platte bodem. Het Apeldoorns kanaal werd gegraven in opdracht van Koning Willem I en in 1829 in gebruik genomen. Het is in 2014 gesaneerd en het streven is om het kanaal bevaarbaar te maken voor de recreatietoervaart.

Nadat we de dijk verlieten, moest ik van mijn baasje in de buggy. Ik vind dat nooit zo erg,  het zit en ligt altijd lekker op de zachte deken. De bewegwijzering van het Kloosterpadroutevond mijn baasje al snel en zo vervolgenden we met zijn allen deze leuke paaltjes route. Aan de Ellenhoorn ligt SVR camping ‘t Klooster. In deze omgeving heeft het fraterhuis St. Hieronymus ofwel Klooster Hulsbergen gestaan. De boerderij tegenover de camping bevat nog bouwmaterialen die van het klooster afkomstig zijn. Volgens sommige bronnen zou het klooster zo’n 80 bewoners hebben gehuisvest. Het is in 1528 tijdens een Beeldenstorm vanuit Hattem verwoest.Hulsbergen wordt voor het eerst vermeld in 1370. Daarna stond er een klooster, wat de naam verklaard. Kort na de Beeldenstorm hield het fraterhuis op te bestaan en werden bossen, dijken en gebouwen van Hulsbergen door hervormingsgezinden verwoest. Het bezit van het Klooster Hulsbergen kwam uiteindelijk onder beheer van de Gelderse Rekenkamer. Zij verkochten de gronden geleidelijk aan vanaf 1735. Na de Franse tijd kwamen de percelen bij het oude fraterhuis in het bezit van de familie Daendels. Deze bracht ze in 1932 in publieke veiling. Het Geldersch Landschap had niet voldoende middelen voor aankoop en het bos viel uiteen in tal van percelen, bedoeld voor villabouw. Vanaf 1936 kon, mede dankzij financiële steun en legaten van de dames E.J. Prins-Bok en H.M.J.Bok, alsnog een deel van het gebied worden verworven.

Toen we de route rond waren hielden we even pauze op het terras van de Rustpunt Klooster Hulsbergen.  Een netjes en verzorgd rustpunt met voor iedereen wat wils. Je kunt zelf een kop koffie of thee zetten (keuze genoeg qua smaken)  en de koelkast staat gevuld met gekoelde drankjes en zelf gebakken appelgebak. Ook zijn er koeken ed verkrijgbaar. Voor de hond staat er een drinkbak. Toen we weer bij de auto aankwamen stond de gps teller van mijn baasje op  5 km.

Rollekoot Route te Vaassen - 8 juli 2017

In het weekend ben ik altijd met mijn baasje op pad. Ik had deze week de luxe dat mijn “bolide” ofwel buggy mee ging. Ik moet van de dierenarts nl. 2 weken rust houden, omdat ik mijn pootje had overbelast.

Mijn baasje koos voor de Rollekoot route in Vaassen van 6 km. Vaassen ligt tussen Apeldoorn en Zwolle aan de oostrand van de Veluwe in de provincie Gelderland. Deze wandeling ging door het bos, over de heide en langs enkele grafheuvels. We wandelden ook door het gebied dat “de Motketel” heette. De Motketel is een nat gebied, waar de grondwaterstand net onder maaiveld aanwezig is. De Motketel is de plek waar het grondwater omhoog borrelt. Hier stroomt het ijskoude water de sprengen in, naar het lager gelegen dorp Vaassen. Onder dit gebied bevindt zich een enorme waterbel. Als je hier een gat graaft, komt het grondwater vanzelf omhoog, zo’n gat heet een ‘sprengkop’. In ‘De Motketel’ zitten meer dan twintig sprengkoppen.

Tussen 1600 en 1800 zagen de inwoners van Vaassen dit stromende water als een goudmijntje, een inkomen voor héél veel mensen. Met dat stromende water kon je watermolens laten draaien. Met watermolens werd het water gebruikt om te malen, pletten, snijden, hameren en om te wassen.
In de achttiende eeuw werden zeventien watermolens aangedreven door het water uit de sprengkoppen van de Motketel. Papierfabrieken en wasserijen schoten als paddenstoelen uit de grond, tot op de dag van vandaag werken er hier in Vaassen nog veel mensen in wasserijen. Veel watermolens zijn inmiddels verdwenen, maar de Cannenburgher molen bij kasteel de Cannenburgh is er nog steeds. Uiteindelijk stond er 8 km op de gps teller van mijn baasje.

Drie kastelentocht provincie Utrecht - 9 juli 2017

Deze zondag stond in teken van 3 kastelen; Kasteel Duurstede bij Wijk bij Duurstede, Kasteel Beverweerd in Bunnik en Kasteel Kasteel Sterkenburg in Driebergen-Rijsenburg.

De auto werd eerst geparkeerd in de binnenstad van Wijk bij Duurstede. Ik werd in de buggy naar kasteel Duurstede gereden. Zoals gewoonlijk fotografeerde mijn baasje weer veel onderweg. In het kasteelpark mocht ik nog ff mijn pootjes strekken om te plassen.

Kasteel Duurstede is één van de oudste kastelen van Nederland. Het ligt op een sprookjesachtig kasteeleiland en is omringd door een park. In de dertiende eeuw begint men in Nederland te bouwen met baksteen. Iedere landheer met enige importantie - zo ook Zweder van Abcoude uit het geslacht Van Zuylen (vandaar de drie zuilen in het stadswapen van Wijk bij Duurstede) - wil dan een ‘stenen huis’. In 1270 laat Zweder op de plek waar het oude plaatsje Dorestad gelegen was het eerste bakstenen bouwsel optrekken. Het gaat om de Donjon, een verdedigbare woontoren. In het midden van de 15e eeuw ging de heerschappij van de Van Abcoudes over op de bisschop van Utrecht. En Wijk bij Duurstede, in een vroegere periode een florerende nederzetting, werd in Europa opnieuw belangrijk. Dat had alles te maken met de komst van de Bourgondische bisschoppen. David, een bastaardzoon van Philips de Goede, werd tot de nieuwe bisschop van Utrecht benoemd. Maar hij kon niet in Utrecht zelf terecht omdat daar de door het volk gekozen Gijsbrecht van Brederode als bisschop resideerde. David vestigde zich daarom op Duurstede. Maar hij vond de enkele Donjon toren te pover en liet in de kortste keren het hele eiland uitbouwen tot een groot machtig kasteel, met de oorspronkelijk vierkante toren in het midden. Het telde in die tijd, zonder bijgebouwen, vijfenzeventig vertrekken.

Na 1470 was het kasteel vele jaren het centrum van macht, praal en pracht, van grootse feesten en bevordering van kunst en cultuur. David bracht er veertig jaar van zijn leven door. Hij werd opgevolgd door zijn halfbroer Philips. Deze bisschop stierf in 1524 en liet zijn boedel op Kasteel Duurstede na aan zijn opvolger. Maar die voelde niets voor het aanvaarden van de erfenis omdat hij dan ook de gigantische schulden moest betalen.

De hele boedel werd dan ook geveild. Nadat keizer Karel V kort het kasteel in zijn bezit had werd het eigendom van de Staten van Utrecht die geen geld hadden voor onderhoud. Het onbewoonde kasteel raakte snel in verval en verloor zijn stenen. De Fransen verwoestten in 1672 de binnenstad van Wijk bij Duurstede, maar lieten het verlaten kasteel ongemoeid. Toen de Fransen weg waren, gebruikte de bevolking de stenen van het kasteel om hun woningen te herbouwen.

In 1852 kreeg de stad Wijk bij Duurstede de ruïne in eigendom en werd er een stadspark omheen aangelegd. Maar op het kasteeleiland zelf vervielen de torens tot zorgwekkende staat. In 1883 en 1948 vonden restauraties aan de Bourgondische toren plaats. In 1986 kwam de oude vierkante Donjon aan de beurt. Eind 2013 werd een nieuwe, grondige restauratie afgerond. Daarbij is veel metselwerk hersteld, nieuw natuursteen aangebracht en zijn de torenkruizen, de glas-in-loodramen en de schoorsteen hersteld. Verder is het dak van de donjon vervangen. Het kasteel heeft de status van Rijksmonument en wordt door deskundigen beschouwd als één van de mooiste middeleeuwse kastelen van Nederland.

Na het bezoek aan het kasteel maakten we een stadwandeling. Als afsluiting van deze eerste wandeling pakten we een terrasje en mocht ik het ijsbekertje uit likken.

Na het bezoek aan het vestingstad Wijk bij Duurstede wandelden we nog een rondje bij kasteel Beverweerd in Bunnik. Beverweerd is een van oorsprong 13e-eeuws kasteel en voormalige ridderhofstad, dat zich op een eilandje langs de Kromme Rijn bij het dorp Werkhoven bevindt in de provincie Utrecht. De oudst bekende bewoner van Beverweerd is ridder Zweder van Zuylen. In 1563 erfde Filips Willem, de oudste zoon van Willem van Oranje, Beverweert; na zijn dood kwam het kasteel in 1620 in handen van zijn halfbroer Maurits, waarna het ruim 150 jaar in handen van de familie Nassau. Het kasteel stond lang leeg en was niet toegankelijk voor publiek. Sinds 2006 woont en werkt schilder en kunstvervalser Geert Jan Jansen op Kasteel Beverweerd. In de omliggende tuinen kan gewandeld worden, wat een goed uitzicht op het kasteel en de Kromme Rijn biedt.

In 1958 werd het kasteel door Lutgardis gravin van Rechteren Limpurg, vrouwe van Beverweerd en Odijk (1908-1989), echtgenoot van Constantin Friedrich graf von Castell-Castell (1898-1967), verkocht aan de stichting voor Quakerscholen in Nederland en werd het kasteel verbouwd om het geschikt te maken voor de vestiging van de 'Internationale Quaker School Beverweerd'. in 1971 is de naam veranderd in 'Internationale School Beverweerd'. Deze school heeft bestaan tot 1997.

Het gebouw heeft een tiental jaren leeg gestaan, tot de Stichting Philadelphia Vegetarisch Centrum uit Oosterbeek het op 17 mei 2005 kocht. Op het terrein zouden zorgvoorzieningen en appartementen worden gerealiseerd voor oudere vegetariërs, de doelgroep van Philadelphia Vegetarisch Centrum. In afwachting van realisering van de plannen wordt het kasteel bewoond door Geert Jan Jansen. Anno 2009 werden de werkzaamheden wegens geldgebrek gestopt.

Onderweg nog een korte tussenstop gemaakt bij Kasteel Sterkenburg in Driebergen-Rijsenburg. De oudste vermelding van Sterkenburg dateert uit 1261.De eerste heren van Sterkenburg stamden uit het roemruchte huis der heren van Wulven, een machtige Stichtse familie waar vele ridderhofsteden uit de omgeving hun oorsprong aan danken, zoals Hindersteyn, Nederhorst den Berg (voorheen Ter Horst), Wulverhorst, Amelisweerd en Heemstede.

Kasteel Beverweerd in Bunnik

Kasteel Sterkenburg in Driebergen-Rijsenburg

Langs rivier de Regge te Ommen - 14 juli 2017

Historisch Festijn Kasteel Vorden - 15 juli 2017

In de weilanden en rondom het kasteel Vorden werd het Historisch Festijn georganiseerd. Er werden meerdere demonstraties gegeven (oa Viking veldslag, Middeleeuwse veldslag, 80-jarige oorlog veldslag, WOII demonstratie) en er was een historische markt met een Romeinse Herberg. Ik vond de demonstraties maar niets. Ik was heel bang voor de kanonschoten en het afschieten van geweren en zocht dan ook troost bij mijn baasje.

Op de Historische markt werden veel verschillende artikelen verkocht zoalsoa reenactment,- en fantasy kleding en accessoires, boeken over de militaire geschiedenis ofwel krijgsgeschiedenis, , militaire emblemen, medailles, brevetten, edelstenen, kruiden, honing, handgemaakte producten van hout (tassen, pendelplaten, dromenvangers, kettingen en orakels met Ierse en Noorse tekens), fantasy- en steampunkartikelen waaronder zwaarden, messen, bijlen, pistolen, draken artikelen en wandelstokken. Ook was er een ambachtelijke tingieterij. De mallen die gebruikt worden voor het gieten, worden met de hand gemaakt van zand, rubber, ijzer, speksteen gips en gestookt op kolen gas of elektra. Er liepen veel figuranten rond. De Marskramers van Amsterdam trekken het hele land door om hun Broodkrakelingen te verkopen. Overal waar een festival, boerenmarkt, of jaarmarkt is kan je de Marskramers van Amsterdam tegen komen, ook hier in Vorden.

Kasteel Vorden werd voor het eerst genoemd in een koopakte uit 1315, waarin Steven van Vorden het kasteel en de bijgebouwen schonk aan zijn oom, Dirk van Vorden. Bij deze familie begint de geschiedenis van Kasteel Vorden.

Het kasteel stamt waarschijnlijk uit de 13de eeuw, maar was toen heel anders dan nu. De vierkante toren was in ieder geval onderdeel van het middeleeuwse bouwwerk, maar het kasteel, zoals we het nu zien, is voor het grootste deel gebouwd in de 16de eeuw. Deze winkelhaakvorm kwam toen veel voor. Kenmerkend is een ommuurd voorplein met een ophaalbrug. Het kasteel verloor in de loop der eeuwen echter zijn defensieve functie en werd in de 19de eeuw omgebouwd tot landhuis. In 1873 werd de ingang aan de noordelijke vleugel geplaatst, met een houten brug over de slotgracht.

Na de familie Van Vorden kwam het kasteel in 1405 tot het midden van de 16de eeuw in handen van de familie Hackfort. Door overerving werd daarna de familie Ripperda, een beroemd geslacht uit Groningen, eigenaar van het kasteel. De reeks van geslachten eindigde bij de familie van der Borch, die tot 1956 het kasteel bezat.In dat jaar verkocht Paulus Anthony van der Borch het aan N.V. Landbouw-, Bos- en Bouwexploitatiemij.
De familiewapens van deze vier geslachten zijn nog vereeuwigd in de hal van het kasteel, waar ze in de hoeken van het plafon zijn geschilderd. Nadat het Geldersch Landschap en de Gemeente Vorden het kasteel in hun bezit hebben gehad, is het kasteel nu weer in particuliere handen. In 2004 is het kasteel aangekocht door de familie De Rouw, die het in haar oude luister heeft hersteld.

Speciaal voor dit weekend was een gedeelte van het kasteel (gratis) te bezichtigen.

Heerlijkheid Stoutenburg - 16 juli 2017

Ik was blij dat we weg waren van de slagvelden bij Kasteel Vorden in Vorden. Kanon,- en geweer schoten vind ik maar niets, ook ben ik bang voor vuurwerk. Sorry, ja met knallen ben ik een held op witte harige sokjes.

Vandaag reden we met de auto naar Stoutenburg. Stoutenburg is een dorp in de provincie Utrecht, nabij Hoevelaken. De auto werd geparkeerd naast het koetshuis op landgoed Stoutenburg. Het koetshuis fungeert als informatie centrum waar je ook wat te drinken, een ijsje, streekproducten of Wildernis vlees kunt kopen.

Utrechts Landschap verkoopt op drie locaties Wildernisvlees, ook hier op Stoutenburg. Dit vlees is afkomstig van de grote grazers die leven in de Nederlandse natuurgebieden. De verkoop gebeurt in samenwerking met FREE, Foundation for Restoring European Ecosystems. Vrij levende konikpaarden en gallowayrunderen verblijven in natuurgebieden in zelfgekozen kuddeverbanden en hebben het mooiste leven dat een paard of rund zich kan wensen. De grootste Nederlandse natuurgebieden zijn soms te klein voor de groeiende kuddes. In een natuurlijke situatie zouden dieren zich van hun kudde afsplitsen en op zoek gaan naar nieuwe gebieden. Dit afsplitsen wordt nagebootst door dieren te verplaatsen naar andere natuurgebieden in binnen- en buitenland. Wanneer het niet meer lukt dieren in een andere kudde te plaatsen, worden gezonde dieren geselecteerd en geslacht. Hierbij wordt rekening gehouden met de natuurlijke verhoudingen binnen de kudde. Het kwaliteitsvlees van deze dieren wordt door FREE voor consumptie aangeboden. Aangezien FREE nooit dieren slacht om aan de vraag te voldoen, kan het voorkomen dat Wildernisvlees tijdelijk niet leverbaar is.

In het parkbos staat Kasteel Stoutenburg, gebouwd in 1888. Het huidige ''kasteel Stoutenburg'' is een herenhuis, dat in 1888 werd gebouwd als opvolger van een hele reeks eerdere vestingen. Het eerste Kasteel van Stoutenburg werd in 1259 opgericht door Willem van Amersfoort. Het diende de grens tussen de graaf van Gelre en de bisschop van Utrecht te beschermen. Er is echter nooit een garnizoen in gevestigd geweest. De naam betekent "Trotse burcht".

De geschiedenis van het landgoed begint bij een bisschoppelijk kasteel uit de 13de eeuw dat mogelijk is voortgekomen uit een nog oudere woontoren (=donjon) uit de 11de eeuw. In 1259 is het kasteel in aanbouw. Op 12 juni 1259, de dag dat Amersfoort stadsrechten kreeg van bisschop Hendrik I van Vianden, vestigde Walter (of Wouter), de heer van Amersfoort en schout van Eemland, zich op Stoutenburg. In ruil voor de beschikking over dit kasteel verleende de toenmalige bisschop van Utrecht stadsrechten aan Amersfoort. De bisschop gebruikte het kasteel om krijgsknechten te legeren.

Vervolgens wisselde het kasteel van verschillende eigenaars.

Nabij kasteel Stoutenburg werd tijdens de mobilisatie van 1939 - 1940 de Voorpost Stoutenburg ingericht. Deze voorpost maakte deel uit van de Grebbelinie. De militairen verbleven in boerderijen in de buurt en ook in kasteel Stoutenburg. Tijdens de meidagen van 1940 werd hier stevig gevochten tegen de Duitsers die uit de richting Barneveld kwamen.

In 1940 kocht de Johannes-stichting het huis, het koetshuis en de 12 hectaren grond. De bedoeling was, een eventuele uitwijkplaats voor de stichting te hebben, wanneer de Duitsers hun gebouwen zouden bezetten. De heer van Nieuwenhuizen, bestuurslid van de Johannes-stichting betrekt Stoutenburg in 1943. In de laatste oorlogsjaren heeft hij hier ongeveer vijftig onderduikers geherbergd.

In 1945 bevinden zich op het kasteelterrein de Duitsers, die op 24 april door de Canadezen verjaagd worden, waarbij het bos en het huis schade leiden. Een week tevoren hadden de Duitsers de toren van het kasteel opgeblazen om te voorkomen dat deze een goede uitkijkpost voor de vijand zou zijn.

De religieuze orde van de Minderbroeders Franciscanen kocht in 1948 het verwaarloosde huis en maakten er een klooster van. De minderbroeders franciscanen verlieten eind 1990 het gebouw om plaats te maken voor de communiteit van het Franciscaans Milieuproject, oftewel het 'Milieuklooster'. Die communiteit is er nog steeds en heeft ook een eigen aanbod rond spiritualiteit en natuurverbondenheid.

Het landgoed bestaat uit kleinschalige cultuurlandschap met weilanden, akkers, bosjes, beken, houtwallen en elzensingels. De route loopt ook langs een thee en pluktuin Stoutenburg. In de zomermaanden kun je hier op het terras genieten van koffie, thee, zelfgebakken taart en ijs. Deze is helaas op zondag gesloten.

Dalfsen - 4 augustus 2017

’s Middags reden we weer mee in de auto met de baas van Bolle naar Mooi Rivier. Mooi Rivier is een viersterrenhotel annex congrescentrum gelegen aan de Overijsselse Vecht nabij Dalfsen. Van 1969 tot 1999 stond het gebouw bekend onder de naam "De Bron", een evangelisch congrescentrum.

Tegenover Mooi Rivier is het Wandelnetwerk Vechtdal Startpunt de Oude Oever waar verschillende wandelroutes staren (7,8 km, 8,5 km en 10,4 km). Onze baasjes kozen voor de rode paaltjesroute van circa 8 km.

We gingen even van de route af om bij de stuw met vistrap te kijken. Deze vistrappen zijn aangelegd om vissen een vriendelijke weg te bieden naar de andere kant van de stuw. Deze water-kunstwerken worden op een bepaalde wijze gebouwd rekening houdende met het soort vis dat zich in de wateren begeeft. Bij de Kiosk stopten onze baasje om een ijsje te halen en hierna vervolgden we onze route weer over de camping De Stuwe het landelijk gebied in. Ook wandelden we door het bos van Oudleusen waar wij honden ook los mogen lopen.

Het Oosterbos te Emmen - 5 augustus 2017

De auto werd geparkeerd nabij de koffie- en theeschenkerij de Groene Trambrug langs het Koning Willem-Alexander kanaal in Klazienaveen. Onze baasjes streken eerst neer op het terras en Bolle en ik mochten ook lekker mee snoepen. Vervolgens hebben we de gele paaltjes route van circa 5 km door het Veenland Oosterbos gewandeld.

Het Oosterbos is een bos van circa 250 hectare ten oosten van de Drentse plaats Emmen.Het Oosterbos is aangeplant in de zeventiger jaren van de 20e eeuw door Staatsbosbeheer in het kader van de herinrichting van de Veenkoloniën. Het bos is grotendeels aangeplant op niet afgegraven hoogveen. Door het verhogen van het grondwaterpeil wordt getracht de aangroei van hoogveen te stimuleren. Het bos maakt deel uit van de boswachterij Emmen waartoe ook de Emmerdennen, het Noordbargerbos en het Valtherbos behoren.

Wij honden mochten hier los lopen en doordat het een waterrijk gebied was, konden we ook het water in.

De Laarsenberg te Rhenen - 6 augustus 2017

De Laarsenberg ligt in Rhenen ten noorden van de provinciale weg N225 en is circa 48 meter hoog. De parkeerplaats van het militair ereveld Grebbeberg was het startpunt van deze mooie wandeling van circa 5 km.

Vanaf de Laarsenberg heb je prachtige vergezichten over Rhenen en de Gelderse Vallei, tot voorbij Veenendaal. Wij honden mogen hier los lopen, maar aan de rand van het bos en langs de akkers moeten honden aan de lijn om de akkervogels te beschermen.

De middeleeuwse betekenis van het woord ‘laar’ of ‘laer’ luidt: open veld of onbebouwd land. Deze betekenis zou heel goed kunnen samenhangen met het feit dat de Laarsenberg vroeger niet bebost was. Tot ver in de 19e eeuw was het gebied nog hoofdzakelijk begroeid met hei. Inmiddels is een groot deel van de Laarsenberg begroeid met bos.

Het gebied grenst aan het Ouwehands Dierenpark en het wolvenbos ligt tegen de Laarsenberg aan. We kwamen dan ook een beer tegen, dat vond ik dan ook erg interessant. Was dan ook niet bij de omheining weg te slaan.

Ook passeerden we loopgraven, in de WOII is er nl flink gevochten in deze omgeving. Het Nederlandse leger verzette zich hier vier dagen lang tegen een Duitse overmacht, waarbij 382 Nederlandse militairen sneuvelden.

Dinoland Zwolle - 7 augustus 2017

Ik had ’s morgens al het gevoel dat mijn baasje van plan was om weg te gaan, dus hield haar weer goed in de gaten, want wil natuurlijk graag met haar mee!

Even later werd ik weer in de fietsmand gezet en fietsten we richting de binnenstad. Bij de Mediamarkt werd ik uit de mand getild en mocht ik even mijn pootjes strekken. Ik was heel erg blij en enthousiast dat tante Jo er ook aan kwam fietsen. Na haar uitbundig begroet te hebben reden we samen naar de Stichting Kringloop Zwolle. Ik vond het niet veel aan om in de winkel achter mijn baasje aan te sjokken, maar die stukken gehaktbal bij restaurant Deksels gevestigd in de kringloop winkel maakte het wel weer goed. Vervolgens gingen we op de fiets naar Dinoland, dat schuin tegenover de winkel is gevestigd.

We dwaalden door het park langs grote en kleine dinosaurussen uit de tijdperken Trias, Jura en Krijt en bekeken de Dino Theatershow. Ik vond de show best spannend hoor…. Nadat we de eerste ronde door het park hadden gemaakt hielden we een tussenstop in het T-Rex restaurant. Het was druk bij de 18 holes mini golfbaan, dus helaas kon ik niet achter de golfballen aan rennen. Het park was hond vriendelijk; hier en daar stonden honden drinkbakken en poepzak automaten en er was zelfs een honden uitlaat veldje. Na de tweede ronde door het park verlieten we Dinoland en gingen we weer op de fiets huiswaarts.

Rondom de Sportvelden van de Pelikaan te Zwolle - 9 augustus 2017

Een avondwandeling gemaakt bij Sportpark de Pelikaan in Zwolle. Lekker rondrennen en spelen met andere kleine hondjes.
Hierna lekker liggen naast mijn baasje in het gras en genieten van het mooie weer.
Grote honden vind ik vaak niet zo leuk, tenzij ik ze de baas ben dan daag ik ze graag uit!

Epe Natuurpad - 11 augustus 2017

Het weekend stond weer voor de deur, dus was benieuwd waar ik weer heen ging samen met mijn baasje. Bolle en zijn baas zullen denk ik ook wel weer mee op pad gaan. Gezellig!

’s Middags gingen we samen met Bolle en zijn baas weer de Kringloop winkel binnen. Dat herkende ik gelijk aan die lekkere gehaktballen van de vorige keer. Vandaag was het weer raak, kreeg weer stukjes gehaktbal en patatjes mee. Alleen jammer dat ik met die Bolle moest delen.

Na het bezoek aan de Kringloop winkel reden we met de auto naar Epe. Bij het Hertenkamp werd de auto geparkeerd. Ik vond het erg leuk om de herten te bekijken. Jammer dat ik er niet dichterbij kon komen om aan ze te snuffelen. Ook de kippen en konijnen naast het Hertenkamp vond ik leuk, maar toch trokken de herten me meer aan. Ook de herten kwamen nieuwsgierig richting de omheining naar Bolle en mij toe.

De KNNV Epe-Heerde beheert samen met de gemeenten Epe en Heerde het Natuurpad over de Renderklippen. Deze route loopt over een bezienswaardig gebied en geeft met padborden informatie over de flora en fauna. De vorige keer hebben we de Natuurpad in Heerde gewandeld, vandaag die in Epe .De start is vanuit Epe bij de kiosk naast het Hertenkamp aan de Dellenweg.

Een leuke afwisselende route door het bos, over de heide, langs sprengen, grafheuvels en vooral prachtig als de heide in bloei staat. Helaas stond er vandaag niet veel water in de sprengen, dus het werd alleen een slok water drinken en pootje baden. De route zou circa 5,5 km zijn, maar volgens de gps van mijn baasje was hij toch wel circa 10 km. Deze afstand is geen probleem voor mij, wel voor mijn baasje ivm hielspoor met peesplaat ontsteking.

Empese en Tondense Heide - Hei en Wei Route 12 augustus 2017

Een kennis van mijn baasje die heel af en toe met ons mee wandelt, heeft het vaak over de Empese en Tondense Heide. De Empese en Tondense Heide is een natuurgebied in de buurt van de dorpjes Empe en Tonden in de IJsselvallei. Mijn baasje en ik waren hier nog nooit geweest en daarom koos mijn baasje voor deze natuurgebied.

Bij de parkeerplaats aan de Hallsedijk in Empe had je de keuze uit twee wandelroutes: “De Hei en Wei  Route” van 5 km en de “Hooiland route” van 7,5 km. Er werd gekozen voor De Hei en wei wandel route.

Van de hei is hier niet veel meer te zien, het gebied bestaat tegenwoordig voornamelijk uit verruigde graslanden, kleine bosjes, bomenlanen en veel plassen. In de blauwgraslanden groeien in het voorjaar en zomer bijzondere bloemen. In het gebied bevinden zich verschillende bomkraters, waarschijnlijk veroorzaakt door Britse bommenwerpers die tijdens de WOII op weg naar huis hun ongebruikte bommen als overbodige ballast hebben gedropt. Er loopt ook een vlonderpad door het gebied, maar door de droogte was er geen water meer te bekennen. Bij het gedeelte waar wel water bevond, was een groepje ooievaars neer gestreken.

Het weer viel mee, wat spetters en een plensbui, maar mijn baasje trok me een regenjasje aan zodat ik droog bleef. Op die harde regenbui na, bleef het tijdens de wandeling het verder droog en scheen zelfs de zon.

Strijbeek - Het Smokkelpad 13 augustus 2017

De grensstreek van Nederland en België bij de Strijbeekse Heide is bekend om een grote smokkelgeschiedenis. Vroeger was het niet gemakkelijk om goederen en personen over de grens te vervoeren. Er was flink wat geld voor nodig. Daarom werd er volop "gesmokkeld" langs de grens.

Bij de Strijbeekse Heide (Noord Brabant) loopt een circa 8 kilometer lange wandeling, langs de grens genaamd “Het Smokkelpad”. Tijdens deze route passeer je twee keer de grens met België.

De wandeling startten we bij het Pannenkoekboerderij “Het Smokkelaartje”.

Deze gevarieerde, bijna geheel onverharde wandelroute door de natuurgebieden Goudberg, Elsakker en Strijbeekse heide staat in het teken van de oude smokkelroute tussen Nederland en België. Onderweg passeer je onder andere het Goudbergven, de ”verdwenen” grenspaal 216b, het Heilig Hart Kapelletje in de Elsakker en het Zwartgoor ven.

De Strijbeekse Heide ligt op hogere zandgronden. Rond 1900 bestond de Strijbeekse Heide nog uit natte en droge heide met daarin gelegen vennen, natte laagten en enkele vrijstaande naaldbomen (vliegdennen). In de eerste helft van de twintigste eeuw veranderde het landschap sterk. Grote delen heide werden namelijk ontgonnen voor landbouw en bosaanleg. Staatsbosbeheer speelde bij deze bosaanleg vanaf 1932 een grote rol. Er werden veel greppels en sloten gegraven voor een snelle afwatering. Aangeplante naaldbomen konden zich hierdoor beter ontwikkelen. Het hout diende voor o.a. het stutten van mijngangen in Zuid- Limburg.

Vanaf 2005 voert Staatsbosbeheer herstelwerkzaamheden uit. Naaldbomen worden gekapt en de rijke toplaag / humuslaag wordt verwijderd. Door middel van runder- en schapenbegrazing wordt het gebied open gehouden en krijgt de heide kans zich te herstellen.

Wel jammer dat wij honden hier niet los mochten lopen, maar na de wandeling op het terras gebak mee eten, maakt het wel weer goed.

De Orchideen Hoeve te Luttelgeest - 15 augustus 2017

Hiep Hiep Hoera! Mijn baasje werd vandaag…. Euh tja geen idee hoe veel jaar!

Mijn baasje viert nooit haar verjaardag, maar maakt er altijd wel een leuke dag van. Zo zijn we een keer wezen fietsen in Drenthe,  wezen wandelen in Limburg, wezen picknicken in de bossen van Ommen, dagje naar Ameland geweest en dit jaar bezochten we de Orchideeën Hoeve in Luttelgeest.

We wandelden eerst door de Orchideeëntuin. In de Orchideeëntuin vind je bijzondere orchideeën vastgeklemd op boomstammen of humusrijke takken, maar ook verscheidene tropische bloemen en planten. De grote waterval in de Orchideeëntuin mondt uit in een klein riviertje die als levensader door de tuin kabbelt. In het water zwemmen heel veel koikarpers en struinen er schildpadden rond.

In het Amazone Regenwoud is er ook veel groen, waterpartijen en dieren zoals vissen, schildpadden, enkele witoorpenseel aapjes en roodbuik tamarins.

Helaas zijn honden niet toegestaan in de Lorituin, dus wandelden we om de tuin in. Jammer, want ben dol op vogels!

Via de Citruslaan met tropische fruitbomen en planten wandelden we naar de Vlindervallei. In de Vlindervallei bevinden zich zowel water als rotspartijen en leuke bergpaden om te beklimmen. Ook zwemmen er hier ook veel koikarpers en zijn er schildpadden en tropische vogels. De leguaan kwamen we vandaag niet tegen. Die zal zich wel verstopt hebben. Behalve de vele prachtige vlinders, is het ook erg warm hier, dus baad dan graag ff mijn pootjes in het water van de beek.

We namen ook nog even een kijkje in de rupsenkwekerij en wandelden door de Mangrovebos richting de “zwevende bloementuin”.

In de “zwevende bloementuin” bevinden zich meer dan meer dan tweeduizend fuchsia’s, begonia’s, geraniums en vlijtige liesjes die zweven in de tuin boven je hoofd. Spiegelwanden lijken de bloemenparade oneindig te maken. In deze tuin hielden we pauze en pakten we een terrasje bij Bistro Sakura. Jammer dat die bloemen zo hoog hangen, want dan kan ik ze niet besnuffelen of besproeien……Ik kreeg wat water te drinken, wat hondensnoepjes en mocht een stukje gebak mee eten.
Nadat mijn baasje rond had gekeken in de winkel, maakte we een tweede rondje door de Orchideeën Hoeve en hierna gingen we weer met de bus en trein naar huis.

Vijfsterren Fietsroute Hof van Twente West - 16 augustus 2017

Ik vond het leuk dat ik in de fietsmand van mijn baasje weer mee mocht. Dat betekend dat we ergens gaan wandelen, langs oma gaan (krijg ik extra aandacht en worst) of een dagje uit gaan. Toen we bij het station Zwolle aan kwamen, was het ook al inmiddels al middag.
We reden met de trein naar Zutphen. Hier moesten we overstappen voor de trein naar Goor. Goor is een stad in de Overijsselse gemeente Hof van Twente. De naam Goor is een Middelnederlands woord voor moeras of plaats in drassig laagland. In de loop van de eeuwen is de stad onder de varianten Gore, Ghoer, Ghoor en ten slotte Goor geworden.
Ik mocht vandaag mee rijden voor de tweede etappe van de Vijfsterrren Fietsroute Hof van Twente West. Een prachtige route (41 km) en dit keer door de omgeving van Goor en Diepenheim.
Onderweg stapten we een paar keer van de fiets af om pauze te houden of om wat interessants te bekijken. Zo zijn we oa over langoed Weldam wezen wandelen om de blauwe paaltjes route van circa 3 km te wandelen en zijn we bij het kasteel wezen kijken. We zijn ook bij de Tuinen van Diepenheim wezen kijken. Drie tuinen zijn van de vries in Diepenheim aangelegd: de wintertuin, de seringentuin en de vlindertuin. Kunstenaar en bioloog herman de vries schrijft zijn naam zonder hoofdletters omdat hij meent dat er geen hiërarchie tussen dingen bestaat. Daarom gaat hij er ook vanuit dat kunst niets kan betekenen voor de natuur, maar dat natuur kunst in zichzelf is.
De route kwam ook langs diverse landgoederen met kastelen, zoals kasteel Weldam in Goor, Kasteel Nijenhuis, Kasteel Warmelo en kasteel Westervlier in Diepenveen.

Het Panbos te Zeist - 18 augustus 2017

Mijn baasje was al vroeg opgestaan. Ik bleef nog lekker liggen op bed. Heerlijk zo’n groot bed voor me alleen. Af en toe komt een poes erbij liggen, maar ze mogen niet te dichtbij komen, want dan ga ik grommen!

Meestal lopen we ’s morgens de 1e uitlaat ronde door het park vlak bij huis. Zo ook vanmorgen. Na het uit laten kreeg ik een bak met voer en ging ik weer lekker op bed liggen, terwijl mijn baasje de caviahokken en de rattenkooi etc schoon ging maken. Hierna ging de stofzuiger weer door het huis. Vreselijk kabaal ding! Helaas stofzuigt mijn baasje dagelijks, vooral de ligplekken van de poezen.

’s Middags ging ik samen met mijn baasje op pad. We pakten eerst de bus naar het station. Doordat er geen treinen tussen Zwolle en Nunspeet reden, moesten we het eerste gedeelte van de route eerst met de NS-bus afleggen. Op station Nunspeet moesten we een tijdje wachten op de volgende trein, want de aansluiting was niet zo best. Mijn baasje was ook niet de enige die mopperde, ook de andere mensen die in de NS-bus zaten te mopperen. Het was ook warm in de NS-bus, dus was blij dat ik wat te water te drinken kreeg van mijn baasje op het perron.

Op station Den Dolder werden we door Bolle en zijn baasje opgewacht. Vandaag mocht ik een lekkerbekje met een kaas/ui bol mee eten. De haring sloeg ik af, ik lust geen rauwe vis!

Na de lunch gingen we bij Ranzijn in de Bilt nog wat dierbenodigdheden inslaan. De Ranzijn is een leuke, grote tuincentrum met een grote dierenafdeling. Ook is er een dierenarts aanwezig. Er werd geen lekkers voor mij gekocht, mijn baasje zei dat ik genoeg botjes en lekkers had. Nou, lekker dan…. Na het inkopen gingen we wandelen in het Panbos in Zeist. Hier zijn we al vaker geweest, want Bolle en zijn baasje wonen hier in de buurt. Het Panbos bestaat uit bos met daartussen enkele zandvlaktes. Karakteristiek voor het Panbos zijn de oude grove dennen die aan de rand van de zandvlaktes staan. Door de wind is het zand tussen de wortels weggestoven en is het wortelstelsel bloot komen te liggen. Waar de auto geparkeerd werd, starten 2 wandelroutes. Een blauwe paal route van circa 3 km en de ander was een gele paalroute van circa 12 km. Wij volgenden vandaag geen paaltjes route, maar volgden onze neus en onze baasjes de gps. Wij honden mogen ook in deze bos lekker los lopen. Er zijn niet veel bossen waar je tegenwoordig los mag lopen meer….

Zoo&Zo te Ede en de Posbank te Rhenen - 19 augustus 2017

Het was wisselvallig weer, zodat onze baasjes besloten om eerst naar de dierenwinkel Zoo&Zo in Ede te gaan. Dit is een hele grote dierenwinkel (4500m2) met een groot assortiment dierbenodigdheden en ook paardensport, outdoor en hengelsport benodigdheden. Ook vind je hier een grote variëteit aan allerlei diersoorten (vogels, vissen, reptielen, konijnen, hamsters etc). Ik werd in de winkelwagen rond gereden en vond het erg leuk om bij de konijnen te kijken. Bij de lunchroom “Lorentzo”, ook in deze winkel mochten Bolle en ik nog een paar patatjes met een stukje vlees mee eten.

Toen we de winkel uit kwamen, was het mooi droog en zonnig weer, zodat we naar de Paviljoen de Posbank in Rheden gingen. Het was even zoeken naar een parkeerplaats, want het was er erg druk. De Posbank bij Rheden (provincie Gelderland) is de naam van een natuurmonument en een naastgelegen theehuis, op de rand van een met heide begroeide stuwwal op de zuidelijke Veluwe. De plek heeft een hoogte van 90 meter boven NAP met uitzicht over het IJsseldal, de Achterhoek en de Liemers tot in Duitsland. De Posbank is vernoemd naar het monument in de vorm van een halfronde stenen bank dat aanwezig is op een markant uitzichtpunt. Deze bank is vernoemd naar de heer G.A. Pos, oud-voorzitter van de ANWB. De Posbank is in de volksmond ook de benaming van het heidegebied waarin het ligt. De eigenlijke naam van het heidegebied is echter Herikhuizerveld. Het hele gebied was mooi paars gekleurd door de bloeiende heide. Het was ook flink klimmen en dalen door de heuvels met prachtige vergezichten, maar dat kunnen mijn kleine pootjes wel aan hoor!

Romeins Markskamp Wandelroute te Ermelo - 20 augustus 2017

Het was wisselvallig weer, zodat onze baasjes besloten om eerst naar de dierenwinkel Zoo&Zo in Ede te gaan. Dit is een hele grote dierenwinkel (4500m2) met een groot assortiment dierbenodigdheden en ook paardensport, outdoor en hengelsport benodigdheden. Ook vind je hier een grote variëteit aan allerlei diersoorten (vogels, vissen, reptielen, konijnen, hamsters etc). Ik werd in de winkelwagen rond gereden en vond het erg leuk om bij de konijnen te kijken. Bij de lunchroom “Lorentzo”, ook in deze winkel mochten Bolle en ik nog een paar patatjes met een stukje vlees mee eten.
Toen we de winkel uit kwamen, was het mooi droog en zonnig weer, zodat we naar de Paviljoen de Posbank in Rheden gingen. Het was even zoeken naar een parkeerplaats, want het was er erg druk. De Posbank bij Rheden (provincie Gelderland) is de naam van een natuurmonument en een naastgelegen theehuis, op de rand van een met heide begroeide stuwwal op de zuidelijke Veluwe. De plek heeft een hoogte van 90 meter boven NAP met uitzicht over het IJsseldal, de Achterhoek en de Liemers tot in Duitsland. De Posbank is vernoemd naar het monument in de vorm van een halfronde stenen bank dat aanwezig is op een markant uitzichtpunt. Deze bank is vernoemd naar de heer G.A. Pos, oud-voorzitter van de ANWB. De Posbank is in de volksmond ook de benaming van het heidegebied waarin het ligt. De eigenlijke naam van het heidegebied is echter Herikhuizerveld. Het hele gebied was mooi paars gekleurd door de bloeiende heide. Het was ook flink klimmen en dalen door de heuvels met prachtige vergezichten, maar dat kunnen mijn kleine pootjes wel aan hoor!

Vijfsterren Fietsroute Hof van Twente West (deel 2.) Goor - Markelo 22 augustus 2017

Na de eerste uitlaat ronde door het park werd ik in de fietsmand gezet. We reden weer richting station Zwolle. Het was druk in de fiets coupé van de NS-trein. Mijn baasje had een zitplaat vlak bij de fiets, dus kon lekker op haar schoot liggen. Dat vind ik fijner dan op de grond liggen. Tijdens de treinreis richting Zutphen kwamen er nog meer fietsen bij, zodat er uiteindelijk 5-6 fietsen stonden. Op station Zutphen waar mijn baasje en nog een fietser uit moesten, was het even passen en meten in de trein en fietsen in en uitladen, zodat onze twee fietsen ook uit de trein konden. Er was maar 1 fiets coupé, dus veel te weinig! In Zutphen waren we er nog niet, we moesten met een Syntus trein naar Goor. Gelukkig kun je zo de fiets in de trein rijden bij deze trein. Dat kan niet bij de NS-treinen door alle hoge drempels. Vanaf station Goor pakten we de Vijfsterren Fietsroute weer op waar we de vorige keer gebleven waren. Vanaf station Goor fietsen we eerst door het dorp Stokkum en vervolgens naar het dorp Markelo.

Het was een leuke route, door (licht)glooiend terrein. Af en toe moest mijn baasje flink op de  pendalen trappen om een heuvel op te komen. Ik daar in tegen lag lekker lui in mijn fietsmandje. Hihihi Tja je hebt werkpaarden en luxe paarden… euh honden.

’s Middags kwamen we bij natuurgebied de Borkeld in Markelo aan. Hier volgenden we de blauwe paaltjes route van 5 km over het Elsenenerveld en Veen. Op het Elsenerveld, bevinden zich een dertigtal, tot vijfduizend jaar oude grafheuvels. Na deze wandeling prachtige wandeling door het bos, over de heide en langs grafheuvels werd ik weer in de fietsmand getild en vervolgden we weer de fietsroute.

Bij de natuurreservaat Friezenberg hieden we weer even een pauze. Zo kon ik mijn pootjes even strekken en mijn blaas legen. Ook mijn baasje dook even de bosjes in om te plassen. Dan hebben wij honden het toch wel een stuk makkelijker dat we overal kunnen plassen. De Friezenberg is een 40,2 meter hoge heuvel. De berg ligt in het natuurgebied De Borkeld, op de heide nabij Markelo tussen de buurtschappen Elsen en Herike. Bij Herberg De Pot stapten we af van de fiets. In de tuin van de Herberg pakten we een terrasje. Ik kreeg wat water te drinken en mocht een stukje appelgebak mee. De Herberg was ook de laatste rustpunt en we reden dan ook door totdat we weer bij station Goor 45 km later aankwamen.

Het Zwolse Bos en Landgoed Petrea - 24 augustus 2017

Ik was lui vandaag, maar toen mijn baasje eraan kwam met gebakken vis, sprong ik snel van het bed af. Ik wil natuurlijk ook mee proeven en eten!

Na de lunch liep ik met mijn baasje mee naar de bushalte. Toen ik de bus aan zag komen, kwispelde ik vrolijk, want dan gaan we weer een dagje erop uit! Het was een korte busrit naar het station Zwolle en vervolgens reden we later met de trein naar station Wezep. Bij het station Wezep stapten we over op de Buurtbus. We hadden niet veel overstap tijd van trein naar bus, maar doordat de trein stopte op het station,  gingen de slagbomen dicht, dus de Buurtbussen konden ook niet verder rijden. Bij de bushalte bij het Heerderstrand werden we afgezet door de Buurtbus chauffeur. Hier staken we de weg over naar het Zwolse Bos. In het Zwolse Bos, ten noordwesten van Heerde, mogen de honden in het grootste gedeelte van het bos los lopen.  Ook ik mocht van de lijn af.  We wandelden door het bos en over de heide van de Tonnenberg. Het was vandaag warm, ik was blij dat ik lekker af kon koelen in een modderbadje onderweg.  We wandelden ook langs het P-Veluwe Pompstation. Een merkwaardige naam dat herhinnerd aan het drinkwaterpompstation dat ooit in het Zwolse bos stond. Dit bos is in 1911 aangelegd voor de houtproductie en drinkwatervoorziening van de stad Zwolle. Na het doorkruisen van het Zwolse Bos, liepen we Landgoed Petrea door. Landgoed Petrea ligt ten westen van Wapenveld. Hier moest ik helaas weer aangelijnd worden, want honden mogen hier niet overal los lopen. Landgoed Petrea was ooit van de hertog van Gelre. Rond 1850 werd het gekocht door de bekende weerkundige Christophorus Buys Ballot.Hij ontgon een klein stuk van zijn bezit en stichtte daar de boerderij Petrea en ook probeerde hij van het aanwezige leem stenen te bakken. Vermoedelijk komt daar ook de naam vandaan: petra is Grieks en betekent steen. In 1903 werd Petrea gekocht door dr. J.E. van der Meulen. Zijn zoon mr. J.E. van der Meulen, oud-vice-president van de Hoge Raad overleed in 1968 en schonk het 307 hectare grote gebied aan het Gelders Landschap. Het is het grootste legaat dat het Geldersch Landschap ooit mocht ontvangen. Bij bushalte Molenweg in Wapenveld, vlak bij het bos, stapten we na 8 km gelopen te hebben weer in de bus terug naar Zwolle.

Landgoed 't Reelaer te Raalte - 1 september 2017

Voordat we op stap gingen, eerst een bezoek gebracht aan oma. Tante Jo was er ook. Ik mocht mee snoepen van een broodje kroket en kreeg zelfs nog een grote plak worst na. ’s Middags kwamen Bolle en zijn baas langs. Met zijn allen aten we vis en patat. Hierna gingen we met de auto naar de Welkoop in Heino om dierbenodigdheden in te slaan. De auto werd weer volgeladen met balen zaagsel en hooi. In het dorp aten Bolles baas en mijn baasje nog een ijsje. Ik daar in tegen ging lekker in de zon liggen op het terras. Vervolgens gingen we met de auto naar restaurant Jan Steen. Niet om uit eten te gaan, (had wel een sappige kluif gelust), maar om over Landgoed ’t Reelaer te wandelen.

Op het landgoed bevind zich een villa; Het Reelaer, aan de weg tussen Heino en Raalte. Het kasteel stond vroeger in de buurtschap Tijenraan, die onderdeel was van de in schoutambt Raalte gelegen marke Raalterwoolde.
De huidige villa bestaat naast het hoofdgebouw ook uit een stalgebouw, een koetshuis en een bouwhuis waar een groepje ganzen vrij rondlopen. In 1939 bestond het landgoed van Het Reelaer uit 240 hectare. Het Reelaer werd voor het eerst genoemd in 1430, wanneer het erfpachtgoed van de bisschop van Utrecht en later van de Staten van Overijssel betreft. In de daaropvolgende eeuwen behoorde het aan verschillende adellijke families toe, waaronder Van Ittersum en Van Vidal. Sinds 1911 is Het Reelaer in handen van de familie Van Welderen, die de naam van baron Rengers draagt.De oorspronkelijke havezate is in de jaren 10 van de 19e eeuw afgebroken. Er waren wel enkele paden afgesloten omdat het een rust,- of prive gebied was en het landgoed maakt een beetje een verwaarloosde indruk (vooral de gebouwen). Na 7 km te hebben gewandeld, bereikten we weer de auto.

Sprengenwandeling Veluwezoom te Laag-Soeren - 2 september 2017

Laag-Soeren is een van de dorpen behorende tot de gemeente Rheden in de provincie Gelderland. Laag-Soeren ligt aan de zuidoostrand van de Veluwe (de Veluwezoom).

Honden waren niet toegestaan in de tuincentrum in Laag-Soeren, dus daarom reden we door met de auto naar de startpunt van de Sprengenwandeling Veluwezoom.

De auto werd geparkeerd bij “Ardoer Camping de Jutberg” en vervolgens pakten we de wandel route op bij de "De Priesnitzhoeve", waar we na de wandeling ook een terrasje pakten. Bolle en ik mogen dan ook vaak mee snoepen. Bij deze hoeve kun je wat drinken of lunchen. In de zomer hebben ze boerenschepijs. Kinderen kunnen zich vermaken in de speeltuin en met de dieren die in en om de hoeve rondlopen.  Als steunpunt voor Natuurmonumenten verkopen ze ook o.a. diverse routekaarten en mountainbikevergunningen.

Het heuvelachtige gebied met zijn golvende bosranden hoort bij het vroegere Landgoed Laag-Soeren. Het landgoed is in 1846 gekocht door de Amsterdamse koopman Jut van Breukelerwaard, die halverwege de 19e eeuw genezing vond voor zijn reuma in een Duits kuuroord. Jut vond dat ook het sprengenwater van Laag-Soeren geschikt was voor koudwater-behandelingen. Hij bouwde het kuuroord Bethesda, het huidige landgoed Laag-Soeren. Bethesda werd ook bezocht door bijzondere “buitenlui”, zoals Anthonie Fokker. Dit kuuroord was het eerste in Nederland en genoot internationale bekendheid.

Het landgoed was een tijdlang eigendom van de Amsterdamsche Bank en diende als vakantie-oord voor werknemers uit het westen van ons land.  De tuinen zijn aangelegd in de (sobere) Engelse landschapsstijl met verspreide boomgroepen met Amerikaanse en inlandse eiken, beuken en berken en daarnaast een aantal solitairen zoals de Weymouth den, linde- en tulpenbomen.

De Soerense beek loopt in gekanaliseerde vorm langs de met bomen (beplanting eind 18e eeuw) omzoomde Badhuislaan, waarvan de naam herinnert aan een van de vele functies die het Landgoed in het verleden heeft gehad. De beek vloeit voort uit een sprengenstelsel en heeft waarschijnlijk een natuurlijk ontstaan met zijn oorsprong op de heide ten noordwesten van het dorp Laag-Soeren.

De Soerense Beek liet vroeger de papiermolens draaien.Wasserij Barth Slijkhuis wast nog altijd met het kalkarme sprengenwater, als enige in Nederland.

Aan de Priesnitzlaan, aan de rand van het bos op de Soerense Enk bevind zich het Priesnitzmonument (torentje van Jut). Van een afstand lijkt het net een kapelletje met een hoge torenspits. Jut van Breukelerwaard richtte het monument omstreeks 1860 op ter ere van vier watergeneeskundigen, Priessnitz, Oertel, Flusse en Rausse, van wie methoden in Laag-Soeren werden toepast. Na het bezoek aan het monument, liepen we weer richting auto, waarbij de gps teller van mijn baasje weer op 7 km stond.

Lusthof de Haek en de Nieuwkoopse Plassen te Woerdense Verlaat - 3 september 2017

Het was goed toeven in het tuincafe van Intratuin Zevenhuizen. Bolle en ik mochten ook een hapje mee eten. Ik werd weer als een prins op een troon door de winkel gereden. Bolle liep mee naast de winkelwagen. Tja, je hebt luxe honden en werkhonden.  Na het bezoek aan de Intratuin gingen we naar Woerdense Verlaat.

Het Woerdense Verlaat is een dorp in de gemeente Nieuwkoop, aan de rand van de Nieuwkoopse plassen.

De wandeling (circa 4 km) ging door Lusthof de Haek en langs de Nieuwkoopse Plassen. Het smalle, bochtige pad door Lusthof de Haek voerde je langs bomen, over bruggetjes en langs water. Aan de rand van Lusthof de Haeck staat een uitkijktoren van vier meter hoog. Hiervandaan heb je een goed uitzicht over de rietlanden van de Nieuwkoopse Plassen.

Lusthof de Haeck is ooit aangelegd als privé jacht- en visgebied van dr. W.H. Teupken. In Lusthof de Haeck kom je verschillende legakkers tegen. In het voorjaar en zomer staan ze vol met knalgele dotterbloemen en moerasspirea. Legakkers zijn ontstaan doordat inwoners van Nieuwkoop vanaf de 16e eeuw plantenresten (veen) van de bodem omhoog hebben gehaald. Met een speciale baggerbeugel werd het veen uit het water omhoog gebaggerd. Deze kleddernatte derrie werd op de kant gelegd om te drogen. Er werd zoveel mogelijk veen opgebaggerd, dus er bleven maar smalle strookjes land (legakkers) over. Het water tussen de stroken legakker worden petgaten genoemd. Er zijn niet veel van deze legakkers meer. De meeste strookjes zijn door stormen kapot gewaaid. Hierdoor ontstonden de grote plassen zoals ze er nu uit zien.
Het was wel op de heenweg oppassen voor fietsers op de Hollandsekade,  alle weggebruikers (auto’s waren niet toegestaan) moesten gebruik maken van dezelfde weg. Via een andere weg zijn we terug naar de auto gelopen die geparkeerd stond bij “Werkschuur de Kivit”.

Landgoed Petrea en 't Zwolse Bos - 5 september 2017

Donkere wolken stapelden zich op boven Zwolle. Ondanks het dreigende weer, stapte ik de middag toch enthousiast de bus in naar het station samen met mijn baasje. Op het station hoefden we heel even te wachten op de bus naar Wapenveld. Bij bushalte “Molenweg” in Wapenveld stapten we uit. Vanaf deze bushalte is het een heel klein stukje lopen naar landgoed Petrea. Het eerste gedeelte van het bos is honden losloop terrein. Toen we de heide over wandelden, moest ik weer aan de riem. Behalve naaldbos en heide zijn er eiken- en beukenlanen en een spontaan gegroeid berken-dennenbos. Het was lekker weer, zodat we door naar ‘t Zwolse Bos wandelden. In ’t Zwolse Bos hield ik samen met mijn baasje pauze in het bos aan de rand van een heideveld. Beiden gingen we een hapje eten en drinken. De droge gracht waar de route in het Zwolse Bos doorvoerde, is een restant van de vroegere waterwinning voor Overijssel. De paden zijn goed bewandelbaar, afgewisseld door houten trappen in de "grachten", deze zijn te omzeilen door middel van smalle paadjes lang de grachten. Na de pauze wandelden we weer richting bushalte. We hadden geluk dat de bus vertraging had, zodat we na een wandeling van 9 km niet bijna een half uur hoefden te wachten op de volgende bus naar station Zwolle. Ook waren we net op tijd voor de harde regenbui in de bus, want ik houd echt niet van een nat pak…euh vacht.

Boswachterij Staphorst - 8 september 2017

Ik vond het niet leuk dat mijn baasje ’s middags zonder mij de deur uit ging. Ik wil natuurlijk altijd met haar mee. Later de middag stapte ze weer de deur in samen met Bolle en zijn baas. Ze waren samen wezen lunchen en dat ook nog eens zonder mij!

Even later stapten we samen in de auto en reden we naar Boswachterij Staphorst. De drie kerkdorpen Staphorst, Rouveen en IJhorst vormen samen met de gehuchten Punthorst en Lankhorst (daar is het Knooppunt Lankhorst naar vernoemd) en de buurtschappen Hamingen, (De) Leijen, Halfweg, Slingenberg, Westerhuizingerveld en De Lichtmis (laatste drie slechts ten dele) de gemeente Staphorst. In het oostelijk deel van het Staphorster grondgebied ligt de Boswachterij Staphorst met de recreatievijver de Zwarte Dennen. Dit gebied is circa 940 ha groot.

Vanaf de parkeerplaats aan de Kampweg kun je de “Natte Neuzen Route” volgen. Deze route is aangegeven met oranje of gele paaltjes met een pootafdruk van een hond. Honden mogen op deze speciaal uitgezette wandeling los door het bos lopen.

Bij deze parkeerplaats was vroeger ook “Kamp Het Wijde Gat”. Dit was een werkkamp dat aanvankelijk bedoeld was om werkloze mannen bij de landontginning en de aanleg van staatsbos aan het werk te zetten. Dit werkverschaffingskamp had een capaciteit van 96 bedden. In 1939 valt het kamp onder de Rijksdienst voor de Werkverruiming. Het kamp werd geleid door een kok/beheerder. Deze kreeg assistentie van een hulp kok en een huishoudelijke hulp. Het kamp bestond uit twee woonbarakken, elk met acht kamers met zes slaapplaatsen, een barak met daarin de beheerderwoning, kantoor en keuken. Verder een kantine, enkele toiletten, een magazijn en waslokalen.

Vanaf 10 juli 1942 gebruikte de Duitse bezetter het kamp als tijdelijke buffer voor Westerbork en moesten de werklozen plaats maken voor Joodse mannen, die voornamelijk uit de provincie en de stad Groningen afkomstig waren. Ze werden verplicht tewerkgesteld en zo gelijktijdig geïsoleerd van hun familie. Op 3 oktober 1942 werden de mannen gedeporteerd naar Westerbork. Van daaruit werden zij naar Oost-Europese vernietigingskampen gestuurd. Slechts vier van hen hebben de oorlog overleefd.De woonbarakken en kantine van Het Wijde Gat zijn later als tijdelijke behuizing naar 'Arbeid Adelt' aan de Westerhuizingerweg in Balkbrug verplaatst, waarna de kantine na nieuwbouw dienst ging doen bij de IJsvereniging Oud Avereest.
Ondanks de regen vermaakten we ons goed in het bos. Onze baasjes zijn geen echte speurneuzen, want die raakten onderweg de route paaltjes weer kwijt. Na wat dwalen door het bos over leuke, smalle bospaadjes pakten we weer verder de route op.

Bathmen eo 9 september 2017

Tussen de Zuidmars en de enken van Zuidloo strekt zich van oost naar west een lange strook natuurgebied uit: 't Langenbergerveld. Vroeger was dit een groot heidegebied; arme grond dus, die behoorde tot de marke Dorth en Zuidloo. Marken dateren van de Middeleeuwen, toen boeren onontgonnen stukken land gemeenschappelijk in beheer namen. De grond werd gebruikt voor het steken van plaggen voor de enkbemesting, het verzamelen van hakhout en het houden van schapen. De route is deels een oud kerkenpad geweest. 
De auto werd geparkeerd in Bathmen. Bathmen is een dorp in gemeente Deventer, provincie Overijssel. We wandelden eerst een gedeelte van de groene paaltjes wandelroute (Langenbergerveld route) en vervolgens stapten we over op de paarse paaltjes route (Zuidlooër boerenroute) richting het dorp Zuidloo. De buurtschap Zuidloo omvat het zuidoostelijke deel van de gemeente Bathmen en vormde het oostelijk deel van de vroegere marke Dorth en Zuidloo. Na het oversteken door een weiland bereikten we landgoed Dorth. Hier was de wandel route afgezet, dus liepen we een stukje om. Landgoed Dorth is een parkbos met voorname bomenlanen, te midden van vijvers, boerengrond en bos. De oudste fundamenten op landgoed Dorth dateren uit de twaalfde eeuw.
Inmiddels werd het steeds donkerder en begon het zelfs te onweren. Toen we door het Dortherhoek wandelden, brak het noodweer los. Gelukkig duurde de bui niet al te lang, maar had wel een natte vacht en pootjes. Toen de zon door brak, droogde mijn vacht ook snel weer op. Inmiddels waren onze baasjes de route paaltjes (ja alweer) kwijt geraakt, zodat we op gps richting auto liepen. Een eind verderop kwamen we weer de paarse paaltjes route tegen en vervolgden we weer de route. Op het eind van de route passeerden we een weide in het bos waar varkens en Hooglanders liepen. Lekker hoor, kreeg gelijk zin in varkens karbonade.

Eurofleur en Landgoed Den Treek- Henschoten te Leusden 10 september 2017

Eurofleur in Leusden is het grootste tuincentrum van Midden Nederland. Deze tuincentrum, vlak bij Amersfoort is 7 dagen in de week geopend en heeft een oppervlakte van 20.000 m2 met twee verdiepingen. Honden mogen tegenwoordig alleen de winkel betreden als ze in een winkelwagen zitten, dit was voorheen niet…. Ik vind het niet erg om door de winkel gereden te worden, Bolle daar in tegen heeft hier geen geduld voor. Men was weer druk bezig met het opbouwen van de Kerst afdeling, mijn baasje kan straks haar hart weer ophalen. 
Na het bezoek aan het tuincentrum maakten we een wandeling van 6,5 km over Landgoed Den Treek-Henschoten. Het landgoed van bijna 2000 hectare is geheel in particuliere handen en ligt op de overgang van de Utrechtse Heuvelrug naar de Gelderse Vallei. Het landgoed bestaat voornamelijk uit bos met aan de oostelijke rand weilanden en akkers. Verspreid in het bos liggen ook nog landbouwgronden, zandverstuivingen en vennen.Op het landgoed bevinden zich ook de recreatieplas het Henschotermeer en de Pyramide van Austerlitz.
De benaming Den Treek-Henschoten komt voort uit het samengaan van twee landgoederen in 1919. Landgoed Den Treek was oorspronkeliljk eigendom van de familie De Beaufort en landgoed Henschoten van de familie van Asch van Wijck. Beide landgoederen zijn sindsdien onder gezamenlijk beheer.
Honden mogen hier niet los lopen, dus Bolle en ik moesten helaas aan de lijn blijven.

Facebook Groep "Gezellig wandelen in Zwolle eo" - Berkum 13 september 2017

Officiel is het nog geen herfst, maar vandaag leek het er wel op. Regen, regen, regen en harde wind. Gelukkig liet mijn baasje me niet uit in de regen, maar wachtte ze dat het even droog was.
’s Avonds was het weer opgeklaard en werd ik dik ingepakt omdat ik mee mocht op de fiets. We fietsten naar het oude Van der Valk Restaurant in Zwolle. Hier verzamelden vandaag mensen van de Faceboek groep “Gezellig wandelen in Zwolle eo”. Zo wandelde ik als enige hond met 5 dames mee door de wijk Berkum.
Berkum was vanouds een buurtschap buiten Zwolle. Voordat Berkum bij de gemeente Zwolle kwam, hoorde het bij de gemeente Zwollerkerspel (1802-1967), die bestond uit de om Zwolle heen gelegen dorpen en gemeenschappen. In de 20e eeuw wilden veel mensen uit de stad Zwolle in het buitengebied wonen. Na de Tweede Wereldoorlog zijn derhalve veel woningen bijgebouwd, waaronder de tegenwoordige wijk Berkum. Door de randligging van Berkum wordt er nog vaak over Zwolle en Berkum als verschillende entiteiten gesproken.
De wandeling ging oa langs begraafplaats Kranenburg en door het Vegtlusterbos. In het Vegtlusterbos kun je een herhinneringsboom laten planten. Deze boom wordt geplant bij een bijzondere gebeurtenis, zoals de geboorte van een (klein)kind, een verjaardag, jubileum of herdenking. Hierna wandelden we achter de voetbalvelden langs richting schutsluis Het Nieuwe Verlaat.
De schutsluis Het Nieuwe Verlaat is in 1914 gebouwd in de monding van de Nieuwe Vecht in de Overijsselse Vecht. De sluis staat gewoonlijk open en wordt alleen gesloten bij extreem hoge Vechtstanden. Er is dus sprake van een zogeheten keer-schutsluis. Aan het begin van de vorige eeuw nam het vaarverkeer over de Nieuwe Vecht drastisch af. De sluismeester bij het Nieuwe Verlaat schutte in 1930 nog maar 311 kleine schepen. Toen de Ceintuurbaan werd aangelegd, was scheepvaart tussen het centrum en de Overijsselse Vecht definitief onmogelijk. De Nieuwe Vecht loopt langs en door de Zwolse wijken Berkum, Wipstrik, Diezerpoort en de nieuwe wijk Molen Oever.
Over de Maatgravendijk wandelden we weer terug naar het beginpunt.
Deze wandelgroep wandelt iedere woensdag avond rond 19.00 uur op verschillende locaties in en rondom Zwolle.
Ik hoop dat ik en mijn baasje vaker mee kunnen wandelen.

Tuinland Zwolle, Duursche Waarden en Fortmond te Olst 15 september 2017

Herfstfair Kasteel Cannenburgh te Vaassen 16 september 2017

De Herfsfair in het kasteelpark bij Kasteel Cannenburch in Vaassen (Gelderland) werd gehouden van vrijdag 15 t/m zondag 17 september 2017. Het van oorsprong middeleeuwse kasteel Cannenburch ligt in een prachtig oud parkbos met weilanden en vijvers. Voordat we het park in gingen, werden Bolle en ik eerst uitgelaten. We wandelden daarom eerst een rondje om het kasteel(park) en langs de Cannenburger Molen, een watermolen op de Hartense Molenbeek. In de molen bevindt zich een gespecialiseerde maalderij voor het malen van groenten, kruiden, specerijen en boekweit. De molen is niet voor bezoekers geopend.
Er waren op de herfstfair kraampjes die streekproducten, tuinplanten, outdoorkleding en laarzen, serviezen, schilderijen en wijn verkochten. Ook aan de inwendige mens werd gedacht. Bolle en ik mochten nog een stukje loempia mee eten. Er waren niet veel kraampjes en behalve pompoenen werden er verder ook geen herfst decoraties verkocht. Dat vond mijn baasje wel jammer, want die doet graag ideeen op en vind zon herfst stukje in huis ook altijd wel leuk. We waren daarom al snel rond en wandelden hierna rondom het kasteel en door het kasteelpark.
Het kasteel dateerd uit de 16e eeuw en is gebouwd op de restanten van een eerder kasteel, waarvan de vroegste vermelding uit 1365 stamt. Sporen van dit vroegere versterkte huis zijn nog te zien in de kelder van het huidige kasteel. In 1543 werd De Cannenburgh het bezit van maarschalk Maarten van Rossum. Hij liet de ruïne tot een statig slot herbouwen, maar overleed in 1555, voor het kasteel klaar was. Zijn opvolger, Hendrik van Isendoorn, voltooide het bouwwerk.
De laatste particuliere eigenaar was Duitse schilder Richard Cleve. Na de oorlog werd het kasteel in beslag genomen door de Nederlandse Staat, waarna het in 1951 voor een symbolisch bedrag werd verkocht aan de Stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen. Tussen 1975 en 1981 werd het kasteel gerestaureerd en met behulp van diverse schenkingen, opnieuw ingericht. In 2006 kon de stichting op een veiling in Brussel een groot deel van de inboedel terugkopen. Het ging hierbij om zilverwerk, paardendekens, meubelstukken en een familievaandel uit 1759.

Zandsculpturen Festival te Oss en de Overasseltse en Haterse Vennen te Nijmegen 17 september 2017

Dit jaar was de entree van het Zandsculpturen Festijn Brabant in Oss gratis. Ook wij honden mochten gratis mee naar binnen. Maandenlang heerste er grote onzekerheid over de toekomst van het Zandsculpturen Festival, doordat de gemeente Oss eind vorig jaar had aangegeven dat het festivalterrein onder de Sheddaken in Oss niet meer beschikbaar zou zijn. Maar vanwege een wijziging in die ontwikkelingen, kon het festival dus tóch nog een jaar in Oss terecht. Helaas niet zo groot opgezet als voorgaande jaren, maar toch leuk om even te bezoeken. Dus wil je deze eventement bezoeken, hij is open tot 30 september 2017!
Vervolgens reden we na het bezoek aan het Zandscupturen Festijn door naar de De Overasseltse en Hatertse Vennen even ten zuidoosten van Nijmegen. Bolles baas parkeerde de auto bij Parkeerplaats “De Diervoort”, nabij de gelijknamige Kaasboerderij in Wijchen. Vanaf deze parkeerplaats kun je twee wandel paaltjes routes volgen. Er werd gekozen voor de rode paaltjes route van circa 3,5 km.
Het gebied bestaat uit vennen, een gedeelte is honden losloop gebied. De hoge droge stuifzandruggen waren uitermate geschikt voor bewoning. Er zijn hier veel vondsten gedaan uit verschillende periodes van rond 8000 voor Chr. tot 1500 na Chr. Er broeden hier ongeveer 80 soorten vogels en er leven dassen, reeën en vossen en kleinere zoogdierensoorten als bunzing, konijn, haas, eekhoorn, wezel, hermelijn en egel. Bij de vennen komen verschillende soorten salamanders, padden en kikkers voor.
De route voerde ons ook langs de ruïne van de Middeleeuwse St. Walrickkapel. Aan de zuidmuur van de ruïne staat een oude zomereik, die nog altijd dienst doet als koortsboom. Het volksverhaal vertelt dat als een lapje stof aan een koortsboom (ook wel lapjesboom) wordt gebonden, deze boom ervoor zorgt dat ziekte verdwijnt. Wanneer er voor het eerst een lapje aan de boom is bevestigd, is niet bekend. Wel is er een legende over hoe de predikende Willibrordus (eind 7e of begin 8e eeuw) hier gevangen genomen werd door de heidense rover Walrick. Willibrordus wist echter de zieke dochter van Walrick te genezen. Walrick deed boete in Rome, bekeerde zich en stichtte een kerk midden in de wildernis. Hij vroeg de dorpelingen een eik te planten waar ze, ook na zijn dood, om genezing van de zieken konden bidden. Maar zijn roversbende pikte dat niet, ze vermoordden vader en dochter en staken het huis in brand. Walrick werd heilig verklaard, de plek werd een bedevaartsoord. Tot in de twintigste eeuw werden vanuit Wijchen processies gehouden naar de kapel met zijn boom. Inmiddels is een nieuwe lapjesboom vlakbij de oude eik geplant, waar je beter bij kunt om een lapje in te hangen.

Het Graafschapspad etappe 1. Almen - Zutphen 19 september 2017

Brrr…bibber…bibber…. Wat was het koud vanmorgen bij de bushalte. Ondanks ik mijn winterjasje aan had, had ik het toch koud. De bus had tien minuten vertraging, maar ondanks dit waren we toch op tijd op station Zwolle. We reden met de trein naar Zutphen. Het was toen we de trein in Zutphen uitstapten, flink doorstappen met mijn kleine pootjes, want we hadden niet veel overstap tijd naar de bus. Twee minuten voor vertrek, stapten we de bus naar Almen in. Almen ligt tussen het Twentekanaal en de Berkel in het noordwesten van de Achterhoek. In Almen stapten we uit bij de bushalte “De Hoofdige Boer”. Mijn baasje startte expres in het dorp Almen, omdat hier de bus maar 1x per uur rijd. We wandelen eerst het dorp uit richting landgoed de Voorst in Eefde.
Huis De Voorst is een statig 17e-eeuws huis in een gevarieerd landschap met een tuin, parkbos en cultuurgronden. Bij de bouw van De Voorst, aan het eind van de 17e eeuw, spaarde eigenaar Arnold van Keppel kosten noch moeite om tot een spectaculair resultaat te komen. Voor het ontwerp nam hij de vermaarde architecten Jacob Roman en Daniel Marot in de arm. Het duo had een paar jaar eerder Paleis Het Loo ontworpen. Het hoofdgebouw ging in 1943 door brand verloren. Landgoed en ruïne werden in 1951 gekocht door de Stichting Pensioenfonds van de Nederlandsche Heidemaatschappij die het huis in 1957 doorverkocht aan Stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen. Deze liet het kasteel herbouwen/restaureren, wat in 1960 tot voltooiing kwam. In 1988 kon Geldersche Kasteelen een belangrijk deel van het omliggende landgoed aankopen.
Na het verlaten van het landgoed, wandelen we een heel stuk langs rivier de Berkel waar ik ook nog even los mocht lopen. 
Vervolgens wandelden we Zutphen in, langs prachtige historische en monuentale gebouwen zoals de Berkelpoort, de Marinet-of Bourgonjetoren en de waltorens. De Berkelpoort is een waterpoort en onderdeel van de Zutphense stadsmuur, over de kleine rivier de Berkel. De poort werd in de 14e eeuw gebouwd om de twee nederzettingen aan beide zijden van de Berkel met elkaar te verbinden.
De Marinet- of Bourgonjetoren vroegere benamening was ‘den nijen toern Borgonien’. Aanleiding voor de bouw was de vete tussen Philips van Bourgondië en hertog Arnold. Uit oude Overrentmeesterrekeningen blijkt dat de toren in 1457 werd gebouwd. Dit gebeurde op de plek net buiten de toen bestaande Veerpoort die in hetzelfde jaar werd afgebroken. Op het platte dak hebben vuurmonden gestaan. In 1742 kreeg Baron van Heeckeren tot Waliën toestemming om een koepel op de toren te laten bouwen en de stadsmuur langs zijn hof te egaliseren.
Waltorens zijn een uitvinding van voor het buskruit. De onderlinge afstanden tussen de muurtorens bedraagt gemiddeld 67 meter. De torens hebben aan de stadszijde een spitsboogvormige 'open keel'. De waltoren is een van de drie overgebleven, oorspronkelijk waren er vier, torens in de oostelijke stadsmuur welke langs de Bornhovestraat en Armenhage loopt. Vanaf de 15e eeuw mochten de armen van de stad kleine huizen bouwen in de bogen van de muur. De waltorens werden onafhankelijk van de walmuur opgemetseld en staken een derde boven de muur uit. Het aanwezige pannendak stamt uit een latere periode. Het doel van de torens was drieledig.
Eén: Ze dienden ter verdediging van de voet van de walmuur, vandaar dat er zich ook twee schietgaten op de begane grond bevonden. 
Twee: De walgang (bovenzijde stadsmuur) kon worden verdedigd wanneer deze onverhoopt toch door de vijand was beklommen. 
Drie: Het verhinderen van doorlopen door de vijand op de stadsmuur indien deze een deel had veroverd. Soms was het zo dat de muurtoren werd voorzien van een ophaalbrug wat doorlopen nog sterker belemmerde. De toren aan het Armenhagen vertoont aan de binnenzijde nog de oorspronkelijke moordgaten, of scharten, brede vensters, welke zijn afgewisseld door smalle gleuven: de schietgaten. Aan de buitenzijde zijn deze grotendeels dichtgemetseld.
We wandelden over de Groenmarkt richting het station. De Groenmarkt maakt deel uit van een reeks markten in de vorm van een halve cirkel. Ooit vormden de markten een verdedigingsgracht tegen aanvallen van de Vikingen. Toen Zutphen uitbreidde, werd de gedempte gracht een keten van markten in het centrum van de stad. Aan de markten werden rijke koopmanshuizen en het stedelijke Wijnhuis gebouwd.
De 1e etappe van het Graafschapspad is zeker een aanrader als je een wandel,- en natuur liefhebber bent en zoals mij van lekker snuffelen houd. Op naar de volgende etappe!

Facebook Groep "Gezellig wandelen in Zwolle eo" - Schellerlanden 20 september 2017

Nadat ik gisteren met mijn baasje een lange wandeling had gemaakt, was het nog maar de vraag of we vanavond weer met de Facebook Groep “Gezellig wandelen in Zwolle eo” mee konden. Na het slikken van extra pijnstillers, kreupelde mijn baasje naar de bushalte. Ze begon hoe langer hoe beroerder te lopen. Op het station stapten we over in de bus naar de wijk Schellerlanden. De Schellerlanden is een buurt in de wijk Zwolle-Zuid in Zwolle. Bij de snackbar de “Scheller Snack” op het winkelcentrum aan de Forelkolk begon de wandeling vanavond. We waren mooi op tijd, het was nog geen 19.00 uur. Vanavond wandelde ik weer net zoals de vorige keer met 5 dames mee. Er was ook een nieuwe dame mee. Na iedereen begroet te hebben, kon ik niet wachten om te gaan lopen. Het was mijn derde wandeling door deze wijk in heel mijn hondeleven. In mensen jaren ben ik bijna 8 jaar inmiddels. Nadat we de woonwijk hadden verlaten, wandelden we door het Schellerpark. Ik vond het jammer dat ik niet los mocht lopen en met de andere honden in het park kon spelen. Ik moest doorstappen om de groep bij te houden. Nadat we de Schellerdijk bij rivier de IJssel over waren gewandeld, begon het ook donker te worden. We waren toen ook al bijna weer bij het winkelcentrum, waar we niet zo lang op de bus naar huis hoefden te wachten.Mijn baasje heeft dus wel de hele wandeling uit kunnen lopen, maar thuis kwam ze weer strompelend van de bank af….

Het Engelse Werk te Zwolle 21 september 2017

Zonnig, droog en een aangenaam temperatuur hebben we niet vaak in de maand september. Des te meer reden om er met de baas even erop uit te trekken voor een wat langere wandeling. We reden net zoals gisteren weer met de bus naar het winkelcentrum in de Schellerlanden. We wandelden door het Schellerpark richting de Schellerdijk. Via de Schellerdijk wandelden we naar ’t Engelse Werk.
Het Engelse Werk is een park dat rond 1828 werd op voormalige vestingwerken. Het Engelse Werk en omliggende gebieden zijn waterwingebied. In 1952 werd het pompstation 'Engelse Werk' van Waterleiding Maatschappij Overijssel (later Vitens) in gebruik genomen. Sinds 2015 is hier ook het hoofdkantoor van Vitens gevestigd.
In het park wandelden we even rond, terwijl mijn baasje foto’s schoot. We wandelden ook langs het monument. Het monument in park Het Engelse Werk te Zwolle is opgericht ter nagedachtenis aan zes jonge mensen die hier op 3 oktober 1944 door de bezetter zijn gefusilleerd als represaille voor een verzetsdaad. De slachtoffers waren Cornelis Bakker(22 jaar), Albert Brouwer(25 jaar), Hans Marius Koopal (24 jaar), Jacob Koorn (21 jaar), Alfred Schnell (44 jaar) en Eva Schnell-Jolowicz (30 jaar). 
Hans Marius Koopal was op 30 september 1944 gearresteerd. Volgens een getuige moesten de zes gevangenen hun eigen graf graven en werden zij twee-aan-twee in de gegraven kuil doodgeschoten. Bij het derde schot ketste het geweer. Hans Marius Koopal probeerde van het daardoor ontstane tumult gebruik te maken om te vluchten. Dit mislukte.
Alfred Schnell was getrouwd met Eva Jolowicz. Het echtpaar woonde in Amersfoort. Alfred Schnell was chemicus en als zodanig adviseur in octrooiaangelegenheden. Eva Schnell-Jolowicz was onderwijzeres. Het echtpaar was ondergedoken, eerst in Amersfoort en later in Oldebroek. Door verraad zijn zij in op 3 oktober 1944 gepakt. 
Bij de arrestatie van joodse onderduikers gold in elk geval het voorschrift dat zij naar Westerbork moesten worden overgebracht. Waarschijnlijk was het een wraakactie van de SS Obersturmführer en Kriminal-kommissar Erich Aloyisius Lütkenhus voor de bevrijding de dag ervoor van vier verzetsmensen. In elk geval zijn de zes slachtoffers omgebracht met de kennelijke bedoeling dat hun graf niet ontdekt zou worden. Bij werkzaamheden aan de IJssellinie werden op 13 februari 1945 de lichamen ontdekt. De SD nam de leiding over. De inmiddels gekiste lichamen werden alsnog naar Westerbork gebracht. Er was geen brandstof meer om ze te cremeren. Ze werden op de hei vlak bij kamp Westerbork anoniem begraven.
Op 13 mei 1945 werd de plek bij toeval ontdekt. De doden konden alsnog worden geïdentificeerd. De drie joodse slachtoffers kregen twee dagen later op 15 mei 1945 hun laatste rustplaats op de algemene begraafplaats van Westerbork.
Na een wandeling van 5 km, keerden we weer terug met de bus vanaf het park naar huis.

Landgoed Beerschoten in de Bilt 22 september 2017

Ik ben dol op vis. Vind het dan ook heerlijk om mee te smullen. Ik had het geluk dat ik zowel vis van mijn baas mee kreeg en van Bolles baas. Helaas moest ik dus wel de vis delen met Bolle. Na het eten gingen we met zijn allen wandelen over landgoed Beerschoten in de Bilt.
Diverse delen van het landgoed zijn een rijksmonument waaronder een landhuis, hoofdgebouw, tuinmanswoning, ijskelder, brug en een parkaanleg. De oorsprong van het landgoed is gelegen in een uithof van het Vrouwenklooster van Oostbroek. 
Een uithof is een grote kloosterboerderij / abdijhoeve van waaruit de vaak aanzienlijke landerijen die aan een kloosterorde toebehoorden, werden bewerkt en beheerd. In eerste instantie deden monniken meestal zelf het werk op deze uithoven, later werden die taken vaak uitbesteed aan lekenbroeders. Soms werden de hoeves ook verpacht.Een deel van het huidige landgoed wordt beheerd door Het Utrechts Landschap.
We volgden hier een witte gemarkeerde paaltjes route van 3,5 km over het landgoed.Ik ben dol op vis. Vind het dan ook heerlijk om mee te smullen. Ik had het geluk dat ik zowel vis van mijn baas mee kreeg en van Bolles baas. Helaas moest ik dus wel de vis delen met Bolle. Na het eten gingen we met zijn allen wandelen over landgoed Beerschoten in de Bilt.
Diverse delen van het landgoed zijn een rijksmonument waaronder een landhuis, hoofdgebouw, tuinmanswoning, ijskelder, brug en een parkaanleg. De oorsprong van het landgoed is gelegen in een uithof van het Vrouwenklooster van Oostbroek. 
Een uithof is een grote kloosterboerderij / abdijhoeve van waaruit de vaak aanzienlijke landerijen die aan een kloosterorde toebehoorden, werden bewerkt en beheerd. In eerste instantie deden monniken meestal zelf het werk op deze uithoven, later werden die taken vaak uitbesteed aan lekenbroeders. Soms werden de hoeves ook verpacht.Een deel van het huidige landgoed wordt beheerd door Het Utrechts Landschap.
We volgden hier een witte gemarkeerde paaltjes route van 3,5 km over het landgoed.Ik ben dol op vis. Vind het dan ook heerlijk om mee te smullen. Ik had het geluk dat ik zowel vis van mijn baas mee kreeg en van Bolles baas. Helaas moest ik dus wel de vis delen met Bolle. Na het eten gingen we met zijn allen wandelen over landgoed Beerschoten in de Bilt.
Diverse delen van het landgoed zijn een rijksmonument waaronder een landhuis, hoofdgebouw, tuinmanswoning, ijskelder, brug en een parkaanleg. De oorsprong van het landgoed is gelegen in een uithof van het Vrouwenklooster van Oostbroek. 
Een uithof is een grote kloosterboerderij / abdijhoeve van waaruit de vaak aanzienlijke landerijen die aan een kloosterorde toebehoorden, werden bewerkt en beheerd. In eerste instantie deden monniken meestal zelf het werk op deze uithoven, later werden die taken vaak uitbesteed aan lekenbroeders. Soms werden de hoeves ook verpacht.Een deel van het huidige landgoed wordt beheerd door Het Utrechts Landschap.
We volgden hier een witte gemarkeerde paaltjes route van 3,5 km over het landgoed.Ik ben dol op vis. Vind het dan ook heerlijk om mee te smullen. Ik had het geluk dat ik zowel vis van mijn baas mee kreeg en van Bolles baas. Helaas moest ik dus wel de vis delen met Bolle. Na het eten gingen we met zijn allen wandelen over landgoed Beerschoten in de Bilt.
Diverse delen van het landgoed zijn een rijksmonument waaronder een landhuis, hoofdgebouw, tuinmanswoning, ijskelder, brug en een parkaanleg. De oorsprong van het landgoed is gelegen in een uithof van het Vrouwenklooster van Oostbroek. 
Een uithof is een grote kloosterboerderij / abdijhoeve van waaruit de vaak aanzienlijke landerijen die aan een kloosterorde toebehoorden, werden bewerkt en beheerd. In eerste instantie deden monniken meestal zelf het werk op deze uithoven, later werden die taken vaak uitbesteed aan lekenbroeders. Soms werden de hoeves ook verpacht.Een deel van het huidige landgoed wordt beheerd door Het Utrechts Landschap.
We volgden hier een witte gemarkeerde paaltjes route van 3,5 km over het landgoed.Klik hier om een tekst te typen.

Het Graafschapspad etappe 2. Almen - Laren (Gld) 23 september 2017

Helaas konden Bolle en zijn baas vandaag niet mee wandelen, zodat ik alleen met mijn baasje op pad ging. We wandelden de 2e etappe van het Graafschapspad. De wandeling ging vanaf het dorp Almen oa langs rivier de Berkel naar het dorp Laren in Gelderland. 
Almen ligt tussen het Twentekanaal en de Berkel in het noordwesten van de Achterhoek. Het kenmerkende landschap is het coulisselandschap. Een coulisselandschap is een halfopen landschap dat door de beplanting en bebouwing het karakter van een toneel met coulissen heeft. De beplantingen bestaan vooral uit houtwallen en heggen. Tijdens een gang door een coulisselandschap ziet men hierachter landschapselementen verdwijnen en even later weer verschijnen. 
We moesten wel een heel stuk asfalt lopen over de N826 (Zutphenseweg). Jammer, want voor de rest was het wel een mooie route.
Vlak bij het dorp Laren ging de route langs een sloot met maisvelden en weilanden. Het pad hadden ze gemaaid, maar het gras en riet niet opgeruimd, dus ik had heel veel moeite om met mijn korte pootjes hierover heen te lopen. Ik weigerde dan ook om verder te lopen, zodat mijn baasje me optilde.
Na 10 km wandelen, kwamen we aan in het dorp Laren waar we de bus naar het station Deventer namen. Wachtend op de trein in Deventer het Vogeleiland, een park tegenover het station bezocht. Hier wonen oa varkens en verschillende (water)vogels. Ook is er een Paviljoen waar je voor een hapje en drankje terecht kunt.

Het Broekerpad Klompenpad te Scherpenzeel 24 september 2017

Graafschapspad etappe 3. Laren (Gld) - Lochem 26 september 2017

De wekker ging al vroeg vanmorgen. Ik bleef nog lekker op bed liggen. Toen mijn baasje uit bed stapte, pikte ik haar kussen in. Ligt lekker warm daar. 
Voor 09.00 uur waren we al met de bus richting station Zwolle. Gelukkig kreeg ik een jasje aan, want van zitten op de grond krijg ik koude billen. Natuurlijk kreeg ik het zoals altijd weer voor mekaar om lekker op schoot van mijn baasje te zitten. We moesten even wachten op de trein naar Deventer. Op station Deventer stapten we uit en namen we de bus naar het dorp Laren (Gld), een dorp in de gemeente Lochem in het oosten van de provincie Gelderland. Laren is vooral bekend vanwege zijn vele landgoederen en bijbehorende kastelen en landhuizen.
We zouden vandaag de 3e etappe van het Graafschapspad wandelen. We begonnen in t dorp Laren (Gld) en wandelden over een oud Kerkenpad door een landelijke omgeving naar t dorp Exel. Het dorp Exel bestaat uit vier straten, de Oude Lochemseweg, de Exelseweg, 't Veld en de Vossebosweg. 
Vervolgens ging de route langs kasteel Ampsen over landgoed Ampsen. Het oudste gedeelte van het kasteel dateert uit de 17e eeuw.
Op het landgoed (680 ha) bevind zich ook een Sterrenbos. Het Sterrenbos is een verzameling van lanen die volgens een bepaald patroon met elkaar verbonden zijn en op een centraal punt bij elkaar komen. Deze lanen vormen een prachtige ster om het midden heen.
Na het verlaten van het landgoed wandelden we richting station Lochem, waar we na 8 km wandelen weer de trein en bus naar huis namen.

Graafschapspad etappe 4. Lochem - Barchem 27 september 2017

De weersvoorspelling voor vandaag zou goed zijn vertelde mijn baasje me. Mijn baasje besloot een OV-dagkaart in te zetten om samen een dagje uit te gaan. Voor 17 euro kun je met deze kaart in de daluren onbeperkt reizen met de bus,trein, tram en metro.
Rond 08.40 uur wandelde ik mee met mijn baas richting de bushalte. Rond 09.00 uur stapten we uit de bus op station Zwolle. We moesten nog even op de trein wachten naar Zutphen. Ik sliep in de trein nog even lekker op de schoot van mijn baasje. In Zutphen moesten we overstappen voor de trein naar Lochem, want hier waren we de laatste keer geeindigd met het Graafschapspad. We staken in Lochem eerst rivier de Berkel over, voordat we door de binnenstad van Lochem wandelden. Vervolgens wandelden we langs kasteel de Cloese uit 1520. In de jaren 90 deed het dienst als politieschool. Anno 2012 is het kasteel nog in bezit van een voormalig directeur van projectontwikkelaar Van Wijnen. Laatstgenoemde heeft het kasteel verdeeld in delen en probeert deze te verkopen of te verhuren. Langs akkerlanden wandelden we naar de Lochemse en Kale Berg. De Lochemse Berg (of Lochemerberg) is een 49,2 meter hoge heuvel. 
De beboste Lochemerberg behoort samen met de Kale Berg en de daartussen gelegen landerijen en houtwallen tot een 171 hectare groot natuurgebied van Stichting Geldersch Landschap. Op de top van de Lochemse Berg staat een ronde uitkijktoren uit 1893 die thans niet langer toegankelijk is. Deze toren is een gemeentelijk monument. Na circa 8 km wandelen, bereikten we het dorp Barchem waar we op de bus stapten naar het station Deventer.
Na het wandelen reisten we door naar Bolle en zijn baas om hier op visite te gaan. Door een treinstoring tussen Deventer en Amersfoort, moesten we via Zwolle om reizen. Gelukkig waren we niet heel veel later op station Den Dolder. In Den Dolder werden we opgepikt met de auto en reden we naar Zeist, waar Bolle en zijn baas wonen. We mochten gelijk een hapje mee eten. ’s Avonds werden we afgezet op het station en reisden we weer terug naar huis.

"De Ruiterberg " wandeling te Doorn 29 september 2017

Ik maak geen reclame hoor, maar ’s middags mocht ik bij de MC Donald lekker een chili chicken mee eten. Ik heb dan geluk dat ik voor in de auto op schoot zit, dan zit ik 1e rang om mee te eten. Bolle in zijn bench achterin de kofferbak, moet het altijd met minder doen.
Na de lunch reden we naar Doorn. We volgden hier vanaf de parkeerplaats de groene paaltjes route “Ruiterberg”. De wandelroute ging over landgoed De Ruiterberg in de Kaapse Bossen. In het najaar barst het in de Kaapse Bossen van de paddenstoelen. Ze zijn er in alle soorten, maten en kleuren. 
In de 19e eeuw werd in de Kaapse Bossen grind gewonnen. Op veel plaatsen in het bos zie je ondiepe kuilen, waar grind uitgegraven is. Waarschijnlijk gebeurde dit met de hand. Het grind gebruikte men om wegen en erven te verharden.
De ingang van landgoed De Ruiterberg, is gebouwd in Delftse Schoolstijl. De luiken voor de ramen zijn geschilderd in blauwwit zandlopermotief. Op het torentje staat een windvaan met ruiter te paard, symbool voor De Ruiterberg. 
Op het landgoed vind je een stenen paal. Deze stenen paal geeft de grens aan van landgoed De Ruiterberg. De grenspalen zullen rond 1916 zijn geplaatst bij de aanleg van het landgoed.
Het oorspronkelijke landhuis de Ruiterberg werd in 1917 gebouwd in opdracht van de rijke Jan Wilmink, directeur van de grote Amsterdamse rederij Lloyd. Het was een gedurfde onderneming om in deze tijd zo’n grote buitenplaats aan te leggen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het huis door de geallieerden gebombardeerd in een poging de archieven van de Duitse geheime dienst te vernietigen. Na de oorlog werd het landhuis herbouwd in de sobere Delftse Schoolstijl. Het huis is particulier bewoond en is niet te bezoeken. De bamboestruiken die je hier ziet horen bij het tuinontwerp van het landgoed. Aan het begin van de vorige eeuw werden er vaak exotische planten en bomen aangeplant op landgoederen om op iedereen indruk te maken.
De Vlinderstichting en Natuurmonumenten werken samen om de populatie vlinders te doen groeien. Dit doen ze door open plekken met elkaar te verbinden. Zo krijgen de vlinders een groter leefgebied. Via deze corridor kunnen vlinders gemakkelijker van de ene plek naar de andere vliegen. Door een rij bomen weg te zagen is een verbinding gemaakt tussen twee open plekken in het bos. Daar komen vlinders graag! Zo maken ze het bos aantrekkelijker voor vlinders.
Toen we bijna bij de auto waren, begon het iets te druppelen. Gelukkig waren we net op tijd voor de hoosbuien in de auto. Ik houd ook echt niet van een nat vacht!

Landgoed Klein Heidestein te Zeist 30 september 2017

Alle hondenpootjes nog aan toe! Nadat Bolle en ik in Rijswijk in het park werden uitgelaten, moesten we in de auto wachten in de parkeer garage. Ik wordt nooit zomaar in de auto achter gelaten op een openbaar parkeerterrein, maar dit was een privé parkeer terrein met toegangskaart waar we dan ook als enige geparkeerd stonden.
Nadat onze baasjes hadden gewinkelt stopten we op de terugweg in Zeist waar we nog een rondwandeling maakten op Landgoed Klein Heidestein. Landgoed Heidestein is een natuurgebied tussen Zeist en Driebergen-Rijsenburg op de Utrechtse Heuvelrug. Het gebied bestaat tegenwoordig uit naald- en gemengde bossen met heidevelden, stuifzanden en waterpartijen. Heidestein is een officieel fokstation voor het Drents heideschaap. Het landgoed grenst aan Bornia. Op Bornia zijn honden niet toegestaan.
Tussen 1870 en 1890 werd het gebied bebost. In 1909 werden voor de water- en lichtvoorziening enkele windmolens gebouwd, waarvan een voor het oppompen van water voor het aangelegde zwembad. Overtollig water werd vanuit het zwembad via een soort aquaduct naar de moestuin geleid. Restanten van het irrigatiesysteem zijn nog zichtbaar. Een grote vijver kon aangelegd worden, omdat deze was ontstaan door afgraving van zand ten behoeve van een steenfabriek.
De uit de vijvers en het kanaal vrijkomende grond werd gebruikt voor het opwerpen van heuvels en wallen. Boven op de wal om de vijver liet de eigenaar een houten theehuis bouwen, van waar uit de bezoekers een ruim uitzicht hadden, tot Austerlitz toe. Dit theehuis is nog intact. Hieronder werd een ijskelder gemetseld. In de kelder bleven ijsblokken uit de vijver soms jarenlang goed. De eigenaar liet, net als op het landgoed Bornia, een spoorlijntje aanleggen. Op deze wijze konden de gasten een rondrit maken over het landgoed en verder werd het gebruikt om landbouwgewassen naar opslagruimtes te brengen. Na de dood van de eigenaar werd het landgoed verdeeld over zijn beide dochters. Zo ontstond er een Groot en een Klein Heidestein. Het landhuis op Klein Heidestein, waar Duitsers in 1943 ingekwartierd waren, brandde na de oorlog af.

Het Graafschapspad etappe 5. Barchem - Borculo 3 oktober 2017

Dit was de 1e etappe van het Graafschapspad dat Bolle en zijn baas mee wandelden. We reden eerst met de auto naar busstation Borculo. Hier moesten we nog een half uur op de bus naar Barchem wachten. Het was een korte busrit van nog geen tien minuten. In het centrum van Barchem, in de Achterhoek, begonnen we met deze 5e etappe. Het huidige dorp Barchem is ruim 100 jaar oud. Het is ontstaan rondom twee cafe’s die hier kwamen door de prachtige toeristische omgeving. Een van de twee cafe’s was vroeger een halte van de stoomtrein tussen Borculo en Lochem. We wandelden al snel het dorp uit het bos in. Nadat we het bos hadden verlaten, was het enige tijd asfalt stappen door een landelijke omgeving. Als hond zijnde, heb ik geluk dat ik overal kan plassen en mijn behoefte kan doen. Voor mijn baasje ligt het anders, die moest een eindje van de route afwijken om even een toilet pauze te kunnen maken.
We wandelden ook over Landgoed Beekvliet, een landgoed met boerengrond, bos en singels. In het bos staan veel oude zomereiken die rond 1840 zijn aangeplant. Langs de laan naar huize Beekvliet staan zelfs enkele oudere exemplaren. Het huidige huis dateert van 1902 en is een opvolger van een huis uit 1840 waarvan het koetshuis nog bestaat. Onderweg kwamen we ook weer heel veel padenstoelen tegen. Via slingerende paadjes wandelden we weer een landelijke omgeving in richting rivier de Berkel. Na het wandelen langs de Berkel liepen we het centrum van Borculo in waar we na 9 kilometer weer in de auto stapten naar huis.

Het Graafschapspad etappe 6. Borculo - Ruurlo 3 oktober 2017

De Wijthemenerplas 6 oktober 2017

Nadat mijn baasje de ratten,- en caviaverblijven had schoongemaakt, mocht ik mee in de fietskar naar oma. Het was te koud om voor op de fiets in de mand te zitten, dus ik zat lekker warm in de fietskar. Tante Jo kwam ook bij oma op visite. Zoals gewoonlijk werd ik door iedereen goed verwend met wat lekkers. Op de terugweg naar huis kwamen we erachter dat de fietskar niet waterdicht was (het had geregend), dus daar moet mijn baasje nog iets op verzinnen.
’s Middags kwamen Bolle en zijn baas langs en zijn we wezen wandelen bij de Wijthemerplas, nabij Zwolle. Het is in de zomer een recreatieplas, hierdoor is het van 1 april tot 1 oktober verboden voor honden.
De plas is in de jaren 1970 ontstaan door zandwinning voor de bouw van wegen en dijken. De plas wordt gebruikt om te zwemmen, zonnen, surfen, duiken, vissen, wakeboarden,waterskieen, wandelen en is vrij toegankelijk. Van de zomer is het wel betaald parkeren.
Op de bodem van een diep deel van de plas ligt ten behoeve van de duiksport een grote hoeveelheid afgedankt sanitair zoals toiletpotten en badkuipen, alsook een auto- en een scheepswrak.
Aan de rand van het meer bevind zich een wakeboard- en waterskibaan met restaurant genaamd 'Lakeside' die van allerlei in-en otudoor activiteiten organiseerd.
Er wandelden veel mensen met honden langs de plas. Bolle mocht niet los lopen, die luistert niet, dus die moest zich aan de lange riem vermaken. Ik mocht wel lekker los lopen, want ik luister wel naar mijn baasje.

Tuin-en Wooncentrum Borghuis te Deurningen 7 oktober 2017

"Hoogtepunten Route" Kaapse Bossen te Doorn 8 oktober 2017

Eindelijk was het droog vandaag, want ik houd niet van een nat pak. Vanaf de parkeerplaats bij recreatieterrein 'Het Doornse Gat' in Doorn gingen we wandelen. Doorn is een dorp in de provincie Utrecht op de Utrechtse Heuvelrug. Onze baasjes kozen voor de Hoogtepunten Route, een blauw gemarkeerde wandeling van 10 km.
Deze wandeling laat je de mooiste plekken zien van de Kaapse Bossen. In het bos kom je vreemde objecten tegen, zoals de Stenen Tafel en de Doornsche Kei. Verder gaat de route langs de ingang van landgoed De Ruiterberg met poortgebouw en de 26 meter hoge uitkijktoren.
In de 19e eeuw werd in de Kaapse Bossen grind gewonnen. Op veel plaatsen in het bos zie ondiepe kuilen, waar grind uitgegraven is. Waarschijnlijk gebeurde dit met de hand. Het grind gebruikte men om wegen en erven te verharden.
De Doornsche Kei is een zware zwerfsteen en was een van de attracties van de Kaapse Bossen in de jaren dertig. Het gevaarte staat symbool voor de IJstijden, toen de schuivende ijsmassa veel zwerfkeien uit Scandinavië achterliet. Rond 1900 kregen mensen meer vrije tijd en kwam het toerisme op gang, zoals een uitje naar de Kaapse Bossen. De eigenaren van het landgoed bouwden verschillende attracties in het bos. Behalve deze kei zorgden ook twee uitzichttorens en een stenen tafel voor vermaak van de bezoeker. Om al dat moois te zien moest je dan wel entree betalen.
Chalet en theehuis de Helenahoeve werd in 1931 gebouwd op de gelijknamige heuvel. Vroeger kon je hier een entreekaartje kopen voor het gebied. De naam is afgeleid van de oudste dochter van de familie Swellengrebel. Deze familie vestigde zich rond 1750 in Doorn. Zij kwamen in bezit van dit toen nog woeste heidegebied. Het deed hen denken aan Zuid-Afrika, waar zij jarenlang hadden gewoond. Daar komt de naam Kaapse Bossen dan ook vandaan.
In het bos zijn oude boswallen te zien uit het begin van de 19e eeuw. Toen werden de bossen opnieuw ingeplant voor commercieel gebruik. Om de jonge boompjes te beschermen tegen de schapen die op de aangrenzende heide graasden, legde men boswallen aan. Prikkeldraad bestond toen nog niet. De wallen in de Kaapse Bossen beslaan in totaal wel 6 kilometer. Meestal zijn ze begroeid met zomereiken, berken, grassen en mossen. Het zijn plekken waar muizen, hermelijnen, wezels, eekhoorns en allerlei vogels voedsel kunnen vinden.
De route voerde ons ook langs bij de oude tramremise Sandenburg uit 1885. Sandenburg maakte oorspronkelijk deel uit van het gelijknamige particuliere landgoed met kasteel in het Langbroekerweteringgebied.De huisjes deden dienst als conducteurskamer, kolenopslag en ook het personeel woonde er. Het tramlijntje verbond vanaf 1885 de plaatsen Doorn en Wijk bij Duurstede. Toen aan het einde van de Tweede Wereldoorlog een bom de rails en de wagons vernielde, hield de tram op te bestaan. Naast het gebouw loopt nog een stuk rails. Achter de huisjes staat nog een oude wagenloods.
De route ging ook gedeeltelijk door hondenlosloop terrein, waar ik dan ook los mocht lopen. Bolle moest wederom aan de lijn blijven. Hij heeft hele grote oren, maar luisteren ho maar!

Graafschapspad etappe 7.  Mariënvelde - Ruurlo 10 oktober 2017

"Hoog Zand wandeling" te Doorn 13 oktober 2017

Doorn is een bosrijk gebied en er zijn vele gemarkeerde wandelingen in het bos. De Kaapse Bossen is onderdeel van Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug, dat zich uitstrekt van Driebergen tot Rhenen. Zo'n 25 organisaties beheren natuurgebieden in dit nationale park. Natuurmonumenten heeft het oorspronkelijk eentonige productiebos omgevormd tot een natuurlijk en gevarieerd bos. En dat levert ook een grote variatie aan dieren en planten op. In de Kaapse Bossen vind je veel sporen uit het verleden: grafheuvels, historische paden, oude grenswallen en landgoederen. 
Wederom gingen we wandelen vanaf recreatie terrein het Doornse Gat. Dit keer kozen onze baasjes voor de paarse route “Hoog Zand”, een wandeling van 5 km. Deze wandeling was een combinatie wandeling van de andere paaltjes wandelingen door het gebied die we de vorige keren al hadden gewandeld (Hoogtepunten ,- en de Ruiterberg route) en een stukje door nieuw onbekend terrein.

M.A.st-wandeling te Kaatsheuvel 14 oktober 2017

Bolles baasje had dierbenodigdheden nodig voor zijn vogels en daarom gingen we eerst met de auto naar Vogel en dierenspeciaalzaak Geldof in Waalwijk. Het kattenbakkorrel was hier flink afgeprijsd, dus mijn baasje nam gelijk een paar zakken mee. Ik vond het weer erg leuk om bij de konijnen te kijken. Die lopen hier in een grote ren door de winkel. Na de auto flink volgeladen te hebben reden we naar Kaatsheuvel. Bij het bekende attractiepark De Efteling, parkeerden we de auto voor de M.A.St.-wandeling.
M.A.St. is een afkorting voor ‘Munition Ausgabe Stelle’. Met andere woorden, ten tijde van de Tweede Wereldoorlog lag hier een munitiedepot van de Duitsers. Dit depot was meerdere voetbalvelden groot en werd op 5 september 1944 opgeblazen door de Duitsers om te voorkomen dat het in de handen viel van de geallieerden. In de geschiedenis boeken staat dit bekend als de Dolle Dinsdag.
Vanaf het herdenkingsmonument in de vorm van een V2-bom volgden we de witte pijltjes.
Onderweg zagen we grote, rechthoekige ‘parkeerhavens’ met zandverhogingen. Hier konden de Duitsers hun voertuigen parkeren en met camouflagenetten afdekken. De verhogingen waren er om de banden van de voertuigen te beschermen. Bij een bombardement konden de rondvliegende scherven zo de banden niet beschadigen.
In de oorlog werden op tal van plekken in bossen munitiedepots aangelegd. Dit gebeurde vooral in dichtere bossen, zodat vijandelijke vliegtuigen de locaties niet konden zien en de munitie dus veilig lag, zo ook op deze plek in de Loonse en Drunense Duinen.
Aan de rand van het munitiecomplex maakten de Duitsers mitrailleursnesten om het kamp te bewaken. Zo’n nest bestond uit twee grote gaten. Het ene gat was een onderkomen die aan de bovenkant werd afgeschermd met balken. Het andere gat was voor de mitrailleur bedoeld. Tussen de gaten zat een loopgraaf. Frappant detail is dat veel begrippen die bij defensie worden gebruikt, uit de natuur komen. Zoals het nest hierboven beschreven, maar een nog duidelijkere voorbeeld: het leger zelf. Dit woord komt van (hazen)leger, ofwel de ligplaats van dieren. En wat te denken van het amfibievoertuig, dat zowel op land als in het water kan 'leven'.
Ook in oorlogstijd ontkwam niemand aan de dagelijkse gang van zaken. Dus soldaten moesten ook naar de wc, in dit geval een latrine. Wat in dit geval overigens niets meer was dan een plank met een gat boven een diep gat in de grond. In dit gebied zijn op twee plekken oude latrines gevonden, na jaren volgelopen met water. Wat heb ik het geluk als hond dat ik overal terecht kan (ook al is mijn baasje er niet overal mee eens).

Recreatiegebied Bussloo te Wilp 15 oktober 2017

Het beloofde een hele mooie zomerse dag te worden. Daarom leek mijn baasje het leuk om een waterrijk gebied op te zoeken waar honden los mogen lopen en konden zwemmen. In overleg met Bolles baasje werd er gekozen voor recreatiegebied Bussloo, een 3000 ha groot gebied. In het laagseizoen van 1 oktober tot 1 mei mogen honden hier komen. Bussloo ligt in de stedendriehoek Apeldoorn, Deventer en Zutphen, direct aan de A1. 
De geschiedenis van Bussloo, gelegen in Wilp (gemeente Voorst), begint in 1968 met de aankoop en ontgronding van het gebied. Er was een grote behoefte aan zand voor de aanleg van snelwegen. Een ander doel was het creëren van een aantrekkelijk en natuurlijk recreatiegebied ten behoeve van de Stedendriehoek (Apeldoorn-Deventer-Zutphen).
In 1977 werd Bussloo officieel voor het publiek geopend en werd gestart met het innen van parkeergeld. In de daarop volgende jaren werden er regelmatig nieuwe recreatieve voorzieningen gerealiseerd, zoals kiosken, toiletgebouwen het onderwaterhuis (voor duikers), fietspaden rondom Bussloo, kampvuurplaats, speelvoorzieningen en de golfbaan. Ook werd het monument 'De Middelburg' gerenoveerd. De naam Middelburg verwijst naar de burcht, die daar in het verleden gestaan heeft. Heden tendage is De Middelburg in gebruik als restaurant.
In 1998 werd, met financiële hulp van Rotary Voorst, de fiets-/voetgangersbrug gerealiseerd. Naast de bezoekers die komen voor de traditionele activiteiten als zwemmen, zonnen en vissen is Bussloo een prima locatie gebleken voor de meer trendy sporten. In de beginjaren was het windsurfen ongekend populair en tegenwoordig is Bussloo zeer in trek bij duikers, naturisten en ruiters. 
In 2002 werd de boerderij 't Hof van Bussloo opgeknapt en ingericht als sfeervol restaurant. Het jaar daarop, in 2003, zijn er diverse nieuwe speeltoestellen op de verschillende stranden geplaatst.
Op dit recreatiegebied wordt gewerkt met een geautomatiseerd systeem. Voor de auto-ingangen staan slagbomen. Bij aankomst openen de slagbomen direct. Om het terrein te verlaten heb je een uitrijkaart of parkeerpas van Leisurelands nodig. Op het terrein kun je uitrijkaarten kopen bij de automaten. Je betaalt dus niet bij de slagboom. Het is dus niet vrij parkeren hier. In het laagseizoen betaal je 3 euro per dag voor een gewone personen auto.
Er waren veel soortgenoten aanwezig in allerlei maten, kleuren en vachtstructuren, aan de lijn, los, rennend, zwemmend, lopend…. 
Bolle en ik vonden het geweldig en mochten ook lekker het water in. Bij het Kinderstrand Withagen hielden we pauze op het terras. We zijn niet de hele waterplas rond gegaan. We wandelden om de grootste plas heen en via de fiets/voetgangersbrug wandelden we weer terug naar de auto. Dit rondje was nog zo’n 7 km.

Het Graafschapspad etappe 8. Marienvelde - Kasteel Slangenburg Doetinchem 17 oktober 2017

De 8e etappe van het Graafschapspad begonnen we bij Café de Tolhut in Mariënvelde waar we rond 11.15 uur arriveerden. Dit kerkdorp valt onder de gemeente Oost Gelre in de Achterhoek, in de provincie Gelderland. De vorige etappe liepen we van Mariënvelde naar Ruurlo, omdat er in het dorp Mariënvelde op werkdagen maar een keer in het uur een bus rijd en in Ruurlo rijd de trein twee keer in het uur. Dat was ook de reden dat we vandaag hier begonnen, want bij Kasteel Slangenburg reed de bus vaker.
We wandelden eerst door landelijk gebied richting Halle-Heide en Halle-Nijman. Het buurtschap Halle-Heide is één van 47 kleine kernen van de Gemeente Bronckhorst. Het bevindt zich ergens tussen Zelhem – Lichtenvoorde – Ruurlo – Varsseveld. De (heel) kleine “kern” bestaat uit circa 14 woningen, met de voormalige Heideschool als middelpunt, samen met de Heidesmid en een kruidenierswinkel die inmiddels de deur heeft moeten sluiten. Een flink gebied hierom heen wordt bewoond door mensen die deel uitmaken van de leefgemeenschap, maar dit gebied is niet exact begrensd. Rond 1900 kwam er een omkering in Hale-Heide. Vanaf dat moment werd er, mede door de komst van kunstmest, grond ontgonnen en geschikt gemaakt voor landbouw. Daarvoor bestond het gebied louter uit moeras, veen en heide. Een gebied waar men in de regel niets te zoeken had. 
De bewoners uit Halle-Nijman en IJzervoorde eo waren zeer arm. Ze woonden in kleine huisjes of hutten op de Halse Heide of IJzervoorde. Ze hadden enig vee in de vorm van een paar geiten en een paar varkens. Soms een koe die o.a. trekkracht levert. In zo'n buurtschap was geen bakker, slager of kruidenier. Kinderen konden soms niet naar school omdat ze geen kleren hadden waarmee ze voor de dag konden komen. Klompen, laat staan schoenen, ontbraken dikwijls.
Vervolgens wandelden we landgoed Slangenburg bij Doetinchem over. Op Landgoed Slangenburg (600 ha) vind je bossen, akkers, lanen, grachten, vijvers en weilanden. Het middelpunt van het landgoed is kasteel Slangenburg uit de 17e eeuw. Al in 1326 is er al sprake van een kasteel in de bossen bij Doetinchem. Huis, interieur en park zijn grotendeels door één persoon gerealiseerd: Frederik Johan van Baer. Het lanenstelsel van Landgoed Slangenburg is uniek voor Nederland en Europa, vanwege de schaal en authenticiteit. De centrale as en oprijlaan is maar liefst anderhalve kilometer lang. Aan weerszijden liggen 2 vijvers. Op de hoeken hiervan stonden vroeger rode beuken. Nu staan er nog maar 3, maar dit zijn dan ook kanjers van meer dan 300 jaar oud!
De laatste particuliere eigenaren, sinds 1895 de familie Passmann, waren Duitsers. Leden van deze familie liggen begraven op de bijzondere begraafplaats naast de slotgracht. Na de oorlog werden alle Duitse bezittingen verbeurd verklaard en zo werden het kasteel en de gebouwen binnen de buitengracht eigendom van de Nederlandse staat en maakten als zodanig onderdeel uit van de portefeuille van de Rijksgebouwendienst.
Het was bij Kasteel Slangenburg even flink doorstappen, zodat we na 13 km wandelen de bus van rond 15.00 uur konden pakken naar het station Doetinchem.

Facebook Groep Gezellig Wandelen in Zwolle eo -  Stadshagen 18 oktober 2017

Het was vandaag weer een schoonmaak dag van de dierverblijven. De cavia hok werd helemaal uit mekaar gehaald en schoon gesopt met schoonmaak azijn. De kattenbakken werden leeggegooid, schoon gesopt en weer gevuld met kattenbak grit. Door het rattenverblijf ging een doekje en hun toilet werd schoongemaakt. De kleedjes van de ratjes waren afgelopen maandag al gewassen, dus die hoefden niet weer in de was. Het bed werd verschoond, zodat ik weer schone dekens heb om op te liggen en weer vies kan maken. 
De avond ging ik met mijn baasje op stap om weer mee te wandelen met de Facebook groep Gezellig wandelen in Zwolle eo. Met de bus reden we naar de wijk Stadshagen. 
Stadshagen is de eerste woonwijk die vanuit de oude stad gezien aan de overkant van het Zwarte Water is aangelegd. Hier ligt de polder Mastenbroek. Deze polder is sinds de ontginning in de 14e eeuw nauwelijks aangetast. Het eerste deel van de wijk bestaat uit de buurten Milligen, Schoonhorst, Werkeren en Frankhuis. Voor het tweede deel van de wijk verrijzen in de toekomst de buurten De Tippe, Breecamp en Breezicht. Samen met de wijken Westenholte en Spoolde vormt Stadshagen sinds 2012 het Zwolse stadsdeel West. Op de plek waar nu Stadshagen ligt, heeft tussen 100 en 500 na Chr. een dicht moerasbos gestaan. Hierna verdween het bos in een zoetwatermeer. Restanten van dit bos zijn in mei 2000 ontdekt bij bouwwerkzaamheden aan de rand van de Milligerplas. In de 14e eeuw werd het gebied ontgonnen en ingepolderd. 
Vanaf de bushalte was het een klein stukje lopen naar het Millingerplas. De plas is ontstaan na zandwinning in de jaren 1970 en is later vergroot. In de zomer van 2003 heeft de gemeente Zwolle een deel van de plas afgezet, zodat er in gezwommen kon worden.
We waren wat vroeg voor de wandeling die om 19.00 uur startte bij het parkeerplaats van het Grand café Milligers, dus ik mocht nog even lekker over het strand rennen, rollen en in het water spetteren. Rond 19.00 uur vertrok ik met 7 dames met hesjes en lampjes aan voor een gele paaltjes wandeling. Ook ik had een verlicht halsbandje om. Als je in het donker op pad bent, moet je natuurlijk wel goed gezien worden! We wandelden niet de gehele route mee uit, maar haakten af bij de bushalte bij het Winkelcentrum. Ondertussen hadden we ook al bijna 6,5 km gelopen sinds we uit de bus in Stadshagen stapten. Mijn baasje vond het wel weer genoeg lopen voor die dag, want ze vertelde me dat we morgen als haar blessure het toe liet we nog even naar het Heerderstrand in Heerde gingen.

Het Heerderstrand 19 oktober 2017

Recreatiegebied Heerderstrand, aan de A50 bij Heerde is 365 dagen per jaar toegankelijk van zonsopgang tot zonsondergang. Honden mogen van 1 oktober tot 1 mei op het strand komen. 
Het gebied is ontstaan door zandwinning voor de aanleg van een snelweg in 1973 . Door het afgraven van zand ontstond er een recreatiegebied van ca. 65 ha. In 1978 is er een plas van 21 ha gerealiseerd met stranden, groenvoorzieningen, parkeergelegenheid, tijdelijk toiletvoorzieningen en twee standplaatsen voor de verkoop van frisdranken en snoep. Kort daarna is de bouw afgerond van de toiletgebouwen en een magazijn met werkplaats. In 1981, drie jaar na de officiële openstelling, is gestart met parkeergeldinning. 
De buurtbus zette ons vlak bij het Heerderstrand af, zodat we niet zo ver hoefden te lopen naar het strand. Zo wandelde ik samen met mijn baasje rondom de plas. Ik vond het leuk om weer op het strand te zijn, lekker rennen, rollen, stoeien met de baas en pootje baden in het water. Nee, ik ben geen zwemmer, wil graag mijn pootjes aan de grond houden!

Klompenpad het Oudenhorsterpad te Woudenberg 21 oktober 2017

Klompenpaden zijn lokale gemarkeerde wandelroutes. Het is een initiatief uit 2002 van Landschap Erfgoed Utrecht en Stichting Landschapsbeheer Gelderland om het gebruik van oude en nieuwe voetpaden te stimuleren door ze met elkaar te verbinden.
Een klompenpadroute gaat zoveel als mogelijk over kerkpaden, jaagpaden, tiendwegen of veenkades die vaak al eeuwenlang in het landschap aanwezig zijn. Ze hebben dikwijls hun oorspronkelijke functie verloren en dreigen te verdwijnen. In de provincies Utrecht en Gelderland zijn door landschapsbeheerders in samenwerking met gemeentes en landeigenaren een aantal van deze paden ingericht voor recreatief gebruik.
Op dit moment zijn er 101 Klompenpaden in de provincies Utrecht en Gelderland. Klompenpaden lopen gedeeltelijk over particulier terrein, waar soms vee loopt. Om de dieren niet te verstoren en verspreiding van dierziekten te voorkomen zijn honden verboden. Klompenpaden bestaan gedeeltelijk uit onverharde paden. Ze zijn daarom niet geschikt voor kinderwagens of rolstoelen. 
Mijn baasje koos vandaag voor het Klompenpad Oudenhorsterpad in Woudenberg van 7,5 km. Aangezien honden niet zijn toegestaan op deze routes, had ze van: We zien wel tot hoever we komen met de honden en dan maken we wel onze eigen route van. De auto werd geparkeerd bij Hotel Schimmel / Brasserie 1885 in Woudenberg. Vanaf deze locatie konden we al snel het Klompenpad route oppakken. De route is aangegeven met gele bordjes waar een klompje op staat.
De route ging over de Grebbelinie. De Grebbelinie is een waterlinie tussen de Utrechtse Heuvelrug en de Veluwe, die werd aangelegd in de 18e eeuw. Haar bekendheid ontleent ze echter aan de periode 1939-1940 toen de linie onder de naam Valleistelling de hoofdverdediging vormde van het Nederlandse defensieplan. Na de Tweede Wereldoorlog werden de kazematten, tankversperringen en Duitse bunkers bedekt met een laag groen. Meer dan 40 kilometer aan militaire geschiedenis ligt nu verborgen in een mooi en langgerekt natuurgebied langs Valleikanaal en Eem.
In het oosten van de gemeente Woudenberg ligt het landgoed Lambalgen waaraan de brug, het bos, de weg, de kade en het vestingwerk hun naam ontlenen. Huize Lambalgen bestaat helaas niet meer; het brandde in 1953 af. In het 13e eeuwse parkbos kan wel gewandeld worden en er staat een informatiepaneel. Het vestingwerk kreeg betekenis in 1793, toen de liniedijk ter plaatse werd omgevormd tot 'post'. Het aarden werk bestond uit een aantal kanonemplacementen en banketten voor infanterie. In 2014 werd het belangrijkste deel van de Post van Lambalgen gereconstrueerd. Hierdoor kun je nu hier ook door de loopgraven wandelen.
We wandelden ook over de oude spoorlijn van Amersfoort naar Kesteren. Het spoorlijn vormde vanaf 1886 een verbinding tussen Amersfoort en Kesteren. In de Tweede Wereldoorlog werd het spoor bij Rhenen opgeblazen en sindsdien is het spoor op de grootste delen niet meer in gebruik. Tussen Amersfoort en Leusden wordt het spoor nog wel gebruikt voor vervoer van auto’s: de Ponlijn. Waar wij liepen is geen spoor meer. Het enige dat nog herinnert aan dit verleden is het ongelooflijk lange kaarsrechte pad, dat vol ligt met het grind dat tussen de spoorbielzen lag. Dit is ruim 2 kilometer ongelooflijk goed oppassen waar je je voeten ofwel pootjes zet. Toen we het oude spoor verlieten, konden we de route niet meer verder vervolgen, want honden waren op het einde van de route niet toegestaan. Daarom hebben we omgelopen terug naar de auto waardoor de route circa 9 km werd.

Fort Rhijnauwen eo te Bunnik 22 oktober 2017

Het regende toen ik vanmorgen werd uitgelaten. Kwam dus met een nat pak in huis aan, omdat ik geen regenjas aan had. Gelukkig droogde mijn baasje me met de handdoek droog, dat vind ik ook wel lekker zo’n massage. Het bleef maar regenen, dus onze baasjes besloten om iets overdekt te gaan zoeken. Bolle en ik moesten in de auto wachten terwijl onze baasjes twee kringloopwinkels en een dierenwinkel in Nieuwegein bezochten. Mooi is dat!
Toen het eindelijk droog was zijn we in de omgeving van Fort Rijnauwen in Bunnik wezen wandelen. We volgenden op het landgoed een gele paal route. Fort Rijnauwen omvat ruim 31 ha en is daarmee het grootste fort van de waterlinie. In 1868 werd gestart met de bouw van fort Rijnauwen. Het fort werd volgens de laatste toenmalige inzichten aangelegd en bood plaats aan 540 soldaten en 105 kanonnen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het fort door de Duitse bezetter gebruikt als munitiedepot en als fusilladeplaats. Honderden verzetshelden zijn er vermoord. Elk jaar op 4 mei worden deze slachtoffers tijdens de Dodenherdenking herdacht. 
Na de 2e Wereldoorlog heeft het fort zijn functie als verdedigingswerk verloren. De manschappen hebben plaats gemaakt voor vele bijzondere dieren en planten. Fort Rijnauwen is alleen toegankelijk tijdens excursies.
We moesten wederom een stukje omlopen bij het fort, omdat honden niet waren toegestaan op de wandelroute. 
Via de Kromme Rijn wandelden we terug naar de auto. De Kromme Rijn is een rivier, die slingert tussen de Nederrijn bij Wijk bij Duurstede en het centrum van de stad Utrecht, waar hij uitmondt in de Stadsbuitengracht. Het Theehuis Rhijnauwen aan de overkant van de rivier is in 1921 geheel in hout opgetrokken omdat in het schootsveld van een fort de bebouwing in geval van oorlog moest kunnen worden verwijderd.

Het Heerderstrand 25 oktober 2017

Lekker ravotten bij het Heerderstrand met Bolle.

Het Panbos in Zeist en Landgoed Beerschoten en Houdringe in de Bilt 26 oktober 2017

Mijn baasje moest vandaag op Bolle passen, omdat Bolles baas een dagje weg moest. Daarom ging ik ik alleen met mijn baasje en Bolle naar het bos. Vanaf Bolles woning in Zeist, is het bijna een half uur lopen naar het Panbos.
Het Panbos bestaat uit bos met daartussen enkele zandvlaktes. Karakteristiek voor het Panbos zijn de oude grove dennen die aan de rand van de zandvlaktes staan. Door de wind is het zand tussen de wortels weggestoven en is het wortelstelsel bloot komen te liggen. Nu lijkt het alsof de bomen 'wandelen'. In dit bos is er ook een blauw gemarkeerde paaltjes route van circa 3,5 kilometer.
Hier in het Panbos volgden we een hele stuk van de gele paaltjes route. Vanaf het Panbos wandelden we over Landgoed Beerschoten. Met kronkelende vijvers, stromende beek, weiden met boomgroepen en oude lanen vormt het een aantrekkelijke wandelgebied.
Bij landgoed Houdringe gingen we van de wandel route af, omdat honden niet waren toegestaan. Het landgoed bestaat uit bos afgewisseld met grote open ruimtes. Het fraaie huis Houdringe is in 1779 gebouwd. Rond het huis ligt een tuin, deels in Engelse landschapsstijl, deels in Franse barokstijl.
Samen vormen deze landgoederen een aaneengesloten natuurgebied van 367 hectare. Parkbos, stuifduinen, weiden met boomgroepen en oude lanen wisselen elkaar af.
Een eindje verderop pakten we weer de gele paaltjes route op en wandelden zo weer naar Bolles woning. De route was circa 13 kilometer, maar daar draai ik mijn hondenpootje niet voor om!

Zandenplas te Nunspeet 27 oktober 2017

Nadat ik afgelopen woensdag bij het Heerderstrand werd uitgelaten, gingen we vandaag naar het Zandenplas in Nunspeet. We parkeerden vlak bij een viaduct, zodat we gratis de auto konden parkeren. Als je het viaduct onderdoor liep, kwam je gelijk bij het Zandenplas uit.
Recreatiegebied Zandenplas is in de jaren '60 ontstaan bij de aanleg van de A28. Sindsdien is deze plas in beheer en onderhoud geweest bij Staatsbosbeheer. In 1992 heeft Leisurelands deze plas overgenomen. 
In het laagseizoen (van 1 oktober tot 1 mei) zijn honden van harte welkom op alle recreatiegebieden van Leisurelands. Honden mogen dan ook loslopen en in het water zwemmen mits ze andere bezoekers niet tot last zijn. Natuurlijk dien je als hondenbezitter jouw hond wel onder appèl te houden en hondenpoep op te ruimen. 
In het hoogseizoen (van 1 mei tot 1 oktober) geldt een hondenverbod op alle recreatiegebieden van Leisurelands.

Landgoed Korteweg te Smilde (Drenthe) 28 oktober 2017

Landgoed Korteweg in Smilde (Drenthe) is niet zo bekend. Dat merkten we ook toen we over het landgoed wandelden. We kwamen geen enkele wandelaar tegen!
De weg die je vanaf Smilde naar het begin van de wandelroute volgt, bracht ons over het veld dat in de loop van de twintigste eeuw ontgonnen werd door de in 1911 in Den Haag opgerichte N.V. ‘Ontginning Smilde’. Eerste directeur werd de dan 25-jarige Kees Korteweg.
De grote man achter het project was zijn vader Simon Cornelis Korteweg, een vermogend landbouwer op Goeree-Overflakkee met een lange staat van dienst in tal van landelijke landbouworganisaties, waaronder het dagelijks bestuur van de Nederlandsche Heidemaatschappij. 
Voor en na de Tweede Wereldoorlog werd vrijwel de hele strook heideveld van de N.V. ‘Ontginning Smilde’ met een oppervlak van zo’n 400 hectare tussen Smilde en het Hijkerveld ontgonnen en verkocht als landbouwgrond. Het meest oostelijke gedeelte, dat grotendeels een zandverstuiving was, bleef eigendom van de familie Korteweg. Een deel werd ontgonnen tot productiebos en de rest bleef heideveld.
Aan de naaldhoutsoorten en de dichtheid van het bos is nog goed te zien dat het een oud productiebos is. Hele bosvakken zijn hier bij de grote najaarsstormen van 1972 tegen de grond gegaan waarna ze door de familie Korteweg opnieuw werden ingeplant. Bij het beheer van zo’n landgoed zorgt Het Drentse Landschap ervoor dat het kenmerkende karakter van het landgoedbos behouden blijft.
Bij het bankje aan de plas Diependal dat in de volksmond de ‘Baai van Korteweg’ heet, hielden we even pauze. De naam Diependal zegt precies waarom de Aardappelmeelfabriek Oranje destijds gemakkelijk enorme hoeveelheden afvalwater in deze laagte in de heide kon lozen. Een forse kade moest ervoor zorgen dat het vieze water het bos niet in stroomde. In 1913 werd de Coöperatieve Aardappelmeelfabriek Oranje opgericht. De boeren stichtten een eigen bedrijf aan het Oranjekanaal als tegenhanger van de particuliere fabriek ’t Noorden die enkele jaren eerder ten noorden van Smilde zijn poorten geopend had.
Oranje maakte vanaf het begin deel uit van de Coöperatieve Vereniging Aardappelmeel-verkoopbureau, ofwel de Avebe. In 1980 werd het bedrijf gesloten. Een paar jaar later kocht Het Drentse Landschap de vloeivelden met hun overvloed aan eiwitten uit de aardappelmeelfabriek.
Aan de oostkant grenst het Kortewegsbos aan het Hijkerveld dat sinds 1987 eigendom is van Het Drentse Landschap. Het veld wordt begraasd door Schoonebeker schapen en Schotse hooglanders. Het veld is ingerasterd en het is de bedoeling dat hooglanders het pijpenstrootje, dat hier overvloedig groeit, gaan wegvreten om de heide hier weer meer kans te geven. In Smilde wordt het Kortewegsbos door sommigen nog steeds het Sterrebos genoemd. Zo’n keurig aangelegd bos was lange tijd het ideaal van de bosbouwers. Ook jagers vonden het een prachtige uitvinding, want op zo’n Tiensprong had je alle kanten op een optimaal bereik.
De beschreven wandeling met plattegrond zou volgens de website 7,5 kilometer zijn, maar onze baasjes zijn zulke goede speurders dat ze de auto te ver parkeerden. Hierdoor werd de route circa 11 kilometer. De volgende keer moeten Bolle en ik maar onze speurneuzen gebruiken, want met die twee komt dat dus niet goed.

Landgoed Eerde en boswachterij Ommen 31 oktober 2017

De wekker ging vroeg af. Toen mijn baasje uit bed stapte, pikte ik gauw haar plaats in. Het regende buiten, dus bleef nog lekker op bed liggen. Toen het droog was, wandelden we een rondje park. Toen we weer thuis waren hoorde ik mijn baasje nog even mopperen dat ik met natte pootjes op het bed sprong. Ik hoorde zogenaamd niets…… laat haar maar denken dat het komt door mijn lange harige oren.
Eind de ochtend wandelde ik met mijn baasje richting bushalte. Hee…. We gaan toch nog op pad! Vervolgens pakten we de trein naar Ommen, in Ommen de bus naar het bos. We stapten bij de bushalte de Steile Oever uit. We wandelden door het bos, langs rivier de Regge. De Regge is een Overijsselse rivier. De huidige rivier begint bij landgoed Westerflier ten zuidwesten van Diepenheim als een aftakking van de Schipbeek en bestaat uit de Boven-Regge (Diepenheim-Rijssen), de Midden-Regge (Rijssen-Hellendoorn) en de Beneden-Regge (Hellendoorn-Ommen) De rivier mondt bij Ommen uit in de Overijsselse Vecht. De Regge wordt bij Goor met een onderleider onder het Twentekanaal doorgeleid. 
Vlak aan rivier de Regge op Landgoed Eerde bevind zich een monument van Frits Herbert Iordens. Dit monument herdenkt de verzetsman Frits Herbert Iordens, die op 2 maart 1944 in Hasselt (België) door de Duitsers is geëxecuteerd toen hij piloten wegbracht en bij zijn vluchtpoging werd doodgeschoten.
Aan het begin van de bezetting was Iordens rechtenstudent aan de Utrechtse universiteit. In 1942 eisten de machthebbers de namenregisters van alle studenten aan deze universiteit op. Deze registers dreigden gebruikt te worden voor tewerkstellingen in Duitsland en daarop stak Iordens met enkele anderen in de nacht van 12 op 13 december 1942 de administratie in het Academiegebouw in brand. 
We wandelden over het scouting terrein richting Kasteel Eerde. In de 14e eeuw stond hier al een versterkt huis van hout. De bewoner was de beruchte roofridder Evert van Essen. Vanuit zijn burcht terroriseerde hij de omgeving en belemmerde hij kooplieden de doortocht. De Utrechtse bisschop en de gedupeerde handelssteden Zwolle en Deventer vonden het genoeg en lieten in 1380 het rovershol platbranden tijdens een strafexpeditie.
In 1715 laat Johan Werner van Pallandt, rijk geworden als legeraanvoerder in de Spaanse Successieoorlog, kasteel Eerde bouwen. Het kasteel blijft lang in bezit van de familie. De laatste baron Philip Dirk van Pallandt heeft in het begin van de 20e eeuw een opendeurbeleid, wat leidt tot activiteiten van vele groepen op het landgoed. Rond 1920 werd Eerde het middelpunt van de padvinderijbeweging. De spirituele leraar Krishnamurti onderwees er tussen 1925 en 1929 theosofie. In die jaren was landgoed Eerde één van de belangrijkste spirituele centra ter wereld. In 1933 vestigden de Quakers op Eerde een school, waar de eerste jaren veel kinderen van Duitse Joden hun toevlucht vonden. Deze school groeide uit tot de huidige internationale school.
Vervolgens wandelden we de overkant het bos in, langs het Besthemerven terug naar de bushalte bij de Steile Oever.

Intratuin en Tuinland te Wilp 3 november 2017

Intratuin en Tuinland in Wilp bezocht. Wilp is een dorp in de gemeente Voorst in Gelderland. Wilp is het oudste dijkdorp van Nederland en wordt ook gezien als een van de oudste dorpen van Nederland.

Landgoed Eerde 7 november 2017

Landgoed Eerde ligt in het hart van Overijssel bij Ommen, een prachtig afwisselend bosrijk gebied. Nergens anders in Nederland is dit oorspronkelijke coulisselandschap van akkers, weilanden, houtwallen, bos en heideveldjes zo goed bewaard gebleven.
Vandaag verkende ik de omgeving hier verder met mijn baasje. We komen hier al jaren in de omgeving, maar we ontdekken nog steeds nieuwe wandelpaadjes.
Het landgoed wordt al in de 14de eeuw bewoond door een roofridder. Zijn kasteel wordt in 1382 door de bisschop van Utrecht, die tevens landheer van Overijssel is, belegerd en na vijf weken in brand gestoken.
In 1715 laat Johan Werner van Pallandt, rijk geworden als legeraanvoerder in de Spaanse Successieoorlog, kasteel Eerde bouwen. Het kasteel blijft lang in bezit van de familie. 
Omstreeks 1850 werd op het landgoed Eerde een grafkelder gebouwd. De grafkelder was privé-bezit van de familie van Pallandt. De laatste Van Pallandt die eigenaar van het landgoed was, was Philip Dirk Baron van Pallandt van Eerde (1889 -1979). 
In de grafkelder zijn drie leden van de familie van Pallandt begraven: Samuel Johannes Baron van Pallandt (1843-1890) en zijn echtgenote Arnoldina Johanna Nobel (1846-1922). Het derde lichaam is van hun enig kind Rudolph Theodorus Baron van Pallandt (1868-1913). In de grafkelder overwinteren tegenwoordig vleermuizen, zoals de baardvleermuis, gewone grootoorvleermuis en watervleermuis.
De laatste baron Philip Dirk van Pallandt heeft in het begin van de 20e eeuw een opendeurbeleid, wat leidt tot activiteiten van vele groepen op het landgoed. In 1933 vestigden de Quakers op Eerde een school, waar de eerste jaren veel kinderen van Duitse Joden hun toevlucht vonden. Deze school groeide uit tot de huidige internationale school.
De boswachterij Ommen bestaat onder andere uit twee vennen, het Besthmenerven en het Zeesserven, beter bekend als ‘De Meertjes’ en de Sahara, een grote zandverstuiving. Bij de Sahara hielden we even een pauze. Ik kreeg ook wat te drinken en wat hondensnoepjes.
Nadat we langs de Zeeserven en Besthemerven waren gewandeld, vervolgden we onze weg naar de Eerder Esch met zijn monumentale Saksische boerderijen, vlakbij het kasteel. De rietgedekte boerderijen op landgoed Eerde hebben luiken met een gele zandloper op een zwarte ondergrond. Aan de achterkant hebben ze een onderschoer: twee grote deuren, waardoor de boeren toch hoge karren de schuur in kunnen rijden. In het verleden verbouwden de boeren op de es groenten en granen voor de kasteelheer en voor eigen consumptie; nu telen ze er maïs en graan voor hun vee.
Vervolgens wandelden we langs het kasteel terug richting bushalte.

Landgoed Amelisweerd en Rhijnauwen te Bunnik 11 november 2017

Bolle was nog niet zo lang geleden gecastreerd. Ja, ik weet helaas hoe het is….. mijn vorige baasje had me namelijk ook laten helpen…. 
Vandaag moest Bolle terug voor controle bij de dierenarts in de winkel van Ranzijn in de Bilt. Terwijl de hechtingen van Bolle door de dierenarts werden nagekeken, werd ik door de winkel gereden. Hierna reden we naar Utrecht waar we de Intratuin bezochten. De winkel was zoals de meeste tuincentra om deze tijd sfeervol ingericht met Kerst spullen. In het Tuincafé aten we nog samen met onze baasjes mee. Ik vond het erg leuk om bij de papegaaien en de flamingo’s te kijken. Je je leest het goed, deze tuincentrum heeft Flamingo’s! Toen we de winkel verlieten regende het niet meer. Het was inmiddels ook tijd geworden dat Bolle en ik onze blaas moesten legen, dus we reden met de auto naar Bunnik voor een korte wandeling over landgoed Amelisweerd en Rhijnauwen langs de Kromme Rijn. We waren net op tijd terug in de auto voor de stort regenbuien.

Landgoed Houdringe in de Bilt 12 november 2017

Wederom was er dit weekend slecht weer voorspeld, zelfs hagel. ’s Morgens had ik al een nat pak door het wandelen in de regen. We gingen door het slechte weer en weersvoorspelling naar de Utrechtse Bazaar. Honden zijn hier aangelijnd welkom. Ik vond al die mensen en lawaai maar niets, ondanks mijn baasje me in haar armen hield. Bolle daar in tegen wandelde stoer mee tussen al het volk en was dol op alle aandacht die hij onderweg kreeg. Op de Bazaar bevind zich ook Steengoed. Steengoed is een outlet in non-food artikelen van boeken, fauteuils en banken tot huishoudelijke accessoires. Het assortiment wisselt wekelijks, zo is het altijd een verrassing welk koopje het weekend weer mee naar huis gaat. Ook mijn baasje kon hier slagen voor wat leuks. Na het bezoek aan de bazaar reden we met de auto naar Nieuwegein. Onze baasjes gingen hier nog even de dierenwinkel en kringloop winkel in. Ik kon in de auto nog even bijkomen van alle stress van de Utrechtse Bazaar. Nee, dit drukke evenement is niet aan mij besteed!
Bolle en ik werden later de dag uit gelaten op landgoed Houdringe in de Bilt. Landgoed Houdringe (230 ha) bestaat voornamelijk uit bos en open grasland. Er staan dikke eiken en beuken met een doorsnede van meer dan een meter. Deze bomen zijn ruim 225 jaar oud. We wandelden een klein blokje rond door het hondenlosloop terrein. Er waren veel mensen die hier hun viervoeter uit lieten, dus Bolle en ik waren heel druk met begroeten en besnuffelen van soortgenoten.

Het Panbos te Zeist 17 november 2017

Dit weekend loopt er een extra wandelgast met ons mee.

Roxy, een mooie hoogbenige oudere zwarte labrador teef.
Vandaag wandelden we in Zeist door het Panbos.

Buitenplaatsen Boekesteyn, Schaep en Burgh en Bantam te 's-Gravenland 18 november 2017

Pyramide wandeling te Woudenberg 19 november 2017

Het was zondag, dus we startten langzaam op.. Nadat Roxy de loge hond naar huis werd gebracht, bezochten onze baasjes eerst de kringloopwinkel in Nieuwegein. Bolle en ik moesten even in de auto wachten. Mijn baasje kwam met van alles terug in de auto. Vrouwen….
Op de terugweg naar Bolles woning, stopten we in Woudenberg. Hier kozen onze baasjes voor de Pyramide wandeling van 3,5 kilometer over Landgoed Den Treek-Henschoten. Hiervoor moesten we de rood gemarkeerde paaltjes volgen. De route bracht ons langs De Pyramide van Austerlitz.
De Pyramide van Austerlitz is een 36 meter hoge piramide van aarde, in 1804 gebouwd door napoleontische soldaten op de Botterstop, een van de hoogste punten van de Utrechtse Heuvelrug, Boven op de piramide staat een stenen obelisk uit 1894.
Op deze centrale plek in Nederland had de Franse generaal Auguste de Marmont in 1804 een legerkamp opgericht (Camp d'Utrecht) waar hij verschillende bataljons in een paar maanden wist samen te smeden tot een groot, goed getraind leger, dat de Britse vijand zou kunnen verslaan bij een eventuele herhaling van de inval van 1799. Tevreden over de militaire kracht van het nieuwe leger, en tegen verveling bij zijn soldaten, liet De Marmont de soldaten in de herfst van 1804 van aarde en graszoden een monument bouwen, geïnspireerd op de piramide van Gizeh die De Marmont in 1798 zelf had gezien tijdens de Egyptische veldtocht van Napoleon. Zelfs het door erosie blootgelegde trapvormige oppervlak werd geïmiteerd. De bouw duurde 27 dagen. Het geheel kreeg de naam Mont Marmont ofwel Marmontberg. In de zomer van 1805 vertrok De Marmont met zijn leger naar Zuid-Duitsland en streed mee in de Coalitieoorlog die uitmondde in de Slag bij Austerlitz, de slag waarin Napoleon de Russen en Oostenrijkers vernietigend versloeg.
De naam Marmontberg werd in 1806, ondanks protesten van De Marmont, door Lodewijk Napoleon, de nieuwe koning van Holland, veranderd in Pyramide van Austerlitz. Tegelijkertijd hernoemde Lodewijk de handelsnederzetting bij het nabijgelegen legerkamp van Bois-en-Ville tot Austerlitz.
De piramide is een rijksmonument en heeft model gestaan voor de grotere Leeuw van Waterloo,de piramideheuvel die koning Willem I in Eigenbrakel liet oprichten als monument voor de Slag bij Waterloo, Napoleons ondergang. Die heuvel markeert de plek waar Willems zoon in de strijd verwond raakte.

Landgoed Zandhove te Zwolle 22 november 2017

Na bijna 2 ½ dag non stop regen, was het eindelijk vanmiddag droog met een lekker zonnetje erbij toen ik met mijn baasje op de bus stapte. We stapten bij Zandhove, bij het uiterste puntje van Zwolle-Zuid uit de bus om over het landgoed te wandelen. Mijn baasje koos voor de rode paaltjes route van ongeveer een uur wandelen, die zoals de vorige keer ook niet goed gemarkeerd was. Maakt niet uit, ik wijs mijn baasje de weg wel weer terug naar huis.
We wandelden ook langs “Theehuis de Oude Mars” en Ruitersportcentrum Zwolle. Deze manege heette vroeger manege Ritsaert. Binnen in de historische boerderij De Oude Mars ligt de ingang naar het Theehuis. Deze is gesitueerd in de voormalige hooischuur. De Oude Mars werd in 1938 gebouwd als pachtboerderij op het landgoed.
Ik vond het erg leuk om even bij de paarden te kijken en te snuffelen die buiten in de weide en paddock liepen. Er lagen helaas geen paardendrollen buiten de omheining, dus geen lekkere snelle snack voor onderweg.

Stormroute te Ees 25 november 2017

Het was afwachten of het vandaag droog zou blijven, maar toch reden we naar Ees, een dorp in Drenthe ongeveer 17 kilometer ten noorden vanaf Emmen. De auto werd geparkeerd in het bos, vlak bij het Landal park Het Land van Bartje.
Hier bij de parkeerplaats begon de blauwe gemarkeerde paaltjes wandeling genaamd “de Stormroute” van 6 kilometer door het Buinerveld en Boswachterij Exloo. Honden mogen hier gedeeltelijk door het bos los lopen. Bolle mocht ook weer voor het eerst los lopen na zijn castratie, dus die vond het helemaal geweldig!
Boswachterij Exloo is onderdeel van de Hondsrug en bestaat uit afwisselend naald- en loofbos met heide en stuifzanden.
In het bos aan de Noord-Westkant van Exloo bevindt zich een uniek bosvak. In 1972 raasde er een storm van windkracht 12-13 over Nederland en veel van het bos in Exloo is toen verwoest. Het bos is opgeruimd en heeft zich prachtig hersteld. Eén bosvak is niet opgeruimd en hier bevind zich dan ook een uniek stukje. Takken van omgevallen bomen zijn inmiddels zelf uitgegroeid tot grote bomen. Hier is dan ook de naam van deze wandelroute (Stormroute) dan ook afkomstig.
Er komen een aantal pingoruïnes in het Buinerveld voor. Een van de pingoruïnes wordt ook wel de Gletsjerkuil genoemd. Sinds de ontginningen van de vorige eeuw is bijna het hele gebied in één groot bos veranderd. Op tal van plekken in het gebied kwam grondwater omhoog. Zodra het de oppervlakte bereikte, bevroor het. Maar het water bleef komen en het bevroren water groeide aan tot een hoge ijsheuvel, ofwel een pingo. Toen het ijs gesmolten was, bleef een diepe krater achter die vol met water liep. Later groeide zo’n pingoruïne vol met veen. Tenzij de bodem uit grof zand bestond, want dan bleef er geen water in de kuil staan. Zulke droge pingoruïnes worden vaak ‘gletsjerkuilen’ genoemd. 
We hadden geluk met het weer, de slechte weersvoorspelling kwam vandaag niet uit.

Het Reestdal 28 november 2017

Brrrr, wat had ik het koud toen we bij de bushalte stonden te wachten op de bus. Er was geen bushokje, alleen een bushaltepaal in de grond, dus we stonden vol in de koude wind. Ondanks ik een winterjas aan had, had ik koude billen! Gelukkig tilde mijn baasje me van de grond af, zodat ik het iets warmer had in haar armen. We waren beide blij toen we in de warme bus zaten op weg naar Balkbrug. Vanaf de bushalte in het centrum van Balkbrug was het een klein stukje lopen naar het Heuveltjesbosch. Een leuk stuk bos met smalle (heuvelige) voetpaden met stukjes heide tussendoor. Het dankt zijn naam aan de oude stuifzandheuveltjes die in dit gebied liggen. Hierna wandelden we door het bos van de Haardennen. 'Haar' betekent 'hoogte' en met de dennenbomen er op ontstond de naam 'Haar'dennen. Doordat de heidevelden werden overbegraasd en er teveel werd afgeplagd ontstond hier een voedselarm milieu waar zand aan de oppervlakte kwam. Door de wind verplaatste het zand en vormde zo stuifduinen. 
Na het verlaten van het bos, wandelden we het buurschap Den Huizen door en staken we rivier de Reest over de provincie Drenthe binnen. De Reest is de grensrivier tussen Drenthe en Overijssel. De Reest is een Nederlandse beek die begint in het nu afgegraven hoogveen tussen Slagharen, Lutten en Dedemsvaart en meandert naar Meppel, waar het, circa 35 km later, uitmondt in het Meppelerdiep.
Vlak bij het bos en weidegebied Rabbinge bevind zich het spookmeer. Bij het Spookmeer op de Wildenberg hielden we even pauze. Het Spookmeer dankt zijn naam aan de 'witte wieven' die hier in de vroege ochtenduren boven het water komen dansen. Volgens het mysterie van het Spookmeer loop je 's nachts kans een spookachtige gedaante uit het water te zien verrijzen die je met zijn knekelhand naar de diepten probeert te lokken. Waarschijnlijk is het meer ontstaan doordat er water bleef staan in een laagte in het landschap. Het veen dat in de loop der tijd is ontstaan in het meer, is er later als turf uitgestoken.
Bij de rivier de Reest staken we het “Bruggetje van Bartje” over. Deze bruggetje heeft de naam te danken aan de vroegere TV serie Bartje. Bartje Bartels is de hoofdfiguur uit de boeken van Anne de Vries. Het is een jongetje dat opgroeit in een arm Drents landarbeidersgezin. Bartje is vooral bekend van zijn uitroep: "Ik bid niet veur brune bonen" als zijn moeder bruine bonen opschept en vader oproept tot gebed. Bartje die altijd vol zat met kwajongensstreken probeerde hier een eigenwijze bok de brug te laten oversteken. Het was de slotscène van de film. Hierna trok Bartje samen met zijn bok de wijde wereld in. 
Na het oversteken van rivier de Reest, wandelden we verder over het kerkenpad weer de provincie Overijssel in. We passeerden ook het bezoekerscentrum De Wheem in Oud-Avereest. Inmiddels waren we weer op de terugweg naar de bushalte in het centrum van Balkbrug waar we de bus terug naar Zwolle moesten nemen.

Autorit langs rivier de IJssel 30 november 2017

Tringggggggggg! Ik vloog in de benen toen ik de voordeur belde hoorde. Ik begroette het bezoek enthousiast en uitbundig. Na de begroeting plofte ik op de bank neer met mijn knuffel. Na de theepauze mocht ik met mijn baasje en haar bezoek mee in de auto. We maakten een mooie autorit, waarbij we een gedeelte de IJsseldijk volgden langs de rivier de IJssel. Bij het militair oefenterrein Olst-Welsum stapten we even uit de auto om hier de in gebetonneerde Shermantanks te bekijken. Ik kon meteen even de benen strekken en mijn blaas legen. 
Deze Shermantanks behoren tot de NAVO-verdedigingslinie uit de Koude Oorlog tegen de Sovjet-Unie en haar bondgenoten. De Shermantanks die werden ontdaan van de motor en andere voor de voortbeweging nodige delen, werden vervolgens in beton gegoten. Kabinetten uit de jaren 50 van de 20e eeuw wilden grote delen aan weerszijden van de IJssel onder water zetten om een onverhoopte opmars van de vijand te vertragen. Tot eind 1990 een zeer groot geheim.
Hier bevind zich ook de LAAC Cbunker. LAACC staat voor Light Anti Aircraft Control Centre. Deze, als boerenschuur vermomde bunker, deed tijdens de Koude Oorlog dienst als commandopost. De grote deuren waren louter bedoeld als vermomming. In deze bunker, gebouwd in 1952, bevond zich het commandocentrum van de luchtverdediging van de voormalige IJssellinie.
Nadat mijn baasje enkele foto’s had geschoten (helaas niet van de LAACC bunker), stapten we weer snel de auto in, want het was erg koud buiten. Vervolgens reden we richting Terwolde, Deventer, Steenenkamer, Epse, Gorssel, Eefde en Zutphen. Op de terugweg naar huis, hielden we een pauze bij Taveerne Tivoli aan de rand van het Sallandse dorp Raalte. Deze taveerne bevind zich centraal gelegen tussen Zwolle en Deventer. Het bevind zich naast het American Motorcyle Musem en het WestCord Hotel. Ik mocht ook lekker mee smullen van de bitterballen, wel jammer dat ze snel op waren…

Landgoed de Klencke te Oosterhesselen 2 december 2017

Mistig en koud was het….. Het was zelfs -1 graden Celsius! Ik kreeg gelukkig mijn winterjasje aan, maar ondanks de jas had ik het nog koud. Bolle daar in tegen moest het doen zonder jas. Tja, je hebt werkhonden en luxe honden. ?

We gingen vandaag wandelen over landgoed De Klencke in Oosterhesselen (Drenthe). De groen gemarkeerde rondwandeling van 9,5 km loopt door bossen, heide en weilanden. De naam Klencke, is mogelijk afkomstig van een ondiepe of doorwaadbare plaats in het Drostendiep. Het landgoed omvat naast de havezate een vijftal boerderijen met ongeveer 200 hectare land. In 1961 is het landgoed door de toenmalige eigenaresse, mevrouw E.J. Goddard-van der Wyck (1879-1961), nagelaten aan de Vereniging Natuurmonumenten.

Havezathe De Klencke heeft een lange bouwgeschiedenis, die start in 1520. Opmerkelijk zijn de verzaagde 17e-eeuwse grafzerken in de gevel van het bouwhuis. Het verhaal gaat dat Jonker van Welvelde onenigheid had met het kerkbestuur van Oosterhesselen. Woedend liet hij de grafzerken van zijn familie uit de kerk weghalen en opslaan bij de havezate. Twee eeuwen later kwamen de zerken van pas bij de uitbreiding van de schuur.

De lange rechte laan bij de havezathe bestaat uit een dubbele rij bomen; de rijen bestaan uit 300 jaar oude eiken. In de buitenrij zijn in de loop van de jaren ook beuken gaan groeien. Na 150 meter bestaat de laan plotseling uit veel jonge eiken. Dit gedeelte van de laan is tijdens de novemberstorm van 1972 gesneuveld en opnieuw ingeplant.

Nadat we de havezathe en de beukenlaan hadden gepasseerd, wandelden we over de Kerkhorsten. Dit gebied bestaat uit oude graslanden in het stroomdal van het Drostendiep. In deze graslanden bevinden zich meer dan 50 oude veedrinkpoelen, waarin salamanders, ringslangen, padden en verschillende kikkersoorten leven. De graslanden zijn gescheiden door heel oude eiken- en elzenwallen. In deze graslanden grazen zoogkoeien van het Franse ras Blonde d’Aquitaine. Zij zorgen ervoor dat er een gevarieerd plantendek blijft bestaan. In de winter staan deze koeien in een speciale potstal.

Het heidegebied van het Klenckerveld lijkt wel een andere wereld in het landgoed. Hier loop je tussen de Drentse heideschapen en de koeien. De jeneverbesstruiken op de hei zijn uitgegroeid tot spookachtige vormen. Nu het mistig weer was, deed het er een beetje spookachtig en mysterieus aan. Honden zijn toegestaan, mits aan de lijn.

We waren blij dat we weer bij de auto waren, het was een zeer koude dag vandaag.

Landgoed Gooilust te 's-Gravenland 3 december 2017

De mist was vandaag opgeklaard en het was gelukkig een stuk minder koud dan gisteren.  Helaas regende het, dus bezochten we eerst de Intratuin Hilversum in Kortenhoef. Bolle en ik werden hier in de winkelwagen rond gereden. Ik vind het wel relax zo, maar Bolle is daar te ongeduldig voor.

Toen we het tuincentrum verlieten, was het inmiddels droog, zodat we op landgoed Gooilust te ‘s- Gravenland werden uit gelaten. Hier volgden we een gele gemarkeerde paaltjes route van 4 km over het landgoed. Deze route behoorde tot de 17 kilometer lange wandeling die we vorige maand  in de buurt maakten over Buitenplaats Boekensteyn, Schaep en Burgh en Bantam.

Landgoed Gooilust is de zuidelijkste buitenplaats in 's-Graveland. Het landgoed heeft een oppervlakte van 97 hectare. Het ligt aan het Zuidereinde en de oostkant grenst aan het Corversbos in Hilversum. Het landgoed is bekend om zijn rododendronvallei, siertuin, landhuis en sterrenbos.

Het landhuis is in 1779 gebouwd voor Gerrit Corver Hooft, bewindhebber van de West-Indische Compagnie.  In 1895 erfde Louise Six het landgoed. Zij was toen al enige jaren getrouwd met Frans Ernst Blaauw. Blaauw veranderde de buitenplaats in een dierenpark met gnoes, blesbokken en bizons. Deze handelswijze was zeer tegen de zin van zijn echtgenote, de wettelijke eigenaresse. Toen Louise Six in 1934 overleed liet ze Gooilust daarom niet aan haar man na, maar aan Natuurmonumenten. Zij kon echter niet voorkomen dat de buitenplaats bekend werd als het Bos van Blaauw. Frans Ernst Blaauw, echtgenoot van jonkvrouw Louise Six, drukte als geen ander zijn stempel op dit landgoed. Velen kennen Gooilust dan ook onder de naam ‘Het bos van Blaauw’. 

Van ongeveer half mei tot half juni staan de rododendrons in bloei. Het doet er sprookjes achtig aan als je door de rododendronvallei  met smalle, slingerende wandelpaadjes wandelt. De ommuurde siertuin is helaas niet toegankelijk voor honden.

We waren net op tijd terug in de auto toen het weer begon te regenen.

Het Graafschapspad etappe 9. Kasteel Slangenburg te Doetinchem - Doetinchem station 6 december 2017

Toen ik vanmorgen werd geroepen voor het ontbijt, had ik  geen zin om van het bed af te komen. Ik mag van mijn baasje altijd op bed slapen (verhaar ook niet). Na een paar keer roepen voor het ontbijt, kreeg ik mijn ontbijt op bed. Mij hoor je dan ook niet klagen! Toen mijn baasje haar schoenen aan trok, kwam ik in de benen en sprong ik van het bed af. Als ze namelijk haar schoenen aan trekt, weet ik dat het uitlaat tijd is. We wandelden geen rondje park wat we normaal ’s morgens doen, maar we wandelden richting bushalte. Bij de 3e bushalte op de route, namen we de bus naar het station. Ik had onderweg inmiddels al kunnen plassen en poepen.

We reden met de trein van Zwolle naar Zutphen. Ondanks we op tijd in Zutphen waren en over waren gestapt naar de trein naar Vorden, was het spannend of we de bus aansluiting in Vorden wel konden redden. Er werd nl in de trein omgeroepen dat de trein 5 minuten later zou vertrekken. Mijn baasje weet gelukkig waar de trein in Vorden stopt en waar de bussen zich bevinden, dus we zaten achter in de trein zodat we na een sprintje net op tijd de bus konden halen. Het was ook op het nippertje, want na 1 minuut vertrok de bus al richting Doetinchem. Ik maak me er niet zo druk om, ik blijf altijd relax en vrolijk.

Op station Doetinchem moesten we uitstappen om de volgende bus te pakken. Bij de bushalte Kasteel Slangenburg stapten we uit. Hier waren we namelijk geëindigd met de laatste etappe van het Graafschapspad. We waren inmiddels ook al bijna 3 uur onderweg sinds we ons huis hadden verlaten. Het eerste gedeelte van de route liepen we gelijk aan het Pieterpad. Deze lange afstandswandeling heb ik ook al uit gelopen met mijn baasje. We wandelden eerst over landgoed Slangenburg. Dit landgoed is circa 625 ha groot en bestaat uit bos en uit landbouwgrond. Het voetpad tegenover het kasteel waar ik met mijn baasje ook over wandelde word al zelfs sinds 1641 bewandeld.

We kwamen ook door buitengebied de Wrange met natuurpark Koekendaal. Koekendaal is een 43 hectare groot bosgebied. Er bevind zich een bijenweide, trimbaan, speelweide, dierenweide, kinderboerderij en akkers. Ook is hier een startpunt van verschillende gemarkeerde wandelingen.

We passeerden ook het voetbalstadion de Vijverberg van de voetbalclub de Graafschap. Deze stadion werd in 1954 in gebruik genomen en biedt plaats aan 12.600 toeschouwers. De naam van het stadion is ontleend aan het gelijknamige hotel dat vroeger op de plek van het stadion stond.

Onderweg gooiden een groepje jongeren vuurwerk. Ik ben als de dood voor (knal)vuurwerk! Mijn baasje sprak deze jongeren aan en ook een fietser die toevallig passeerde sprak deze jongeren streng toe. Ze beloofden geen vuurwerk meer te gooien, maar in de verte toen ze uit zicht waren hoorden we even later weer enkele knallen! De rotzakken! Ik raakte toen nog meer over de zeik…… (staart tussen de benen laten hangen, hard lopen, trekken aan de riem, snel ademen, hijgen, verhoogde hartslag en tong uit de bek).

Na 8 kilometer wandelen, arriveerden we bij het station Doetinchem en ik was weer enigszins een beetje tot rust gekomen na die harde vuurwerk knallen. We konden gelijk in de bus stappen richting station Zutphen. De busrit duurde ongeveer 50 minuten, ik kon dus lekker even op de schoot van mijn baasje slapen. In Zutphen namen we de trein terug naar Zwolle. Het laatste stuk pakten we de bus weer naar huis. Thuis aangekomen werd mijn voerbak weer gevuld met vlees, dat gaat er wel in na zo’n dagtocht.

Hoog en Laag wandeling te Amerongen 17 december 2017

Onze baasjes hadden hondenbrokjes nodig dus we reden eerst met de auto naar Diebo in Nieuwegein. Deze winkel is ook op zondag geopend, dus mijn voorraad pot kon weer gevuld worden met brokjes. De kringloop winkel naast Diebo was ook geopend, dus ik moest even met Bolle in de auto wachten….vrouwen…..

Hierna reden we met de auto naar Amerongen. De auto werd geparkeerd bij Sportcomplex De Burgwal. Onze baasjes kozen voor de blauw gemarkeerde paaltjesroute “Hoog en Laag” wandeling. Deze route startte bij Informatiecentrum Tabaksschuur. De wandeling voerde ons over de top van de Amerongse Berg (ca. 69 meter boven NAP) en langs de veel lager gelegen Amerongse Bovenpolder. Het bos maakt deel uit van Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug. In het bos wandelden we over statige lanen en langs reuzachtige beuken. Aan de rand van het bos liggen oude akkers met enkele gerestaureerde tabaksschuren. De meeste bossen op de heuvelrug zijn niet ouder dan een eeuw, in het Amerongse Bos dateren sommige grove dennen uit 1770. Het bos werd aangelegd als jachtgebied voor de kasteelheren van het in de Amerongse Bovenpolder gelegen kasteel Amerongen. Aan de voet van de Amerongse Berg ligt het Berghuis, een bosrestaurant en pannenkoekenhuis. Het was hier ook heel druk. Lopend langs de Amerongse Bovenpolder over smalle, kronkelende paadjes door het bosrand, hadden we zicht op de uiterwaarden en Kasteel Amerongen. Na een wandeling van circa 6,5 kilometer, arriveerden we weer bij de auto.

Nationaal Park de Sallandse Heuvelrug te Nijverdal 24 december 2017

Een vreemd Kerstcadeau had mijn baasje gekregen. Het was klein, bruin, naakt, had flapoortjes en het piepte…. Ik hoorde dat het een naaktcavia was, ook wel een Skinny cavia genoemd. Ze is met de oudste cavia zeug (vrouwtje) even apart gezet, voordat ze de groep in mag. Natuurlijk moest ik er ook even na kijken, aan snuffelen en likken. Leuk hoor!

’s Middags reden we met de auto naar Nijverdal. De auto werd geparkeerd bij het Buitencentrum het Sallandse Heuvelrug. In het buitencentrum is onder andere een restaurant, een expositieruimte, een telescoopruimte en planetarium en een winkel waar ze oa wandelkaarten, boeken, speelgoed, streekproducten etc verkopen.  Ook worden er allerlei activiteiten georganiseerd en is er de mogelijkheid om te vergaderen. Honden zijn hier ook welkom.

Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug is Overijssel op z’n hoogst. Dit gebied tussen Holten en Nijverdal, dat bestaat uit bos en heuvelachtige heidevelden, is bijna on-Nederlands met z’n hoogteverschillen en vergezichten. We volgden geen paaltjes route, maar onze baasjes liepen op zicht en gps. Dan hebben wij honden toch geluk dat we een zeer goede reukorgaan hebben om de weg terug te vinden.

Na het wandelen lunchten we met zijn allen bij het Buitencentrum, want wij honden mochten ook mee naar binnen.

Langoed Den Treek-Henschoten te Leusden 25 december 2017

Kerst 2017. De tweevoeters wensen mekaar dan Fijne Feestdagen. Ik als hond heb er niet zoveel mee. Voor mij betekend het alleen dat het vuurwerk knallen nadert en daar ben ik doodsbang voor!

Mijn baasje en ik waren uitgenodigd om Kerst te vieren bij Bolle en zijn baasje. Voordat ze gingen steengrillen, werden Bolle en ik over Landgoed Den Treek-Henschoten in Leusden uit gelaten. Landgoed Den Treek-Henschoten is een zeer gevarieerd gebied van zo'n 2000 ha en strekt zich uit van Oud-Leusden aan de rand van Amersfoort in het noorden tot aan de A12 bij Maarn in het zuiden. Op de rand van de Utrechtse Heuvelrug en de Gelderse Vallei ligt buitenplaats Den Treek. Toen Willem Hendrik de Beaufort het landgoed in 1807 kocht, stond hier een 17e-eeuwse boerderij met herenkamer die door De Beaufort grondig werd verbouwd tot landhuis in neoclassicistische stijl. Eind 19e eeuw is het huis nog eens verbouwd en uitgebreid. De Beaufort gaf ook opdracht tot het aanleggen van de tuinen in landschapsstijl rondom de buitenplaats. De oorspronkelijke lanenstructuur is hierbij voor een groot deel in tact gebleven. Het huis en de directe omgeving zijn niet toegankelijk voor het publiek.

De auto werd geparkeerd bij Restaurant de Gezelligheid. Het restaurant ligt aan de rand van het Nationaal Park de Utrechtse Heuvelrug. Het startpunt van deze wandelroute van 7,5 kilometer ligt aan de rand van de Leusderheide. Een groot deel van dit heidegebied is niet toegankelijk, omdat het wordt gebruikt als oefenterrein door militairen. Militairen oefenen er in het rijden met zware voertuigen, ook wordt er gebruikgemaakt van pyrotechnische middelen zoals losse patronen, seinpatronen, struikeldraadlichtseinen, kanonnabootsers en rook- en traangasgranaten.  De randen van het gebied zijn echter wel toegankelijk voor fietsers en wandelaars. De heidevelden en stuifzandvlakten zijn hier ontstaan door overbegrazing. Boeren lieten hun vee hier namelijk veelvuldig grazen. Zo verdween de begroeiing hier beetje bij beetje met een prachtig open gebied als resultaat. Honden mogen hier helaas niet los lopen, dus Bolle en ik moesten de hele route aan de riem blijven. Na de wandeling lekker vlees van de gril mee eten maakte dit wel weer goed!

Landgoed Klein Bylaer te Barneveld 26 december 2017

Tweede Kerstdag. Geen witte sneeuw vandaag…. wel regen en zelfs hagel….

Omdat het niet zulk mooi weer was zouden Bolle en ik in de omgeving van Intratuin Barneveld worden uitgelaten voordat we het tuincentrum binnen gingen. Onze baasjes kozen voor de rode paaltjes route van 3 kilometer over landgoed Klein Bylaer in het westen van Barneveld. Een oud boerenlandgoed met een boerderij, weilanden en akkerland afgewisseld met bos en heide. In het gebied liggen sprengen, vennetjes en beken. Op natte bodem kon niet worden gebouwd. Het water bepaalde zo de plaats van de boerderij en de bijgebouwen. Die plek is al eeuwenlang onafgebroken bewoond. Het relatief warme en kalkrijke kwelwater werd afgetapt en gebruikt om grasland mee te bevloeien (de ‘vloeiweide’). De kwelkoppen zelf werden daardoor droger: daar werden akkers aangelegd. Het patroon van bebouwing, grasland en akkerland is al sinds 1800 vrijwel onveranderd.

Geldersch Landschap en Geldersche Kasteelen heeft Klein Bylaer is in 1981 verworven van de familie Van Hoogstraten-De Geer. Klein Bylaer, circa 84 ha groot,  is onderdeel van een groter natuurgebied dat bekend staat als Het Paradijs. Landgoed Groot Bylaer ligt meer naar het westen en is ook onderdeel van dit natuurgebied.
De lucht werd donker en het begon te regenen, dus onze baasjes besloten om de 3 kilometer lange wandeling niet uit te lopen, maar om terug te gaan naar de auto.

Avonturia de Vogelkelder te Den Haag 30 december 2017

Ook dit weekend was het helaas geen mooi weer. Daarom leek het mijn baasje het wel leuk om naar Avonturia de Vogelkelder in Den Haag te gaan. Dit is de grootste dierenwinkel van Nederland waar je wel een paar uur kunt vermaken. Zo heb je hier de honden, katten, vogel, knaagdier, reptielen en vissenwereld. Zowel in de winkel als in de Zoo kun je allerlei dieren bewonderen. In de Zoo wonen dieren zoals stokstaartjes, woestijnvosjes, vleermuizen en in de winkel zijn cavia’s, konijnen, muizen, ratjes, stekelmuizen, vissen, reptielen, spinnen, vogels (zelfs flamingo’s) en bevers te bewonderen. Er is zelfs een hondenpub!

In de Brasserie de Oehoe hielden we even lunchpauze. Na de lunch werd ik weer in de winkelwagen door de winkel gereden. Wel een lange zit in de wagen, maar ik kan er lekker bij liggen en alles is beter dan buiten te lopen en de harde vuurwerk knallen te horen.

Landgoed IJsselvliedt te Wezep 31 december 2017

Landgoed IJsselvliedt ligt in Gelderland bij Wezep, nabij de A28 onder de rook van Zwolle. Het landgoed behoort tot de erfenis van de in 1948 overleden mr. J.P. graaf van Limburg Stirum. Hij was getrouwd met jonkvrouw C.M.R. van Sminia. Zij hadden geen kinderen. Hij heeft het landgoed ondergebracht in een Stichting, de Stichting IJsselvliedt. De Stichting IJsselvliedt heeft als voornaamste taak het landgoed in stand te houden. De inkomsten uit de exploitatie van het landgoed komen enerzijds ten goede aan deze instandhouding en anderzijds aan zaken van maatschappelijk nut. Zo worden elk jaar een aantal goede doelen ondersteund.

De laatste eigenaar, mr. J.P. graaf van Limburg Stirum, was van 1916 tot 1921 gouverneur-generaal van het voormalige Nederlands-Indië. Als gouverneur-generaal liet hij inlandse vorsten vaak meebeslissen over zaken die ook hen aangingen. Toen hij IJsselvliedt erfde, diende hij er op den duur te gaan wonen. Dat deed hij na zijn werkzame leven. Hij liet het landgoed achter zoals het er nu nog steeds uitziet met een pinetum (naaldbomentuin), een arboretum (bomenverzameling in een grote tuin of park) en een sterrenbos. Een sterrenbos is een bos met een lanenstructuur wat (net als de meeste bossen in Nederland), oorspronkelijk was aangelegd als park. Het huidige Nederlandse woord 'sterrenbos' is een verbastering van de oorspronkelijke Oud-Nederlandse schrijfwijze 'starre bosch' oftewel: een beplanting van starre (stramme) (naald)bomen of hoge coniferen. Een 'sterrenbos' heeft dus niets te maken met sterren of met een stervormige lanenstructuur. Ze waren bij uitstek geschikt voor de jacht, omdat vanuit het middelpunt het overstekend wild op alle paden kon worden waargenomen. Een sterrenbos is bij voorkeur aangelegd op een glooiend terrein. Vanuit het midden kon men aan het eind van de lanen de hemel zien.
We maakten een niet al te grote ronde over het landgoed, want het regende en ik was bang voor de vuurwerk knallen.